حالا این آواربرداری را با آن آواربرداری مقایسه کنید!
تاریخ انتشار
سه شنبه ۵ بهمن ۱۳۹۵ ساعت ۲۰:۳۴
به گزارش عصرتعادل، «عصر ایران» در این‌باره نوشته است: در چهار سال گذشته بارها و بارها نوشتیم که روحانی در حال آوار برداری از خرابی‌های دوران محمود احمدی‌نژاد است. نه‌تنها ما بلکه خود رئیس‌جمهور و اعضای دولت هم بر این معنا تاکید کردند که میراث‌دار ویرانه‌هایی هستند که هنوز پاکسازی نشده است.
در این میان عده‌ای برخلاف نوشته ما و تاکیدات رئیس‌جمهور می‌گفتند تمام کنید این بازی را. مگر می‌شود تمام مشکلات متوجه احمدی‌نژاد و تصمیمات او باشد؟ می‌خواهم امروز برای پاسخ به این افراد و تاکید دوباره بر آوارهای به‌جا مانده از احمدی‌نژاد مثالی بزنم. مثالی که این روزها همه از نزدیک شاهد آن بوده و آن را لمس کرده‌اند.
پلاسکو، در عرض چند ساعت ریخت. کسی باور نمی‌کرد ساختمانی به آن عظمت به خاطر آتش گرفتن چند طبقه این چنین بریزد. پلاسکو اما ریخت و تمام خاطرات یک شهر را به خود برد. از زمانی که شبکه خبر اعلام کرد پلاسکو آتش گرفته است تا زمانی که ناگهان گزارشگر این شبکه با حالتی شوک‌زده گفت پلاسکو ریخت، سه یا چهار ساعت بیشتر نگذشت. پلاسکو سه ساعته ریخت اما شش روز است که آتش‌نشان‌ها در تلاش هستند تا آوارهای آن را بردارند. آواربرداری که به نظر می‌رسد سه یا چهار روز دیگر همه ادامه داشته باشد.
بعد از آواربرداری کامل نوبت ساختن دوباره پلاسکو می‌رسد؛ ساختنی که بنا بر گفته سعیدی‌کیا - رئیس بنیاد مستضعفان - دو سال طول می‌کشد. او خطاب به کسانی که در پلاسکو کسب و کار داشتند اعلام کرد: «پلاسکو را با کیفیت بسیار خوب و منطبق با مشخصات خوب ظرف دو سال خواهیم ساخت. پس از آن این واحدها را طبق ضوابطی به ذینفعان واگذار خواهیم کرد.»
مشاهده می‌کنید ریختن یک ساختمان چند ساعت پیشتر طول نکشید اما آواربرداری و ساختن آن حداقل دو سال زمان می‌برد. حالا چگونه عده‌ای انتظار دارند که کشور در عرض چند سال به شرایط عادی گذشته برسد؟ شاید بتوان گفت که روحانی هنوز در مرحله آواربرداری دوره احمدی‌نژاد به وسیله برجام است؛ آواری که حاصل هشت سال عملکرد احمدی‌نژاد در دولت‌های نهم و دهم بوده است نه سه ساعت آتش‌سوزی.
ایران قبل از برجام با مشکلات بی‌شمار اقتصادی حاصل از تحریم‌ها روبرو بود. بخش‌های صادرات نفت، انتقال کالا، تجارت و مبادلات بانکی ایران زیر ضربات شدید تحریم‌ها در حال نابودی بود. پول‌های ایران بلوکه می‌شد و حتی در برخی موارد ایران مجبور بود مانند دوران قبل از اختراع پول مبادله کالا با کالا انجام دهد. مثلاً نفت بدهد و برنج بگیرد. ایران نفت صادر می‌کند و به‌جای پول آن کالا دریافت می‌کرد. صادرات نفت ایران نیز گام به گام در روند کاهشی به سمت صفر شدن حرکت می‌کرد.
رئیس‌جمهور روحانی هنوز نتوانسته است به دلیل وجود آوارها، نقشه جدید ایران را ترسیم کند. کشیدن نقشه احتیاج به زمینی هموار دارد.
در این میان عده‌ای برخلاف نوشته ما و تاکیدات رئیس‌جمهور می‌گفتند تمام کنید این بازی را. مگر می‌شود تمام مشکلات متوجه احمدی‌نژاد و تصمیمات او باشد؟ می‌خواهم امروز برای پاسخ به این افراد و تاکید دوباره بر آوارهای به‌جا مانده از احمدی‌نژاد مثالی بزنم. مثالی که این روزها همه از نزدیک شاهد آن بوده و آن را لمس کرده‌اند.
پلاسکو، در عرض چند ساعت ریخت. کسی باور نمی‌کرد ساختمانی به آن عظمت به خاطر آتش گرفتن چند طبقه این چنین بریزد. پلاسکو اما ریخت و تمام خاطرات یک شهر را به خود برد. از زمانی که شبکه خبر اعلام کرد پلاسکو آتش گرفته است تا زمانی که ناگهان گزارشگر این شبکه با حالتی شوک‌زده گفت پلاسکو ریخت، سه یا چهار ساعت بیشتر نگذشت. پلاسکو سه ساعته ریخت اما شش روز است که آتش‌نشان‌ها در تلاش هستند تا آوارهای آن را بردارند. آواربرداری که به نظر می‌رسد سه یا چهار روز دیگر همه ادامه داشته باشد.
بعد از آواربرداری کامل نوبت ساختن دوباره پلاسکو می‌رسد؛ ساختنی که بنا بر گفته سعیدی‌کیا - رئیس بنیاد مستضعفان - دو سال طول می‌کشد. او خطاب به کسانی که در پلاسکو کسب و کار داشتند اعلام کرد: «پلاسکو را با کیفیت بسیار خوب و منطبق با مشخصات خوب ظرف دو سال خواهیم ساخت. پس از آن این واحدها را طبق ضوابطی به ذینفعان واگذار خواهیم کرد.»
مشاهده می‌کنید ریختن یک ساختمان چند ساعت پیشتر طول نکشید اما آواربرداری و ساختن آن حداقل دو سال زمان می‌برد. حالا چگونه عده‌ای انتظار دارند که کشور در عرض چند سال به شرایط عادی گذشته برسد؟ شاید بتوان گفت که روحانی هنوز در مرحله آواربرداری دوره احمدی‌نژاد به وسیله برجام است؛ آواری که حاصل هشت سال عملکرد احمدی‌نژاد در دولت‌های نهم و دهم بوده است نه سه ساعت آتش‌سوزی.
ایران قبل از برجام با مشکلات بی‌شمار اقتصادی حاصل از تحریم‌ها روبرو بود. بخش‌های صادرات نفت، انتقال کالا، تجارت و مبادلات بانکی ایران زیر ضربات شدید تحریم‌ها در حال نابودی بود. پول‌های ایران بلوکه می‌شد و حتی در برخی موارد ایران مجبور بود مانند دوران قبل از اختراع پول مبادله کالا با کالا انجام دهد. مثلاً نفت بدهد و برنج بگیرد. ایران نفت صادر می‌کند و به‌جای پول آن کالا دریافت می‌کرد. صادرات نفت ایران نیز گام به گام در روند کاهشی به سمت صفر شدن حرکت می‌کرد.
رئیس‌جمهور روحانی هنوز نتوانسته است به دلیل وجود آوارها، نقشه جدید ایران را ترسیم کند. کشیدن نقشه احتیاج به زمینی هموار دارد.
