تحلیل «شرق» درباره جبهه مردمی نیروهای انقلاب
تاریخ انتشار
چهارشنبه ۱۳ بهمن ۱۳۹۵ ساعت ۱۰:۳۳
به گزارش عصر تعادل، باز هم همان حکایت همیشگی؛ داستان تکراری جبهه‌های سیاسی نزدیک انتخابات، دوباره کلید خورد و بازهم جبهه‌ای جدید و اتحاد فصلی دیگری میان اصولگرایان رخ داد.
چندی قبل بود که تعدادی از چهره‌های میانی این جریان، با جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی اعلام موجودیت کردند.
این عادت برخی گروه‌های سیاسی ایرانی است که در فصول انتخابات دست به دامان جبهه‌ای، اتحادی و ائتلافی می‌شوند تا خود را از گرداب ناکامی برهانند و هر بار هم نامی تازه و جدید به ائتلافشان بدهند. گیرم که این بار نامش جبهه مردمی باشد و بار قبل جبهه متحد و قبل‌تر از آن ائتلاف آبادگران ایران اسلامی، اما مجموعه این فعالیت‌ها، کارکرد مثبتی برای این جریان در پی نداشته است.
این نخستین‌بار نیست که اصولگرایان با تغییر نام و شکل، مجموعه خود را مهیای ورود به انتخابات می‌کنند. نزدیک به ١٥ سال قبل هم همین کار را کردند؛ وقتی که شورای هماهنگی نیروهای انقلاب اسلامی، کارایی خود را از دست داد، ائتلاف آبادگران ایران اسلامی اعلام موجودیت کرد و وارد رقابت‌های انتخاباتی دومین شوراهای شهر و روستا شد.
و حالا تاریخ می‌خواهد تکرار شود. درست در زمانی که مانند سال ٨١ بازهم سنگرها از اصولگرایان خالی شده است و اسم‌های قدیمی بازهم کارایی خود را از دست داده‌اند، دوباره به دنبال جبهه‌ای جدید و اسمی جدید رفته‌اند. بر همین مبنا هم هست که سجادی، سخنگوی جبهه پیروان خط امام و رهبری، قدیمی‌ترین و بزرگ‌ترین جبهه اصولگرایی، هم گفته است: «همان‌گونه که اصلاح‌طلبان فهرستی با عنوان امید برای مجلس شورای اسلامی مطرح کردند که درواقع فهرست اصلاح‌طلبی با یک کلمه جدید بود، می‌توان این‌گونه استنباط کرد که کلمه اصلاح‌طلب و اصولگرا جاذبه قبل را نداشته باشد، بنابراین عنوان نیروهای انقلاب و مردمی جاذبه بهتری دارد و از قدرت کلماتی مانند اصلاح‌طلبی و اصولگرایی به اندازه کافی استفاده شده است و اکنون می‌طلبد یک لغت دیگر و یک گفتمان مشابه و تازه‌تری مطرح شود».
اما شاید بحث فراتر از اسم‌ورسم تازه باشد و درواقع داستان جبهه مردمی نیروهای انقلاب مانند داستان جبهه پیروان خط امام و رهبری، جبهه ایستادگی، جبهه پایداری و چندین و چند جبهه و ائتلاف اصولگرای دیگر حکایت از وجود اختلاف‌نظر باشد؛ اختلافاتی که اکنون در غیاب حبیب‌الله عسگراولادی و آیت‌الله مهدوی‌کنی پررنگ‌تر شده است.
چندی قبل بود که تعدادی از چهره‌های میانی این جریان، با جبهه مردمی نیروهای انقلاب اسلامی اعلام موجودیت کردند.
این عادت برخی گروه‌های سیاسی ایرانی است که در فصول انتخابات دست به دامان جبهه‌ای، اتحادی و ائتلافی می‌شوند تا خود را از گرداب ناکامی برهانند و هر بار هم نامی تازه و جدید به ائتلافشان بدهند. گیرم که این بار نامش جبهه مردمی باشد و بار قبل جبهه متحد و قبل‌تر از آن ائتلاف آبادگران ایران اسلامی، اما مجموعه این فعالیت‌ها، کارکرد مثبتی برای این جریان در پی نداشته است.
این نخستین‌بار نیست که اصولگرایان با تغییر نام و شکل، مجموعه خود را مهیای ورود به انتخابات می‌کنند. نزدیک به ١٥ سال قبل هم همین کار را کردند؛ وقتی که شورای هماهنگی نیروهای انقلاب اسلامی، کارایی خود را از دست داد، ائتلاف آبادگران ایران اسلامی اعلام موجودیت کرد و وارد رقابت‌های انتخاباتی دومین شوراهای شهر و روستا شد.
و حالا تاریخ می‌خواهد تکرار شود. درست در زمانی که مانند سال ٨١ بازهم سنگرها از اصولگرایان خالی شده است و اسم‌های قدیمی بازهم کارایی خود را از دست داده‌اند، دوباره به دنبال جبهه‌ای جدید و اسمی جدید رفته‌اند. بر همین مبنا هم هست که سجادی، سخنگوی جبهه پیروان خط امام و رهبری، قدیمی‌ترین و بزرگ‌ترین جبهه اصولگرایی، هم گفته است: «همان‌گونه که اصلاح‌طلبان فهرستی با عنوان امید برای مجلس شورای اسلامی مطرح کردند که درواقع فهرست اصلاح‌طلبی با یک کلمه جدید بود، می‌توان این‌گونه استنباط کرد که کلمه اصلاح‌طلب و اصولگرا جاذبه قبل را نداشته باشد، بنابراین عنوان نیروهای انقلاب و مردمی جاذبه بهتری دارد و از قدرت کلماتی مانند اصلاح‌طلبی و اصولگرایی به اندازه کافی استفاده شده است و اکنون می‌طلبد یک لغت دیگر و یک گفتمان مشابه و تازه‌تری مطرح شود».
اما شاید بحث فراتر از اسم‌ورسم تازه باشد و درواقع داستان جبهه مردمی نیروهای انقلاب مانند داستان جبهه پیروان خط امام و رهبری، جبهه ایستادگی، جبهه پایداری و چندین و چند جبهه و ائتلاف اصولگرای دیگر حکایت از وجود اختلاف‌نظر باشد؛ اختلافاتی که اکنون در غیاب حبیب‌الله عسگراولادی و آیت‌الله مهدوی‌کنی پررنگ‌تر شده است.
