بریمور و آلیفنت به تلویزیون بازمی گردند

به گزارش عصر تعادل، در کمدی پر از چیزهای حال به‌هم زن با عنوان «رژیم سانتا کلاریتا»، یک مادر پراسترس کالیفرنیایی متوجه می شود که رژیم غذایی گوشت انسان باعث می شود او در کارش عملکرد بهتری داشته باشد و در کل آدم باحال تری باشد، برای همین دست به کار می‌شود و شروع به کشتن آدم‌ها می‌کند.

 بازیگر شخصیت جوزی گروسی در فیلم «هرگز بوسیده نشده» در سریال «رژیم سانتا کلاریتا» نقش زنی را بازی می کند که علاقه‌ای عجیب اما بامزه به خوردن گوشت انسان دارد و سعی می کند با زندگی روتین و بی روح میانسالی کنار بیاید.

 

چرا عاشقش خواهید شد: این روزها سریال های تلویزیونی در مورد قاتل های زنجیره ای بیش از حد جدی هستند! البته «رژیم سانتا کلاریتا» به هیچ وجه اینطور نیست و تریلرها و تیزرهای آن هم طوری طراحی شده اند که کانیبالیسم را به عنوان یک مُد جدید غذایی نشان بدهند. در این سریال کمدی جدید، درو بَریمور برای نخستین بار پس از چند دهه دوباره به تلویزیون بازمی‌گردد و همان جذبه خاص خود را به شخصیت شیلا قرض می دهد که یک دلال املاک پراسترس است که زندگی حوصله سربری دارد.

شیلا دچار تغییراتی بزرگ و ناگهانی می شود که باعث می شود او پر از نیرویی جدید شود؛ اما متاسفانه برای همسایه کالیفرنیایی او و همسر دوست داشتنی‌اش جوئل (که تیموتی آلیفَنت در این سریال نقشش را در تضاد با نقش های بدطینت معمول دیگرش بازی می کند)، این تغییرات به این معنی است که او حالا از نظر تکنیکی مرده و تنها چیزی که باعث می شود دست و پایش از جا در نیاید، گوشت تازه و آبدار انسان است.

این سریالی است که از ژانرها فراتر می‌رود و کمدی را با ژانر وحشت مخلوط می کند و با تکیه به هجو مبالغه آمیز و تند جلو می‌رود. مثل فیلم «مامان زنجیره ای» ساخته جان واترز در دهه ۱۹۹۰ می ماند، اما بسیار لطیف تر است، حتی با وجود اینکه صحنه های خون آلودش حقیقتا حال به هم زن هستند. اگر جنبه ژانر وحشت سریال کمی رام تر است، باعث می شود در جزییات عملکرد بهتری داشته باشد. نمیر بودن جدید شیلا رازی است که باید کشف شود و این مسئله تا پایان سریال به یک جست و خیز اسکوبی-دو مانند شاد تبدیل می شود. علاوه بر این، به خاطر دوستی بین دختر این زوج به نام اَبی و پسر همسایه، این سریال یک عنصر کمدی نوجوانانه هم در خود دارد. این دو نفر سزاوار سریال جداگانه خودشان هستند؛ می شود مثل اینکه ننسی درو با برایان کراکو از «زندگی من» همراه شود تا درباره ابرقهرمان ها و این صحبت کنند که چقدر از والدین شان متنفرند.
 

سریال نگاهی به هجو کردن وضعیت زندگی حومه شهری هم می اندازد. شیلا با لذت تمام اسموتی اش را می خورد که از مخلوط کردن بقایای مردی که سر یک حادثه رانندگی با او بد برخورد کرد درست شده و در همین حال کنار دوستانش راه می رود و درباره مزایای رژیم جدیدش صحبت می کند که باعث شده او آدم جالب تر  و دوست داشتنی تری شود. بالاخره دارد کلی پروتئین می خورد! او هرگز نیازی به خوابیدن ندارد، برای همین کارهای بسیار بیشتری را انجام می دهد. خانه فروختنش بهتر شده.

 

انگیزه اش بالا رفته. مادر بی پرواتری است. عملا دوباره آدم جالب و بامزه ای شده، تنها بهای این نشاط دوباره میانسالی هم این است که هر از چند گاهی باید کسی را به قتل برساند. حتی یک تلاش سبک «دکستر» هم در این سریال هست تا کمی وزن اخلاقی به ماجرا اضافه شود و شیلا تصمیم بگیرد آدمی را بخورد که استحقاقش را دارد. بسیاری از جوک های سریال ناشی از عدم توانایی آن ها در کشتن یک آدم بد یا حتی پیدا کردن آدم بد نشات می گیرد. واقعا آن ها بالاخره و با کلی بدبختی یک نفر را می کشند، او باید کل بدن طرف را یکباره بخورد تا شواهدی باقی نماند. مسلما می دانید دارید سریالی عجیب تماشا می کنید وقتی که متوجه می شوید می خواهید شخصیت اول در بلعیدن کامل بدن یک انسان در یک شب موفق باشد.

«رژیم سانتا کلاریتا» به اندازه دندان های شیلا تیز نیست، اما جذبه ای دارد که با جلو رفتن سریال قوی تر می شود. اگر فصل دومی برایش ساخته شود، اطمینان به نفس بیشتر در بینش آینده سریال می تواند باعث شود جالب تر از آب دربیاید.

«رژیم سانتا کلاریتا» روز سوم فوریه منتشر شد.

سریال مال کجاست؟ نت فلیکس

طول سریال: ۱۰ اپیزود نیم ساعته

اپیزود قابل توجه: اپیزود هفتم به خاطر اینکه کاملا تسلیم هجو و لوده بازی می شود و جوکی آسان اما تاثیرگذار در مورد این دارد که آیا فرض کردن اینکه به جای شیلا، جوئل یک نفر را کشته است، آن هم فقط به خاطر اینکه او زن است، می‌تواند این سولا را ایجاد کند که حرکتی حاکی از تبعیض جنسیتی است یا نه.

اگر «رژیم سانتا کلاریتا» را دوست داشتید، این ها را ببینید: «دوست دختر سابق دیوانه»، «ویدز» و «دکستر»