واژه رجل سیاسی از دیدگاه حقوقی

 

در قانون اساسی کلمه رجل و رجال با برداشت‌های مختلف و متفاوت، موجب قضاوت‌های متفاوتی شده و باعث می‌شود در بررسی و اعلان صلاحیت‌ها برداشت از این لغت را«مرد» تلقی کنند و عملا با چنین برداشتی«زنان» امکان حضور در این عرصه را نداشته باشند. ازچنین ادبیاتی استباط جنسیت مذکر را نمی‌توان داشت، زیرا قانون اساسی هیچ امتیازی برای جنسیت وهیچ ممنوعیتی حول محور آن مقرر نکرده است. زنان به عنوان نیمی از جمعیت کشور در شرایط فعلی با توجه به پتانسیل علمی، اجتماعی و سیاسی در تحلیل نهایی موضوعات مختلف از توانمندی مشابهی با مردان برخوردارند و محروم‌کردن از حضور فعالانه آنها در جامعه به‌ویژه در تطبیق با شعارها و برابری قانونی بین دوجنس به هیچ وجه چنین روش و رویکردی قابل دفاع نخواهد بود.

 

درتطبیق با استانداردهای جهانی نیز تبعیض در ترجمان واژه رجل سیاسی قابل توجیه نیست وعملا ما را در مظان اتهام تبعیض جنسیتی قرار می‌دهد. از این حیث به نظر می‌رسد موضع‌گیری اخیر برخی از اعضای محترم شورای نگهبان نشانگر یک روحیه فراجنسیتی ونگاهی مدبرانه به این موضوع است. البته چگونگی حضور زنان در عرصه‌های مختلف از جمله عرصه سیاسی مسلما ضمن ایجاد امید درتمامی آحاد جامعه نوعی رقابت پرشور‌تری را ایجاد می‌کند. رویکرد فرا جنسیتی در انتخابات ریاست جمهوری فرصتی برای کادرسازی و در نهایت جلب مشارکت مردم و نه نیمی از جامعه در این عرصه خواهد بود.

 

با توجه به صراحت قانون اساسی و همچنین اسناد بین‌المللی که ایران بدان ملحق شده مسئولان کشورهای جهان از جمله کشور ما منادی رعایت حقوق بشر و عدم تبعیض در حقوق شهروندی هستند. در نتیجه اگر اصول حقوق شهروندی که مجموعا تساوی و برابری در حقوق صرف‌نظر از جنسیت، نژاد، مذهب و قومیت را پذیرفته‌ایم. با مراجعه به تغییر کلمه «مرد» در زمان تصویب قانون اساسی به رجل و عنایت به این مطلب که رجل به عنوان یک مطلوب حامل مفهوم جنسیت نیست، باید گفت که این واژه نشانی از بیان نوعی است و نه شخصی، درنتیجه بیشتر«فرد» از آن متبادر به ذهن می‌شود تا مرد. در آخرین بررسی‌های انجام شده و اظهارنظر حقوقدانان به نظر می‌رسد که بحث شرکت زنان در انتخابات ریاست‌جمهوری با عدالت،پیام قانون اساسی و با منطق حقوق شهروندی هماهنگ‌تر باشد.

 

با عنایت به علاقه و مشارکت اجتماعی زنان در سال‌های اخیر به ویژه در بحث تحصیلات عالی و حضور آنان در مجلس و دولت، این امیدواری ایجاد شده که زنان با رهیافتی جدید و با رویکردی متفاوت از گذشته، فرصت را مغتنم شمرده و قصد دارند دوشادوش مردان در اداره کشور مشارکت داشته باشند. مشارکت زنان نه من باب حمایت از نگاه فمینیستی، بلکه به عنوان نیمی از مردم کشور و با توجه به هوش و تحصیلات بالا، عاملی در بسترسازی است که انرژی، توان ظرفیت و قابلیت مدیریت در بخش زنان را به تجلی عملی در می‌آورد و نهایت اینکه در انتخابات ارائه این برنامه‌ها و حضور فعال مجموعا می‌تواند شانس حضور و پیروزی بانوان را در فرایند انتخابات فعلی یا بعدی فراهم آورد.