انتقاد مظفری دوبلور کهنه کار از وضعیت شغلی
تاریخ انتشار
يکشنبه ۱ اسفند ۱۳۹۵ ساعت ۱۷:۳۱
به گزارش عصر تعادل، مدت‌هاست دوبلورهای قدیمی ایران از وضعیت کارشان در تلویزیون گلایه مندند. کم شدن سریال‌های خوب، حذف تدریجی بازار رسمی دوبله آثار سینمایی و افزایش بحث دوبله‌های زیر زمینی باعث شده دوبلورهای قدیمی بازار کار کمتری داشته باشند. به تازگی سعید مظفری هم به وضع فعلی دوبلورها اعتراض کرده و البته بیشترین انتقاد را به تلویزیون وارد کرده است.
مظفری که به جای بازیگران سرشناسی چون جکی چان، پل واکر، برد پیت، کلینت ایستوود و بردلی کوپر صحبت کرده این روزها مشغول دوبله سریال ژاپنی «ریوما» است. او در گفت‌و‌گو با ما می گوید از زمانی که تلویزیون مسئولیت گزینش دوبلورها را بر عهده گرفته شرایط ورود به دنیای دوبله نسبت به گذشته بسیار سخت تر شده است: «الان كسانی كه می‌خواهند وارد این حرفه شوند می‌توانند از طریق تلویزیون اقدام كنند. تا ۱۰ سال گذشته این كار توسط انجمن ما صورت می‌گرفت و هر كسی كه دوست داشت به این انجمن می‌آمد، یك تست از او می گرفتند و به او می گفتند یا خوب است یا بد و به‌همین سادگی هم تمام می‌شد. اما الان به این شكل نیست و كسی كه می‌خواهد گوینده شود باید یك پروسه طولانی را دور بزند. باید ابتدا به صداوسیما برود، نام‌نویسی كند و بعد منتظر خبر آن‌ها شود، سپس امتحان بدهد بعد از قبولی در امتحان به محل سكونت او آمده و از همسایه‌هایشان درباره آن فرد سوال می‌كنند؛ از این دست تحقیقاتی كه حراست انجام می‌دهد و شرایط خیلی سخت شده‌است زیرا دیگر دست انجمن نیست.»
به گفته مظفری شرایطی که در گذشته برای امتحان گرفتن مهیا بود پروسه کوتاه‌تری داشت و پروسه طولانی فعلی در کنار درآمد پایین جوان‌ها را از این رشته دور کرده است: «معمولا كسی نمی‌آید و اگر هم بیاید بعد از مدتی از آن‌جا می‌رود زیرا پولی كه به آن‌ها می‌دهند آن‌قدر كم است كه كسی نمی‌ماند. به‌ندرت كسی در این كار می‌ماند.»
مظفری معتقد است علاقه تنها دلیلی است که باعث می شود امثال او در کار دوبله بمانند و در این شرایط به ندرت کسی پیدا می‌شود که بتواند ماندگار شود: «هیچ‌كس با این میزان درآمد در این كار نمی‌ماند و من هم با این همه سابقه نباید دوباره رل بگویم. اشكال اصلی این‌جاست كه مسئله مالی این شرایط را به‌وجود می‌آورد. باید پرینت همكاران راببینید تا متوجه شوید تلویزیون تا چه اندازه به آن‌ها حقوق می‌دهد. دوبله هیچ نهاد، ارگان و اسپانسری ندارد كه از آن حمایت كند. زمانی كه وارد كار دوبله شدم، كاری نو، باطراوت و جذاب بود. ضمن این‌كه اسپانسر داشت و از طرف صاحبان فیلم، تقویت می‌شد. الان همه چیز عوض شده است و هیچ معیاری وجود ندارد كه بگوییم افراد طبق این معیار می‌توانند كار كنند. هر كسی هم كه می‌آید باید علاقه‌مند باشد زیرا این حرفه آینده آنان را تامین نمی‌كند. با پولی كه این حرفه دارد هزینه‌های غذا، رفت‌و‌آمد به زحمت در می‌آید. با این شرایط چطور می‌توان كسی را نگهداشت. تلویزیون باید نهادی را زیر نظر اساتید این حرفه تاسیس كند و بودجه كافی در اختیارشان بگذارد تا مستعدان این شغل را جمع كند.»
این دوبلور 75 ساله با اشاره به اینکه دوبله یک کار تمام وقت است از نحوه برخورد تلویزیون شدیدا انتقاد می‌کند و میگوید:«ما باید از صبح تا ساعت ۸ شب در استودیو بمانیم. مگر این‌كه انسان پولداری باشیم و بتوانیم در كنار دوبله شغل دیگری داشته باشیم. در كل شرایط خیلی سخت شده ضمن این‌كه دوبله از هیچ طرفی تقویت نمی‌شود. وقتی هم به تلویزیون اعتراض می‌كنیم می‌گویند شرایط همین است. خیلی از دوستان ما از كار افتاده‌اند و شرایط سختی را می گذارند. تلویزیون هم میگوید اینجا دارالمساكین نیست ما تا زمانی كه روپا هستید شما را می‌خواهیم. متاسفانه گوینده‌ای كه كمی لنگ می‌زند از كار حذف می‌شود بدون این‌كه بدانند آن فرد زندگی‌اش را بر اساس این كار بنا كرده است. متاسفانه اصلا این مسائل برای كسی مهم نیست.»
مظفری میگوید تا به حال چندین بار از شبكه GEM پیشنهاد کار داشته ولی برخلاف یک عده که رفتند ترجیح داده بماند. او معتقد است آن‌هایی که رفتند باعث شده‌اند دوبله این قبیل شبکه ها بهتر شود و مردم سریال‌های دوبله شده از این شبکه‌ها را بیشتر می‌بینند. به گفته او مخاطبان ایرانی دیگر سریال‌های چینی و کره‌ای نمی‌بینند و دوستشان ندارند و با اینکه تلویزیون این مسئله را می‌داند اما به آن توجهی نمی‌کند.
مظفری که به برد پیت بیش از باقی هنرپیشه هایی که به جایشان صحبت کرده علاقه دارد میگوید خانواده‌اش از شغلی که دارد راضی نیستند و اگر دوباره به گذشته برگردد هرگز دوبلوری را انتخاب نخواهد کرد: «اگر به عقب برمی‌گشتم به‌دنبال زندگی‌ام می‌رفتم. من آن موقع درس می‌خواندم و می‌خواستم آرشیتكت شوم اما نشد. و اگر واقعا آن به عقب برگردم همین كار را می‌كنم.»
