مهناز افشار: کیفیت را به کمیت ترجیح می‌دهم
تاریخ انتشار
يکشنبه ۱ اسفند ۱۳۹۵ ساعت ۱۸:۰۰
به گزارش عصر تعادل، «نزديک به بیست‌سال است که در حال فعالیت به‌عنوان بازیگر هستم و آزمون و خطا‌های مختلفی داشتم و در حال حاضر کیفیت بازی را به کمیت حضور در فیلم‌ها ترجیح می‌دهم.»
کارنامه مهناز افشار به دو نیمه تقسیم می‌شود. نیمه اول بازی در فیلم‌های تینجری و تجاری از «شور عشق» گرفته تا «کما»، «کلاغ‌پر» و «آتش‌بس» و نیمه دوم بازی در سینمای خاص‌پسند و جدی از «برف روی کاج‌ها» گرفته تا «سعادت‌آباد». حضور موثر در فیلم «خانه‌ای در خیابان چهل‌ویکم»، استعداد دیگری از افشار را آشکار می‌کند.
بازی در نقش مادری که در نزاع میان دو برادر، شوهرش کشته می‌شود و افشار بایستی ترکیب از مادرنگی راسخ و زنانگی شکننده را ارائه کند که در این راستا کاملا موفق بوده و یکی از بهترین بازی‌های کارنامه‌اش را ثبت کرده است. در چند سال اخیر بعد از تحسین در جشنواره‌های مختلف و به‌خصوص کسب سیمرغ جشنواره فجر، گزیده‌کار شده است، طوری که امسال فقط یک فیلم از او اکران شد و دو فیلم برای اکران سال بعد دارد. «گیلدا» و قسمت دوم «نهنگ عنبر» که سال بعد اکران می‌شوند و «خانه‌ای در خیابان چهل‌ویکم» که بهانه ما برای این گفت‌وگوست که در ادامه می‌خوانید.
سهم سابقه حمید قربانی در همکاری با اصغر فرهادی برای پذیرفتن پیشنهاد بازی در این فیلم چه اندازه بود؟ و چقدر فیلمنامه و کستینگ بازیگری اهمیت داشت؟
همکاری حمید قربانی با کارگردان‌های شاخصی مثل داریوش مهرجویی و اصغر فرهادی حتما بي‌تاثير نبوده است و به غير از اين خود فيلمنامه و موضوعي كه هميشه نسبت به آن دغدغه داشتم باعث اين همكاري شد. موضوعی که در کمتر فیلمی به شکل درست به آن پرداخت می‌شود.
شخصیت فروغ باید چندوجهی (زنانگی، مادرانگی، عدالتخواهی و حسرت‌کشی) کار می‌شد. چه راهکاری برای پروراندن این وجوه مختلف در نقش داشتید؟
مهم‌ترين راهكار، رسيدن به حس دروني فروغ بود؛ يعني فرياد نزدن احساسات درونی‌اش. قرار نبود که فضا سانتی‌مانتال شود و به کمک کارگردان سعی کردیم شخصیت را در یک فضای عقلانی تا یک فضای صرفا هیجانی و احساساتی ترسیم کنیم.
تمرین‌هایتان چطور بود؟
تمرين زیادی داشتيم. به‌عنوان مثال یکی از تمهید‌ها برای رسیدن به شکل درست پرورش شخصیت، تمرین حال‌وهوا و زندگی فروغ با دیگران قبل از حادثه بود. در واقع با این تمرین‌ها سعی کردیم آهسته و پیوسته رفتار فروغ را تحلیل کنیم و باورپذیر ارائه کنیم.
آیا فرصت بداهه‌پردازی هم داشتید یا همه چیز از فیلمنامه استخراج می‌شد؟
فيلمنامه كامل بود و بداهه براي من بیشتر در بخش ديالوگ‌ها اتفاق می‌افتاد که با تعامل مناسب با کارگردان سعی کردیم به نگاهی مشترک برسیم.
یکی از نقاط قوت بازی شما این است که با ویژگی حدنگهدار در نقشتان حضور دارید و در واقع انرژی درونی‌تان در یک تعادل منسجم با انرژی بیرونی است.چالش مهم بازی در شخصیت فروغ برای شما چه بود؟
همين كننرل احساس چالش بسيار مهمي بود. در لحظاتي فروغ دلش مي‌خواست فرياد بزند اما مجبور به ساكت نگهداشتن احساسات دروني‌اش بود و اين بسيار سخت و غم‌انگيز بود. این نوع بازی سخت‌تر است تا شکلی از بازی که همه چیز به‌طور بیرونی ارائه می‌شود. در واقع بازی در نقش فروغ قرار بود به شکلی مینی‌مال باشد.
مزیت دیگر بازی شما این است که بازیگر نوجوان مقابلتان را محو نمی‌کنید. درواقع کاری نمی‌کنید که بازی او دیده نشود و خبری از خودنمایی در پاس کاری حسی نیست. کار با دو بازیگر کودک و نوجوان فیلم چطور بود؟
به‌نظرم بازي با پارتنر شبیه بازی پينگ‌پونگ است و بده‌بستان‌های مختلفی دارد. هر جاي بازي که فردي بيرون بزند به فيلم لطمه خواهد زد همه بايد در خدمت فيلمنامه باشند نه نقش خودشان. در واقع باید هر بازیگری مثل یک بازیکن تیم در خدمت کار گروهی باشد و نه فردی.
ایفای نقش در این فیلم جزو بازی‌های شاخص کارنامه شماست اما چرا در جشنواره دیده نشد؟ به نظرم جزو بهترین فیلم‌های جشنواره سال گذشته بود.
من هم اين فيلم را خيلي دوست دارم. اين‌كه در جشنواره به آن توجه نشد، به سليقه داوران برمي‌گردد. به‌هر حال هر داوري با سليقه فردي خودش داوري مي‌كند و اين اتفاق عجيبي نيست. جدای از اين‌كه اعتقاد دارم كاش داوری در جشنواره فجر هم مثل جشن منتقدان، خانه سينما و حتي اسكار، در طول سال بعد از اكران فيلم‌ها انجام شود. آن‌وقت هر فیلمی طبق استحقاق و شایستگی‌اش دیده و تحسین می‌شود و علاوه بر این بازخورد فیلم نزد مخاطب هم هم مي‌تواند به داوري كمك كند.
از لحاظ محتوایی چه موضعی نسبت به ایده مرکزی داستان داشتید؟ حق را به چه کسی می‌دادید؟
اين فيلم به من نشان داد حق، مطلق و سیاه‌وسفید نیست و خانواده مقتول در شرايط بسيار سختي قرار دارند و بايد بخشش را از آن‌ها درخواست و تقاضا كرد و نه طلب. جدای از اين‌ها اين اتفاقات دردناك ممكن است در هر خانه‌اي بيفتد. بنابراین هميشه بايد مراقب بود.
در بازی‌های شما شمه‌ای از عصبانیت را مثلا در چهار فیلم «سالاد فصل»، «آتش بس»، «برف روی کاج‌ها» و «بیگانه» دیده‌ایم اما در این‌جا عصبانیت شکل درونی‌تری پیدا کرده است. چه تحلیلی از نقش و جهان‌بینی شخصیت داشتید؟
در اين قصه و در شکل شخصيت‌پردازی فروغ، كنترل احساس در بحران كار سختي بود. به‌خصوص در فرهنگ ما كه به‌خاطر دلایل زیادی، براي گرفتن حق خودمان مجبور به فرياد هستيم. جهان‌بيني شخصي فروغ، رعایت اخلاق در مسیر درستش بود، چيزي كه اين‌روزها در جامعه كمتر ديده مي‌شود.
جشنواره امسال از معدود دوره‌هایی بود که در آن حضور نداشتید و به نسبت کم‌کار شده‌اید. علت به گزیده‌کاری مربوط می‌شود یا نه دلایل دیگری دارد؟
كم‌كاري من به حضور دختر كوچكم برمي‌گردد كه ترجيح دادم وقت بيشتري براي او داشته باشم. علاوه بر این نزديك به بیست‌سال است که در حال فعالیت به‌عنوان بازیگر هستم و آزمون و خطا‌های مختلفی داشتم و در حال حاضر کیفیت بازی را به کمیت حضور در فیلم‌ها ترجیح می‌دهم. الان انتخاب يك فيلم درست برایم نسبت به بازي‌كردن در همه فيلم‌ها و قبول کردن تمام پیشنهادها در اولویت است. بيش از گذشته رضايت قلبي خودم را در ايفا كردن نقش درست در يك فيلم خوب را ترجیح می‌دهم تا بتوانم آن رسالتي را كه به آن رسيدم محافظت كنم.
این‌که خودتان مادر هستید چقدر در ایفای نقش مادر به شما کمک کرد؟ از اولین نقش‌های کارنامه شماست که به‌جای دخترانگی و ایفاگر نقش همسر، مهرمادری شخصیت سهم مهمی در پیشبرد درام دارد.
درگذشته برای ایفای نقش مادر بیشتر از تكنيك استفاده می‌کردم اما حالا با پوست و استخوانم اين حس را درك مي كنم و باورش دارم. مادرشدن اتفاقي است كه براي بازي‌كردن آن خيلي بايد عميق بود و زندگي كرد؛ حالا نه در فيلم كه در هر اتفاقي كه اسم كودك وسط مي‌آيد حس عميق توام با طغيان براي محافظت به من دست مي‌دهد و خيلي از اين حس لذت مي‌برم.
سهم سابقه حمید قربانی در همکاری با اصغر فرهادی برای پذیرفتن پیشنهاد بازی در این فیلم چه اندازه بود؟ و چقدر فیلمنامه و کستینگ بازیگری اهمیت داشت؟
همکاری حمید قربانی با کارگردان‌های شاخصی مثل داریوش مهرجویی و اصغر فرهادی حتما بي‌تاثير نبوده است و به غير از اين خود فيلمنامه و موضوعي كه هميشه نسبت به آن دغدغه داشتم باعث اين همكاري شد. موضوعی که در کمتر فیلمی به شکل درست به آن پرداخت می‌شود.
شخصیت فروغ باید چندوجهی (زنانگی، مادرانگی، عدالتخواهی و حسرت‌کشی) کار می‌شد. چه راهکاری برای پروراندن این وجوه مختلف در نقش داشتید؟
مهم‌ترين راهكار، رسيدن به حس دروني فروغ بود؛ يعني فرياد نزدن احساسات درونی‌اش. قرار نبود که فضا سانتی‌مانتال شود و به کمک کارگردان سعی کردیم شخصیت را در یک فضای عقلانی تا یک فضای صرفا هیجانی و احساساتی ترسیم کنیم.
تمرین‌هایتان چطور بود؟
تمرين زیادی داشتيم. به‌عنوان مثال یکی از تمهید‌ها برای رسیدن به شکل درست پرورش شخصیت، تمرین حال‌وهوا و زندگی فروغ با دیگران قبل از حادثه بود. در واقع با این تمرین‌ها سعی کردیم آهسته و پیوسته رفتار فروغ را تحلیل کنیم و باورپذیر ارائه کنیم.
آیا فرصت بداهه‌پردازی هم داشتید یا همه چیز از فیلمنامه استخراج می‌شد؟
فيلمنامه كامل بود و بداهه براي من بیشتر در بخش ديالوگ‌ها اتفاق می‌افتاد که با تعامل مناسب با کارگردان سعی کردیم به نگاهی مشترک برسیم.
یکی از نقاط قوت بازی شما این است که با ویژگی حدنگهدار در نقشتان حضور دارید و در واقع انرژی درونی‌تان در یک تعادل منسجم با انرژی بیرونی است.چالش مهم بازی در شخصیت فروغ برای شما چه بود؟
همين كننرل احساس چالش بسيار مهمي بود. در لحظاتي فروغ دلش مي‌خواست فرياد بزند اما مجبور به ساكت نگهداشتن احساسات دروني‌اش بود و اين بسيار سخت و غم‌انگيز بود. این نوع بازی سخت‌تر است تا شکلی از بازی که همه چیز به‌طور بیرونی ارائه می‌شود. در واقع بازی در نقش فروغ قرار بود به شکلی مینی‌مال باشد.
مزیت دیگر بازی شما این است که بازیگر نوجوان مقابلتان را محو نمی‌کنید. درواقع کاری نمی‌کنید که بازی او دیده نشود و خبری از خودنمایی در پاس کاری حسی نیست. کار با دو بازیگر کودک و نوجوان فیلم چطور بود؟
به‌نظرم بازي با پارتنر شبیه بازی پينگ‌پونگ است و بده‌بستان‌های مختلفی دارد. هر جاي بازي که فردي بيرون بزند به فيلم لطمه خواهد زد همه بايد در خدمت فيلمنامه باشند نه نقش خودشان. در واقع باید هر بازیگری مثل یک بازیکن تیم در خدمت کار گروهی باشد و نه فردی.
ایفای نقش در این فیلم جزو بازی‌های شاخص کارنامه شماست اما چرا در جشنواره دیده نشد؟ به نظرم جزو بهترین فیلم‌های جشنواره سال گذشته بود.
من هم اين فيلم را خيلي دوست دارم. اين‌كه در جشنواره به آن توجه نشد، به سليقه داوران برمي‌گردد. به‌هر حال هر داوري با سليقه فردي خودش داوري مي‌كند و اين اتفاق عجيبي نيست. جدای از اين‌كه اعتقاد دارم كاش داوری در جشنواره فجر هم مثل جشن منتقدان، خانه سينما و حتي اسكار، در طول سال بعد از اكران فيلم‌ها انجام شود. آن‌وقت هر فیلمی طبق استحقاق و شایستگی‌اش دیده و تحسین می‌شود و علاوه بر این بازخورد فیلم نزد مخاطب هم هم مي‌تواند به داوري كمك كند.
از لحاظ محتوایی چه موضعی نسبت به ایده مرکزی داستان داشتید؟ حق را به چه کسی می‌دادید؟
اين فيلم به من نشان داد حق، مطلق و سیاه‌وسفید نیست و خانواده مقتول در شرايط بسيار سختي قرار دارند و بايد بخشش را از آن‌ها درخواست و تقاضا كرد و نه طلب. جدای از اين‌ها اين اتفاقات دردناك ممكن است در هر خانه‌اي بيفتد. بنابراین هميشه بايد مراقب بود.
در بازی‌های شما شمه‌ای از عصبانیت را مثلا در چهار فیلم «سالاد فصل»، «آتش بس»، «برف روی کاج‌ها» و «بیگانه» دیده‌ایم اما در این‌جا عصبانیت شکل درونی‌تری پیدا کرده است. چه تحلیلی از نقش و جهان‌بینی شخصیت داشتید؟
در اين قصه و در شکل شخصيت‌پردازی فروغ، كنترل احساس در بحران كار سختي بود. به‌خصوص در فرهنگ ما كه به‌خاطر دلایل زیادی، براي گرفتن حق خودمان مجبور به فرياد هستيم. جهان‌بيني شخصي فروغ، رعایت اخلاق در مسیر درستش بود، چيزي كه اين‌روزها در جامعه كمتر ديده مي‌شود.
جشنواره امسال از معدود دوره‌هایی بود که در آن حضور نداشتید و به نسبت کم‌کار شده‌اید. علت به گزیده‌کاری مربوط می‌شود یا نه دلایل دیگری دارد؟
كم‌كاري من به حضور دختر كوچكم برمي‌گردد كه ترجيح دادم وقت بيشتري براي او داشته باشم. علاوه بر این نزديك به بیست‌سال است که در حال فعالیت به‌عنوان بازیگر هستم و آزمون و خطا‌های مختلفی داشتم و در حال حاضر کیفیت بازی را به کمیت حضور در فیلم‌ها ترجیح می‌دهم. الان انتخاب يك فيلم درست برایم نسبت به بازي‌كردن در همه فيلم‌ها و قبول کردن تمام پیشنهادها در اولویت است. بيش از گذشته رضايت قلبي خودم را در ايفا كردن نقش درست در يك فيلم خوب را ترجیح می‌دهم تا بتوانم آن رسالتي را كه به آن رسيدم محافظت كنم.
این‌که خودتان مادر هستید چقدر در ایفای نقش مادر به شما کمک کرد؟ از اولین نقش‌های کارنامه شماست که به‌جای دخترانگی و ایفاگر نقش همسر، مهرمادری شخصیت سهم مهمی در پیشبرد درام دارد.
درگذشته برای ایفای نقش مادر بیشتر از تكنيك استفاده می‌کردم اما حالا با پوست و استخوانم اين حس را درك مي كنم و باورش دارم. مادرشدن اتفاقي است كه براي بازي‌كردن آن خيلي بايد عميق بود و زندگي كرد؛ حالا نه در فيلم كه در هر اتفاقي كه اسم كودك وسط مي‌آيد حس عميق توام با طغيان براي محافظت به من دست مي‌دهد و خيلي از اين حس لذت مي‌برم.
