دوره «دسته گل» تمام شده است
تاریخ انتشار
يکشنبه ۲۰ فروردين ۱۳۹۶ ساعت ۱۵:۴۰
به گزارش عصر تعادل، ورود علی پروین به پرونده رامین رضاییان همانقدر که نشان از مرام و معرفت سنتی او دارد، نمادی هم هست بر تفاوت فوتبال صنعتی مدرن با فوتبالی که تنها عشقش دویدن دنبال توپ چهل تیکه بود.
مرد چشم تیله ای محبوب فوتبال ایران عادت ندارد که کسی روی حرفش حرف بزند و رویش را زمین بیاندازد، شاید هم او به خاطر رضاییان رفته تا رضایت نامه این جوان را از طاهری بگیرد اما هر چه هست بیش و پیش از هر نکته دیگری به یاد آورنده بهروز رهبری فرد و همین علی آقای پروین است.
این دو پیشکسوت امروز فوتبال روزگاری عجیب در پرسپولیس داشتند و هر چند هفته یک بار بهروز رهبری فرد دسته گلی به آب می داد و علی پروین او را از پرسپولیس بیرون می کرد و پس از چند روز رهبری فرد با دسته گل به تمرین پرسپولیس می رفت و با وساطت بزرگان بر می گشت و دوباره چند هفته بعد دوباره همین قصه انجام می شد.
در فوتبال امروز اما هر قهر و هر آشتی و هر تمرد و دعوا می تواند چند ده یا حتی چند صد میلیون تومان برای باشگاه ضرر داشته باشد. اینکه رضاییان عصبی درگیری راه بیاندازد آن هم قبل از یک بازی سنگین آسیایی که برای رسیدن به آن چند میلیارد تومان هزینه شده از منظر اقتصادی قابل توجیه نیست و هیچ کارفرمایی هم این همه هزینه کرد را دوباره در معرض خطر یک بازیکن که اشتباه می کند قرار نمی دهد.
بحث این مقال البته علی پروین است که با دست خالی پرسپولیس را بدون حقوق دادن به بازیکنان جمع می کرد و با گل و شیرینی و عذر خواهی آنها را می بخشید. این مربی کهنه کار هنوز مسیر سابق را می خواهد برود همان مسیر که بزرگی اش را تهدید کرد و در ورزشگاه آزادی علی پروین بزرگ مورد حمله با پوست پرتقال قرار گرفت. این همان مسیر خاص بود، همان مسیر که اشتباه بود و حتی اگر اشتباه هم نبوده باشد متعلق به آن دوران بود.
امروز مهدی تاج در مورد بخشیدن جرائم مالی گفت: «جریمه برای آنست که بخشیده نشود، نه اینکه بخشیده شود». کی روش و برانکو هم طرح و الگوی پروین – رهبری فرد را اجرا نمی کنند. دوره و زمانه عوض شده آن مسیر دیگر به نتیجه نمی رسد، نه در مورد رضاییان، نه در مورد رحمتی، نه در مورد، فراز فاطمی و نه در مورد کرار.
الگوی گل و شیرینی گرفتن در صنعت فوتبال دیگر کاربرد ندارد، اینجا یک اشتباه چند صد میلیون و برخی مواقع چند ده میلیارد هزینه بر می دارد، پس جایی برای اشتباه کردن نیست.
ایستادن باشگاه پرسپولیس پای تصمیم سرمربی اش و حمایت از او سه چراغ سفید دارد. باشگاه برابر بازیکنی ایستاد که ابتدای فصل به همین باشگاه و هوادارانش توهین کرده بود و طبیعتا نباید با هیچ پادرمیانی هم بخشیده می شد.
مرد چشم تیله ای محبوب فوتبال ایران عادت ندارد که کسی روی حرفش حرف بزند و رویش را زمین بیاندازد، شاید هم او به خاطر رضاییان رفته تا رضایت نامه این جوان را از طاهری بگیرد اما هر چه هست بیش و پیش از هر نکته دیگری به یاد آورنده بهروز رهبری فرد و همین علی آقای پروین است.
این دو پیشکسوت امروز فوتبال روزگاری عجیب در پرسپولیس داشتند و هر چند هفته یک بار بهروز رهبری فرد دسته گلی به آب می داد و علی پروین او را از پرسپولیس بیرون می کرد و پس از چند روز رهبری فرد با دسته گل به تمرین پرسپولیس می رفت و با وساطت بزرگان بر می گشت و دوباره چند هفته بعد دوباره همین قصه انجام می شد.
در فوتبال امروز اما هر قهر و هر آشتی و هر تمرد و دعوا می تواند چند ده یا حتی چند صد میلیون تومان برای باشگاه ضرر داشته باشد. اینکه رضاییان عصبی درگیری راه بیاندازد آن هم قبل از یک بازی سنگین آسیایی که برای رسیدن به آن چند میلیارد تومان هزینه شده از منظر اقتصادی قابل توجیه نیست و هیچ کارفرمایی هم این همه هزینه کرد را دوباره در معرض خطر یک بازیکن که اشتباه می کند قرار نمی دهد.
امروز مهدی تاج در مورد بخشیدن جرائم مالی گفت: «جریمه برای آنست که بخشیده نشود، نه اینکه بخشیده شود». کی روش و برانکو هم طرح و الگوی پروین – رهبری فرد را اجرا نمی کنند. دوره و زمانه عوض شده آن مسیر دیگر به نتیجه نمی رسد، نه در مورد رضاییان، نه در مورد رحمتی، نه در مورد، فراز فاطمی و نه در مورد کرار.
الگوی گل و شیرینی گرفتن در صنعت فوتبال دیگر کاربرد ندارد، اینجا یک اشتباه چند صد میلیون و برخی مواقع چند ده میلیارد هزینه بر می دارد، پس جایی برای اشتباه کردن نیست.
ایستادن باشگاه پرسپولیس پای تصمیم سرمربی اش و حمایت از او سه چراغ سفید دارد. باشگاه برابر بازیکنی ایستاد که ابتدای فصل به همین باشگاه و هوادارانش توهین کرده بود و طبیعتا نباید با هیچ پادرمیانی هم بخشیده می شد.
