باید از پیشنهاد اصولگرایان برای تشکیل دولت سایه استقبال کرد

 

حسن رسولی معتقد است که از پیشنهاد اصولگرایان برای تشکیل دولت سایه باید استقبال کرد چرا که قبول این رویکرد توسط اصولگرایان می تواند به این معنا تعبیر گردد که آنان آمادگی دارند در عرصه رقابت های سیاسی بیشتر به سازوکارهای مدنی ، رقابتی و انتخاباتی تکیه کنند تا سایر مولفه هایی که عمدتا تاکنون از آن برای رقابت با رقیب خویش استفاده می کرده اند.

 

او همچنین می گوید که تاکنون هیچ صحبتی در جمع 21 نفره منتخبین شورای شهر تهران، ری و شمیرانات در خصوص گزینه برای شهرداری بعدی و رییس شورای شهر تهران مطرح نشده است.

 

در ادامه مشروح گفت و گوی حسن رسولی فعال سیاسی اصلاح طلب و منتخب مردم در شورای پنجم شهر تهران را با خبرنگار اعتمادآنلاین می خوانید:
 

 

از پیشنهاد آقای جلیلی به عنوان یک شخصیت اصولگرا در مورد تشکیل دولت در سایه به دلایل مختلف باید استقبال کنیم. چرا که قبول این رویکرد توسط اصولگرایان می تواند به این معنا تعبیر گردد که آنان آمادگی دارند در عرصه رقابت های سیاسی بیشتر به سازوکارهای مدنی ، رقابتی و انتخاباتی تکیه کنند تا سایر مولفه هایی که عمدتا تاکنون از آن برای رقابت با رقیب خویش استفاده می کرده اند.

 

طرح این موضوع پس از تشکیل جبهه مردمی نیروهای انقلاب موسوم به جمنا که اولین قدم تشکیلاتی انسجام بخش مجموعه ظرفیت های اصولگرایی بوده است و می توان از این ایده حمایت و پتشیبانی کرد تا شاید زمینه مناسب تری برای سامان دهی فعالیت های سیاسی و انتخاباتی در آینده فراهم گردد.

 

جامعه اصلاح طلبی ایران سالها است به صورت جبهه ای و در قالب شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان چنین اقدام اولیه ای را در جهت ایجاد هماهنگی، انجام هم افزایی و بر قراری انسجام میان ظرفیت های اصلاح طلبی آغاز کرده است و این آمادگی اصولگرایان و تشکیل این دو سازمان جبهه ای شرایطی را فراهم می کند که در آینده هم در حوزه اصلاح طلبی و هم اصولگرایی احزاب متعدد و متکثر کمتر کارآمد فعلی با تجمیع و ادغام در یکدیگر شرایطی را فراهم کنند که در حوزه سیاست داخلی در آینده نه چندان دور از بروز و ظهور چند حزب توانمند برآمده از تجمیع احزاب پر شمار فعلی در فضای سیاسی کشور برخوردار باشیم.
 

 

در عین استقبال از این ایده می توان گفت طرح دولت در سایه برای کشوری چون ایران که فاقد نظام انتخاباتی حزبی است تا حدودی زود هنگام به نظر می رسد چرا که مفهوم دولت در سایه متعلق به آن دسته از کشورهایی است که فضای فعالیت های سیاسی و رقابت های انتخاباتی با حضور افراد توانمند که هر کدام نمایندگی بخش قابل توجهی از افکارعمومی را بر عهده دارند معنا و مفهوم واقعی پیدا می کند. برای مثال در کشوری مانند اتریش یا آلمان حزب دارای اکثریت در جامعه چه در نظام های پارلمانی و چه در نظام های ریاستی دولت تشکیل می دهد، مسئولیت می پذیرد و در مقابل رای مردم بر اساس برنامه هایی که از قبل اعلام کرده، پایبند است و آحاد ملت هم می توانند از طریق مقایسه برنامه های اعلامی این احزاب در فصل انتخابات و برنامه های اعمالی و نتایج به دست آمده از اجرای این برنامه ها در مورد تداوم رای اعتماد خویش به حزب پیروز و یا عدم تدوام اعتماد به حزب پیروز قبلی اما نا موفق تصمیم گیری کند.
 

 

در دولت هایی که بر اساس نظام انتخاباتی حزبی کار می کنند، حزب بازنده انتخابات از طریق تشکیل دولت در سایه از میدان خارج نمی شوند و گفتمان و دکترین خود را در عرصه اداره کشور زنده نگه می دارد و از طریق دولت در سایه تمامی مواضع گرفته شده و عملکرد های تحقق یافته ای از سوی قدرت اکثریت و یا حزب پیروز را مورد کنترل قرار می دهد و از طریق این تناظر طبیعی  فضای سیاسی کشور در منظر افکار عمومی از شفافیت برخوردار است.

در فضای سیاسی ایران تا رسیدن به این آینده مطلوب فاصله داریم. تشکیل این دو جبهه- شورای عالی سیاست گذاری اصلاح طلبان و جمنا- در میان اصولگرایان و اصلاح طلبان در سالهای اخیر می تواند نوید بخش آغاز استفاده از تجارب کشورهای توسعه یافته در حوزه سیاسی قرار بگیرد. اگر آقای جلیلی و سایر همفکرانشان عنوان این تشکیل دولت در سایه را عنوان تشکیل دولت جبهه اصولگرایان در سایه بنامند از قابلیت تطابق بیشتری از حال و روز امروز ایران برخوردار خواهد بود اما در مجموع همه فعالین سیاسی ائم از اصلاح طلبان و اصولگرایان از اینکه تعیین تکلیف همه نهادهای انتخابی از طریق صندوق های رای و با تمرکز بر تقویت تحزب و توسعه فعالیت های حزبی، سازمان یافته ، مسئول ، پاسخگو و مدنی صورت بگیرد، باید استقبال کنیم.
 

 

مبحث دولت در سایه تنها یک ایده است و به نظر بنده برای دوره گذار از وضعیت فعلی به انجام فعالیت های انتخاباتی به دلیل فقدان احزاب کم شمار و توانمند میسر نیست و لاجرم باید هر دو جریان سیاسی به صورت جبهه ای و با مشارکت و حضور فعال همه احزاب زیر مجموعه خویش  فعالیت های سیاسی و انتخاباتیشان را در دوره گذار انجام دهند و چاره ای جز فعالیت جبهه ای در اوضاع کنونی ایران ندارند.

 

 اما برای آینده ایده آل و مورد قبول با استفاده از این بستر چنانچه ابتدا گفت و گوی بین جریانی میان دو جامعه اصلاح طلب و اصولگرا با نقش آفرینی احزاب و شخصیت های محوری آنان صورت بگیرد با این هدف که انجمن ها، گروهها و احزاب سیاسی ماهیتا همگن با یکدیگر اتحادیه تشکیل بدهند و تشکیل احزاب قویتر را میسر کنند و در آن صورت و به شرطی که برسیم به چند حزب توانمند در کشور، امکان خارج شدن از سیاست ورزی جبهه ای و ورود به سیاست ورزی حزبی کاملا میسر است. البته به موازات این امر زمینه سازی های سیاسی و اجتماعی که مطرح کردم سازو کارهای قانونی و نظام انتخاباتی کشور نیز از حالت فعلی که فرد محور است تا برنامه محور و حزب محور دچار تغییر و تحول اساسی شود که به موازات بستر سازی سیاسی و اجتماعی لازم برای رسیدن به یک جامعه سامان یافته سیاسی و برخوردار از احزاب قوی بستر ها و زمینه های قانونی و حقوقی رسیدن بهچنین هدفی نیز فراهم گردد.پیشنهاد بنده این است که فعالان حزبی از این ایده ولو در همین حد طرح اولیه و خام بودن این پیشنهاد استقبال کنند.

در مورد کابینه، آیا دولتی ها از احزاب کمک گرفته اند و پیشنهاداتشان را دریافت می کنند؟

من نشنیدم، اگر دولت چنین اراده ای داشته باشد ابتکار عمل بسیار خوبی است اما بنده مطلع نیستم و اطلاعاتی در این زمینه ندارم.
 

 

شورای پنجم تهران از نیمه مرداد ماه رسما فعالیت خود را آغاز می کند. منتخبین 21 نفری لیست امید طی روز های اخیر  عمدتا به دنبال این بوده و هستیم که تصویری گویا و روشن از حوزه مدیریت شهری بدست بیاوریم و چالش ها و فرصت های فرا روی مدیریت شهری را در حال حاضر شناسایی کنیم و نسبت به تقسیم کار داخلی این منتسبین 21 نفره به کمیسیون های سه گانه شورای اسلامی شهر تهران، ری و تجریش اقدام کنیم که این کمیسیون ها به صورت موقت تشکیل شده اند.

 

در باب انتخاب شهردار و انتخاب رییس شورا  و همچنین انتخاب رییس شورای عالی استانهای کشور تا به الان به دلیل اینکه هنوز مبحث بررسی و تعیین معیارها و شاخص ها و روش های رسیدن به این مصادیق نهایی نشده اساسا ورودی نداشتیم.

 

آنچه در فضای رسانه ای مطرح می شود بیشتر یک گمانه زنی رسانه ای است و ما در جمع 21 نفره خودمان هنوز فرصت پرداختن به این بحث را نداشته ایم البته به اندازه کافی زمان داریم و در قالب برنامه زمان بندی که تعیین کرده ایم کار را پیش می بریم و بیشتر به دنبال تجهیز و آماده سازی خودمان هستیم و هنوز هیچ گونه بحثی در مورد مصادیق سه گانه ای که مطرح کردم بین شورای 21 نفره شورای پنجم تهران، ری و تجریش انجام نشده است.
 

 

در صورتی می توان به گمانه زنی های مطرح شده صفت جدی بودن داد که حداقل در تنها مرجع رسمی تصمیم گیری درباره این موضوع که شورای آتی شهر تهران است، مطرح شده باشد. اساسا در شرایط فعلی منتسبان دوره پنجم به صورت رسمی هیچ گونه مسئولیت و اختیاری در امور مدیریت شهری تهران ندارند.