وی افزود: در سالهای دور، تیم متحد و دلسوزی برای بوکس کار می کردند و با کمک دوستانی همچون یاوری، میرفخرایی،مقصودی و ... بوکس در سالهای ۷۰ تا ۷۷ و ۷۹ تا ۸۴ به اوج موفقیت خود رسید. ولی متاسفانه روند نزولی از سال ۸۵ آغاز شد. کسب مدالهای مختلف در قهرمانی آسیا و ۵ سهمیه برای المپیک کار آسانی نبود اما با همت این بزرگان که هیچ چشمداشتی به بوکس نداشتند امکان پذیر شد.
دبیر سابق فدراسیون بوکس با اشاره به انتخابات این فدراسیون گفت: باید فردی رئیس فدراسیون شود که از جنس این خانواده باشد. باید همه حرف ها را در رینگ بوکس بزنیم. بوکس شرایط ویژه ای دارد و اگر رئیس فدراسیون فنی باشد می داند چه زمانی حق بوکسورش خورده می شود و یا می داند در این موارد چطور برخورد کند.
وی در خصوص کاندیداهای انتخابات بیان کرد: به هرحال چند کاندیدا شانس بیشتری دارند. آقای داوری سرپرست فدراسیون مدیر باتجربه ای است و کارهایی هم در بوکس انجام داده است. ساختمان فدراسیون و کانکس را تمیز کرده اند اما اعتقاد من این است که جای بوکسورها در کانکس نیست. ثوری هم قابلیت های خود را نشان داده است و به عنوان مدیر کل در استان خودش خوب کار کرده است. حسینی هم فردی بدون حاشیه و تحصیل کرده و از قهرمانان به نام آسیاست. وی نیازی به پول فدراسیون ندارد  و خیلی خوب بوکس را می شناسد.
دلشاد ادامه داد: اعتقاد من این است که هرکس رئیس فدراسیون می شود باید یک دبیر قوی در کنار خود داشته باشد. کار اجرایی را دبیر می کند و انتخاب دبیری مناسب از اولویت های رئیس آینده فدراسیون بوکس است.