وقت آن نیست از حائری شیرازی و قرائتی بیاموزیم؟

 صاحب تریبون‌ها که هم به صدای بلند می‌نوازند و هم این نواخت‌شان بر صفحات کاغذ می‌نشیند و در فضای مجازی هم دست به دست می‌شود، حواس‌شان هست شاخه درخت چه کسانی را می‌شکنند و ردا از شانه چه کسانی پاره می‌کنند؟ یادشان هست هرکس را در دایره جناح و گروه و فهم خود نیافتند، به چه اتهام‌هایی آنان را زخم زدند؟...

این روز‌ها، بعد از ماجرای عذرخواهی آقای قرائتی از آقای دوربینی و بعد از آن، عذر خواهی آیت‌الله حائری شیرازی درباره جناب خاتمی و آقای ری شهری، فکر می‌کنم وقت آن باشد که نهضت عذرخواهی راه بیفتد تا همه از هم عذر بخواهیم و همه نیز هم را ببخشیم تا ذمه‌ها از حق الناس آبروی مردم، بری، شود و سبکبال و مهربان دل بتوانیم به فردا‌ها فکر کنیم والا وقتی دل‌ها پر از حقد و کینه است و زبان‌ها، شمشیر می‌شود و به چپ و راست می‌زند، نخواهیم توانست بند از پای، بگشاییم و به سوی آینده قدم برداریم. وقتی از قلم‌ها و بیان‌ها، آتش بجهد نمی‌توان به کشت و کار رستگاری امید بست.

وقت آن نیست آیا که از آیت‌الله حائری شیرازی و استاد قرائتی بیاموزیم و عذر تقصیر بخواهیم و نهضت عذرخواهی ملی راه اندازیم؟