صدمات ساکتین حزبی شورای شهر؟

 

در نهایت لیست اصلاح‌طلبان به نام لیست امید منتشر شد که پیش‌بینی‌ها درست بود و بیشترین تعداد اعضای لیست متعلق به دو حزب اتحاد و کارگزاران بود. البته نمی‌توان منکر توانایی افراد حزبی معرفی شده به شورای شهر بود، چرا که بیشتر افراد معرفی‌شده تجربه فعالیت‌ شهری دارند. برخی هم دارای هیچ‌سابقه‌ای در فعالیت شهری نیستند و ظاهرا به صرف سهمیه‌بندی حزبی وارد لیست شورای شهر شده‌اند که از میان آنها معدود اعضایی با برگزاری کنگره‌هایی به دنبال نیل به اهدافی هستند که ارتباطی با مسائل شهری ندارد و شورای شهر تنها پله‌ای برای رسیدن آنها به اهداف دیگر است.

 

 

جایگاه شورای شهر بالاتر از رسیدن به اهداف سیاسی احزاب است که ‌این مهم نباید هیچ‌گاه به فراموشی سپرده شود. شورای شهر که می‌توان آن را پارلمان محلی نامید نهادی برای تحقق اهداف مشخص از جمله رفع مشکلات جامعه در هر شهر و توسعه امکانات برای رفاه حال مردم در شهر است. شورای شهر تهران به دلیل مدیریت محسن هاشمی رویکرد فراجناحی دارد، اما باید لیست امید مجلس را مرور کرد که در زمان تهیه آن، کمتر حرفی از تصمیمات حزبی به میان می‌آمد، اما همگان شاهد بودند برخی از اعضای این لیست به محض ورود به مجلس بر طبل خودمختاری زدند که نمونه کوچک آن امتناع از همراهی با اصلاح‌طلبان و میانه‌روها در تصویب برخی تصمیمات در داخل بهارستان بود.

 

اکنون که بیش از 20 جلسه از جلسات شورای شهر می‌گذرد برخی اعضا که اتفاقا از دو حزب تاثیرگذار بودند از اظهارنظر در مورد موضوعات مختلف خودداری می‌کنند و تا این لحظه موضعی از سوی آنان در مسائل شهری و حتی غیرشهری مشاهده نشده است. جالب آنجاست که‌ این نمایندگان غیرموثر در شورای شهر شماره تلفن همراه خود را به دفتر انتقال داده‌اند و پاسخگوی رسانه‌ها یا همان نمایندگان افکار عمومی نیستند که با رأی خود سبب حضور آنها در شورای شهر شدند. قابل تامل آنجاست که دعوت از اعضای شورای شهر برای حضور در مناسبت‌ها یا نهادهای مردم‌نهاد امری رایج است، اما برخی از این نمایندگان پیش از پاسخ به‌ این دعوت‌ها از تعداد حاضران و دامنه انتشار خبر حضورشان سوال می‌کنند تا با اطمینان از دیده شدن به ‌این دعوت‌ها پاسخ مثبت دهند.

 

 

انتظار رأی‌دهندگان از لیست امید این است که ‌این نهاد به مکانی برای تسویه حساب‌های شخصی و بهره‌وری‌های حزبی تبدیل نشود. برای مثال مشورت با نمایندگان اعضای شورای شهر از سوی شهردار در انتصاب‌ها موضوعی پذیرفته ‌شده است و هر چند در قانون به آن اشاره نشده است، اما برخی برای تحقق اهداف خود اقدامات و اظهاراتی داشتند که جز فشار به شهردار نمی‌توان نامی برای آن عنوان کرد.

 

انتظار این بود که اعضای شورای شهر به تبعیت از رئیس این شورا که از هرگونه اظهارنظری که تفسیر به فشار یا مداخله در امور شهرداری شود خودداری می‌کند، به اموری نمی‌پرداختند که به حوزه مسئولیت آنها ارتباطی ندارد. فشار به شهردار برای انتصاب اعضای یک حزب در بخشی از شهرداری یا تاکید به نجفی برای برکناری فلان مدیر از شهرداری در شأن نمایندگان شورای شهر نیست و جامعه با آگاهی از این رویکردها در انتخابات‌‌ آینده با نگاه تردید به لیست اصلاح‌طلبان نگاه خواهد کرد.

 

قبل از انتخابات شایعه‌ای از توافق حزب اتحاد و حزب کارگزاران منتشر شد که بر مبنای آن اعضای حزب اتحاد به شورای شهر بروند و شهرداری به اعضای حزب کارگزاران تعلق گیرد که ‌این ادعا بی‌اساس بود، چرا که محسن هاشمی از اعضای کارگزاران رئیس شورای شهر شد و شهردار هم نجفی است که سابقه حضور در کارگزاران را دارد، گرچه چندی است که دیگر عضو این حزب محسوب نمی‌شود البته واقعیت آن است که محسن هاشمی را باید فارغ از تعلق حزبی‌اش مورد ارزیابی قرار داد، چرا که او هیچ‌گاه نگاه حزبی به اعضای شورا نداشته و تصمیماتش نشانی از تاثیرگذاری حزبی بر او ندارد.

 

محمدعلی نجفی، شهردار تهران هم بارها اعلام کرده به‌صورت مستقل تصمیم می‌گیرد. اما در مورد حزب اتحاد نمی‌توان به راحتی به قضاوت نشست، چرا که‌این حزب ظاهرا در پشت پرده فعال است و ترجیح می‌دهد حضور اعضایش در مناصب شهری رسانه‌ای نشود. دیروز یک عضو حزب اتحاد گفت: «حزب اتحاد بدون کوچک‌ترین سهم‌خواهی در میدان انتخابات حضور داشت و نقش خود را در هدایت و سازماندهی به خوبی ایفا کرد، همواره تلاشمان این بوده است که کوچک‌ترین سهم‌خواهی را از اصلاح‌طلبان نداشته باشیم»؛ این جملات غلامرضا انصاری است که خودش روزی عضو شورای شهر تهران بود و هیچ‌گاه نپذیرفت از ساکتین باشد.

 

حزب اتحاد این روزها سکوت را بر اظهارنظر در حوزه شهری ترجیح می‌دهد و اتفاقا ساکتین شورای شهر هم بیش از همه از این حزب هستند! سیدمحمود میرلوحی عضو حزب اتحاد است، اما از معدود اعضای این حزب است که به‌صورت شفاف مواضع خودش را بیان می‌کند و از دخالت دادن مواضع حزبی در تصمیماتش پرهیز دارد و به همین دلیل برخی ساکتین شورا سعی می‌کنند در کنار او قرار نگیرند تا مبادا ترغیب به آگاهی سازی جامعه از عملکرد شورا شوند!