مکتب تربیتی پیامبر اکرم (ص) چه بوده است؟

وی افزود: لذا ایشان به تمامی جوانب توجه داشته و برخلاف دیگر انسان‌ها که یا جنبه ظاهر، یا ذهنی و یا باطنی و ریاضت را مورد توجه قرار می‌دهند، به تمامی ظواهر با دید باطنی می‌نگریستند و هر موجودی را مظهر خداوند، جلوه و نوری از او می‌دانستند.
این کارشناس مذهبی ادامه داد: همین سیره تربیتی موجب می‌شد که ایشان برای تمامی موجودات، ارزشی واقعی و نه صوری، قائل باشند؛ یعنی نباید به کوچک‌ترین مورچه‌ای ظلم شود، به این خاطر که مخلوقی از مخلوقات خداوند و مشغول ارتباط با او است، از زندگی، تکاپو و رشد برخوردار بوده و نقشی در آفرینش و هستی دارد.
لواسانی تصریح کرد: انسان ظاهربین، به مرور زمان و با علم و تجربه به این موضوع رسید که به‌طور مثال، نباید طبیعت را تخریب کند، زیرا موجودات در دایره هستی، هریک دارای نقشی هستند برای خود جایگاهی دارند و چیزی جایگزین آن‌ها نمی‌شود.
وی با بیان این که رسول اکرم(ص) همه چیز را به دیده عرفانی، معرفتی و الهی می‌نگریستند، بیان کرد: چنین سیره‌ای به این معناست که حتی کوچک‌ترین سنگ‌ریزه هم درحال ارتباط و تسبیح خداوند است و نباید به هیچ موجودی جسارتی کرد، چه رسد به انسان که چه مسلمان باشد و یا نباشد، نمی‌توان کوچک‌ترین خدشه و آسیبی به او وارد آورد و این مکتب رسول اکرم(ص) است که نه‌تنها باید جنبه و پوسته ظاهری رعایت شود، بلکه با دید باطنی نگریسته و برای تمامی موجودات ارزش قائل شویم.
این کارشناس مذهبی ضمن بیان ابیاتی در این مورد که تمامی موجودات در عین ربط با خداوند هستند، خاطرنشان کرد: اگر نگاه انسان چنین باشد، بین دیگران برای کمک‌رسانی تفاوتی قائل نخواهد شد، همه را جلوه‌ای از حق دانسته، با همه چیز ربط پیدا کرده و یگانه می‌شود و به قول امیرالمومنین(ع) با کمک به دیگران، خود را ترقی داده و بالا می‌برد.
لواسانی ادامه داد: این مکتب تربیتی پیامبر است؛ یعنی رسول اکرم(ص) دست در جان انسان می‌برد و مانند مادری که فرزند خود را به دیده بند دلش می‌نگرد، ایشان هم به تمام آفرینش چنین نگاهی دارد و می‌فرماید؛«همه عالم جان است و من پدر همه امت هستم».
وی افزود: حال اگر برای فردی حقیقت روشن نبوده و کافر باشد، بازهم پیغمبر او را به دیده فرزند جاهل می‌نگرد، از برای او دلسوزی و او را دعوت به حق و هشیار می‌کند و حتی دست به خشونت نمی‌برد.
این کارشناس مذهبی خاطرنشان کرد: درجایی نداریم که پیامبر حتی اجازه دهد دیگری بر او سلام کند، یا کلیسایی را تخریب کرده باشد و شخصی را به جرم مسلمان نبودن به قتل رساند و یا به آنان بی‌احترامی کند. به‌طوری که حتی افراد مجرم را نیز، تنها به‌ قدر جرمشان مؤاخذه می‌کند، آن هم به این دلیل که آنان بیدار شده و متنبه شوند.
لواسانی با اشاره به حدیث «ادرؤوا الحدود بالشبهات»، بیان کرد: خداوند حد الهی را به‌طور نمادین قرار داده و تا شبهه‌ای به‌دست آمد، نباید حد جاری شود؛ ضمن این که در طی ۲۳ سال دعوت پیامبر، دو یا سه حد جاری شده و آن هم همانند فرزندی که کاری خلاف انجام داده، ولی در این‌جا زدن هدف نیست بلکه تأدیب است‌. همچنین این به عنوان آخرین حربه بوده و فرهنگ‌سازی و لطف و محبت مقدم  بر آن است.
وی با بیان این که معجزه قرآن چشم‌بندی نبوده، بلکه تصرف اخلاقی و قلبی در وجود انسان است، افزود: این معجزه می‌گوید قرآن را بخوانید، با نور عقل، فهم و قلب خود نورانیت یابید و به خداوند برسید. پس معجزه پیامبر(ص)، قرآن است که تصرف در افکار و درون می‌کند و به تعبیری فرهنگ‌سازی کرده و درون انسان را تغییر می‌دهد.