شهر سنندج، مرکز استان کُردستان با معضل ترافیک در هسته مرکزی خود دست و پنجه نرم میکند و خیابانهای سنتی آن توان و کشش خودروای مدرن دهه 90 را ندارد.
به گزارش عصر تعادل، سنندج، مرکز استان کُردستان، شهری به جمعیت غیررسمی بیش از 500 هزار نفر، در سال 1046 هجری قمری توسط سلیمان خان پایه گذاری شد.
در ابتدا، سلیمان خان با انگیزه نظامی و ایجاد مرکز سیاسی برای حکومت، شهر سنندج را بر روی تپه اصلی شهر بنا نهاد، اما از سال 1340 به بعد، شهر از حالت ایستایی خارج و تبدیل به شهرنشینی جدید میشود.
خیابان فردوسی سنندج در دهه 30 و 40
پرداختن به تاریخچه بلندبالای شهر سنندج در حوصله این گزارش کوتاه نیست، بلکه هدف از نگارش بخشی از تاریخ سنندج اشاره به بافت قدیمی و سنتی آن است که به تبع آن، زیرساختهای شهری منجمله خیابانها نیز کماکان رنگ و بویی قدیمی و باریک دارند.
در واقع، خیابانهای سنتی و باصفای مرکز شهر سنندج که زمانی در دهههای گذشته معبری مناسب برای عبور و مرور کالسکه و تعدادی خودروی محدود بود، اکنون با همان اندازه، پذیرای حجم سنگینی از خودروهای عبوری است که توان و کشش آن را ندارد.
خیابانهای هسته مرکزی شهر نظیر فردوسی، امام خمینی، انقلاب، طالقانی، صلاح الدین ایوبی، شهدا و ... هم اکنون زیر بار ترافیکی بسیار سنگینی در طول روز قرار گرفتهاند؛ در حالی که همین خیابانهای در دهههای قبل با چنین نیتی احداث نشدند و اکنون به عنوان گره ترافیکی شهری محسوب میشوند.
خیابان فردوسی سنندج در دهه 90 شمسی
هرچند مسئولین امر و به ویژه شورای ترافیک در سالهای اخیر تلاش کرده تا با اجرای طرحهای ترافیک و یکطرفه سازی خیابانها، بخشی از ترافیک هسته مرکزی شهر را کاهش دهد، اما این موارد نیز خود مشکلات بعدی را به دنبال داشته است.
بعنوان مثال، کسبه خیابان امام خمینی از یکطرفه شدن این خیابان در ساعات پیک رفت و آمد گلایه دارند و معتقدند که این طرح موجب شده تا تاثیری بسزا بر درآمد آنها داشته باشد.
"حشمت صیدی" شهردار سنندج اما در این رابطه و در دیدار به پلیس راهور کُردستان گفته که نفش فرهنگ سازی در رفع معضل ترافیک بسیار حائز اهمیت است و استفاده از رسانههای نوین نظیر فضای مجازی می تواند در فرهنگ سازی لازم جهت رفع مشکل ترافیک تاثیر گذار باشد.
سوق دادن مردم به سمت استفاده از ناوگان حمل و نقل عمومی، دوچرخه و پیاده روی در شهر میتواند از راهکارهای پیشنهادی برای کاهش معضل ترافیک شهری در سنندج باشد اما آیا در این راستا دستگاههای مسئول گامی برای ایجاد این فرهنگ برداشتهاند.
از جمله طرحهای که شاید بتواند ترافیک هسته مرکزی سنندج به طور کلی کاهش دهد، طرح ایجاد پیاده راه خیابان فردوسی است که چندین بار با ژست مسئولین و نمایندگان مواجه بوده و در عمل حرکتی در این راستا مشاهده نشده است.
سنندج که اکنون خیابانهایی با معماری دهه 40 و ترافیکی به وسعت دهه 90 دارد، نیازمند مدیریتی صحیح و هوشمند است تا معضل ترافیک به بزرگترین دغدغه مردم تبدیل نشود.