جای خالی ایران در فهرست «شهرهای ۱۰۰ درصد تجدیدپذیر»
تاریخ انتشار
دوشنبه ۱۴ اسفند ۱۳۹۶ ساعت ۱۵:۱۳
به گزارش عصر تعادل و به نقل از سیناپرس، تجزیه و تحلیل وضعیت انرژی ۵۷۰ شهر جهان در ۶ قاره نشان می‌دهد که بالغ بر ۱۰۰ شهر، دست‌کم ۷۰ درصد از انرژی مصرفی خود را از طریق انرژی‌های تجدیدپذیر تأمین می‌کنند که این آمار در مقایسه با سال ۲۰۱۵ (۱۳۹۴)، دو برابر شده است.
امروزه تنها با تغییر شبکه‌های انرژی مصرفی به انرژی‌های صد درصد تجدیدپذیر می‌توان تغییرات آب‌وهوایی را کنترل و متوقف کرد. سازمان ملل متحد پیش‌بینی کرده است که تا سال ۲۰۵۰ (۱۴۲۹)، بیشتر از دوسوم جمعیت کل جهان در شهرها سکونت خواهند کرد. این در حالی است که در شرایط کنونی حداقل یک میلیارد نفر از جمعیت جهان روزانه کمتر از ۱٫۲۵ دلار درآمد دارد و درنتیجه، موضوع تغییرات اقلیمی برای آن‌ها موضوعی کم‌اهمیت و حاشیه‌ای تلقی می‌شود.
اما واقعیت آن است که برای نجات زمین، همه کشورهای جهان باید دست به دست هم دهند و سوءاستفاده از منابع آن را متوقف کنند؛ تصمیمی که هم‌اکنون تعدادی از کشورها با تعهد به کاهش تولید کربن در قالب پیمان اقلیمی پاریس به مرحله اجرا درآورده‌اند.
شهرها مسئولِ تولید ۷۰ تا ۷۵ درصد آلودگی CO2 و ۴۰ تا ۴۵ درصد از آلاینده‌های گلخانه‌ای (GHG) هستند. ازآنجایی‌که روند توسعه شهرها و افزایش شهرنشینی با سرعت به پیش می‌رود، جوامع مختلف در پی آن هستند تا ثابت کنند که تأمین کامل انرژی موردنیاز ما از طریق انرژی‌های تجدیدپذیر کاملا عملی و ممکن است.
در بررسی انجام‌شده روی وضعیت تولید و مصرف انرژی ۵۷۰ شهر جهان، مشخص شده است که ۴۳ شهر جهان ۱۰۰ درصد انرژی مورد تقاضای خود را از منابع تجدیدپذیر به دست می‌آورند؛ منابعی مانند آب، خورشید، باد و زمین‌گرمایی.
جالب است بدانید که کشور برزیل به‌تنهایی ۴۰ شهر از این فهرست را به خود اختصاص داده است که انرژی نزدیک به نیمی از آن‌ها تماما از منابع انرژی تجدیدپذیر تأمین می‌شوند.
بر اساس گزارش سازمان CDP، ایالات‌متحده آمریکا تنها دو شهر از فهرست شهرهای ۱۰۰ درصدی این بررسی را به خود اختصاص داده است؛ شهرهای برلینگتون و ورمانت که با استفاده از ترکیب انرژی‌های آب، باد، خورشید و زیست‌توده نیازهای خود را برآورده می‌سازند.
شهرهایی مانند سیاتل (ایالات‌متحده)، اسلو (نروژ)، ونکوور (کانادا) و نایروبی (کنیا) جزء کلان‌شهرهایی هستند که بیش از ۷۰درصد انرژی مصرفی خود را از منابع تجدیدپذیر تأمین می‌کنند.
آلمان نیز در این زمینه کشوری پیشرو محسوب می‌شود. این کشور چندین سال پیاپی است که به سوی هدف تأمین صد درصدی انرژی تجدیدپذیر حرکت کرده و چارچوب ملی شهرها را برای اصلاح سیستم‌های انرژی تقویت کرده است.
آژانس بین‌المللی انرژی‌های تجدیدپذیر (IRENA) اعلام کرده است که از سال ۲۰۰۰ (۱۳۷۹) ظرفیت استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر رشد پیدا کرده است و کشورهایی که این سیاست را در پیش می‌گیرند، هرساله بیشتر می‌شوند.
شایان ذکر است که کشور ایران با در اختیار داشتن زمین‌های آفتاب‌گیر وسیع و بایر، سواحل گسترده متصل به آب‌های آزاد در جنوب، مناطق کوهستانی بادخیز، می‌تواند انرژی مورد نیاز خود را از منابع تجدیدپذیری مانند انرژی خورشیدی، انرژی باد، انرژی زمین‌گرمایی و انرژی امواج دریا تأمین کند؛ برای مثال، با انتخاب منطقه‌ای مناسب در کویر لوت یا کویر مرکزی ایران به وسعت ۶۰ کیلومتر مربع و تجهیز آن به سلول‌های خورشیدی می‌توان برق مصرفی کشور ایران را تأمین کرد.
امروزه تنها با تغییر شبکه‌های انرژی مصرفی به انرژی‌های صد درصد تجدیدپذیر می‌توان تغییرات آب‌وهوایی را کنترل و متوقف کرد. سازمان ملل متحد پیش‌بینی کرده است که تا سال ۲۰۵۰ (۱۴۲۹)، بیشتر از دوسوم جمعیت کل جهان در شهرها سکونت خواهند کرد. این در حالی است که در شرایط کنونی حداقل یک میلیارد نفر از جمعیت جهان روزانه کمتر از ۱٫۲۵ دلار درآمد دارد و درنتیجه، موضوع تغییرات اقلیمی برای آن‌ها موضوعی کم‌اهمیت و حاشیه‌ای تلقی می‌شود.
اما واقعیت آن است که برای نجات زمین، همه کشورهای جهان باید دست به دست هم دهند و سوءاستفاده از منابع آن را متوقف کنند؛ تصمیمی که هم‌اکنون تعدادی از کشورها با تعهد به کاهش تولید کربن در قالب پیمان اقلیمی پاریس به مرحله اجرا درآورده‌اند.
شهرها مسئولِ تولید ۷۰ تا ۷۵ درصد آلودگی CO2 و ۴۰ تا ۴۵ درصد از آلاینده‌های گلخانه‌ای (GHG) هستند. ازآنجایی‌که روند توسعه شهرها و افزایش شهرنشینی با سرعت به پیش می‌رود، جوامع مختلف در پی آن هستند تا ثابت کنند که تأمین کامل انرژی موردنیاز ما از طریق انرژی‌های تجدیدپذیر کاملا عملی و ممکن است.
در بررسی انجام‌شده روی وضعیت تولید و مصرف انرژی ۵۷۰ شهر جهان، مشخص شده است که ۴۳ شهر جهان ۱۰۰ درصد انرژی مورد تقاضای خود را از منابع تجدیدپذیر به دست می‌آورند؛ منابعی مانند آب، خورشید، باد و زمین‌گرمایی.
جالب است بدانید که کشور برزیل به‌تنهایی ۴۰ شهر از این فهرست را به خود اختصاص داده است که انرژی نزدیک به نیمی از آن‌ها تماما از منابع انرژی تجدیدپذیر تأمین می‌شوند.
بر اساس گزارش سازمان CDP، ایالات‌متحده آمریکا تنها دو شهر از فهرست شهرهای ۱۰۰ درصدی این بررسی را به خود اختصاص داده است؛ شهرهای برلینگتون و ورمانت که با استفاده از ترکیب انرژی‌های آب، باد، خورشید و زیست‌توده نیازهای خود را برآورده می‌سازند.
شهرهایی مانند سیاتل (ایالات‌متحده)، اسلو (نروژ)، ونکوور (کانادا) و نایروبی (کنیا) جزء کلان‌شهرهایی هستند که بیش از ۷۰درصد انرژی مصرفی خود را از منابع تجدیدپذیر تأمین می‌کنند.
آلمان نیز در این زمینه کشوری پیشرو محسوب می‌شود. این کشور چندین سال پیاپی است که به سوی هدف تأمین صد درصدی انرژی تجدیدپذیر حرکت کرده و چارچوب ملی شهرها را برای اصلاح سیستم‌های انرژی تقویت کرده است.
آژانس بین‌المللی انرژی‌های تجدیدپذیر (IRENA) اعلام کرده است که از سال ۲۰۰۰ (۱۳۷۹) ظرفیت استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر رشد پیدا کرده است و کشورهایی که این سیاست را در پیش می‌گیرند، هرساله بیشتر می‌شوند.
شایان ذکر است که کشور ایران با در اختیار داشتن زمین‌های آفتاب‌گیر وسیع و بایر، سواحل گسترده متصل به آب‌های آزاد در جنوب، مناطق کوهستانی بادخیز، می‌تواند انرژی مورد نیاز خود را از منابع تجدیدپذیری مانند انرژی خورشیدی، انرژی باد، انرژی زمین‌گرمایی و انرژی امواج دریا تأمین کند؛ برای مثال، با انتخاب منطقه‌ای مناسب در کویر لوت یا کویر مرکزی ایران به وسعت ۶۰ کیلومتر مربع و تجهیز آن به سلول‌های خورشیدی می‌توان برق مصرفی کشور ایران را تأمین کرد.
