گام بعدي ترامپ مقابل ايران چيست ؟
تاریخ انتشار
سه شنبه ۱۶ مرداد ۱۳۹۷ ساعت ۰۹:۲۸
موضعی که اگرچه برای برخی غیر منتظره بود، اما طول عمرش آن قدر طولانی نبود و دو ساعت بعد از آن، پمپئو سه شرط برای مذاکره با ایران گذاشت که تقریبا خلاصه 12 شرط قبلی وی بود که در بنیاد هریتیج مطرح کرده بود. شاید فهم این دوگانگی در رفتار و گفتار آمریکا نیازمند برخی نشانه شناسی ها باشد.
یکی از نشانه ها، مکانی است که پمپئو جنگ روانی خود را در آن کلید زد؛ اندیشکده «هریتیج» (The Heritage Foundation) بنیادی که در زمره 5 اندیشکده ارشد آمریکا در عرصه سیاست خارجی است و اگرچه ترامپ به صورت کاملا متمایزی نسبت به نظرات آن اعتنا می کند تا جایی که برخی آن را عقل منفصل ترامپ نامیده اند اما سابقه آن به جنگ سرد قبلی آمریکا باز می گردد، این موسسه، اتاق فکر هدایت کننده سیاست های آمریکا در در دهه ۱۹۸۰ علیه شوروی دانسته می شد.
هریتیج از حدود دو سال پیش از انتخابات 2016 از ترامپ پشتیبانی می کرد. هنوز چندان کسی احتمال اقامت ترامپ در کاخ سفید را جدی نگرفته بود که این اندیشکده در گزارشی خطاب به دولتمردان آینده آمریکا، «7 فرمان مسیر مقابله با جمهوری اسلامی» را برای بعد از برجام ارائه داد. مفادی که ستون اصلی مواضع انتخاباتی ترامپ در موضوع ایران را تشکیل داد و همان گامهایی است که ترامپ پس از استقرار در کاخ سفید، یک به یک برداشته است. فرمان اول، دولت آمریکا را دعوت می کرد به فوریت همه تحریم‌های تعلیق شده توسط برجام را احیا کند و نیز با تعامل با کنگره تحریم‌ها را افزایش دهد.
فرمان دوم خواستار بازسازی بنیه نظامی تضعیف شده آمریکا برای ارسال علائمی به ایران برای آمادگی جهت « حمله پیش دستانه نظامی» بود. سومین فرمان تقویت رژیم اشغالگر قدس و ایجاد ائتلافی نظامی میان اعضای شورای همکاری خلیج فارس با رژیم صهیونیستی در برابر ایران توصیه می کرد. به عنوان گام تکمیلی، فرمان چهارم تقویت سپر دفاع موشکی در کشورهای منطقه که هم پیمان آمریکا هستند را ضروری می دانست.
فرمان پنجم تضمین آمریکا برای تأمین امنیت کشورهای عربی منطقه در برابر تهدیدات را خواستار شده بود و فرمان ششم، توصیه هایی برای امکان حذف نفت ایران از بازار جهانی را در دستور داشت. فرمان آخر، توصیه به توافق با ایران می کرد، توافقی که سخت گیرانه تر از برجام باشد و همه زیرساخت های هسته ای همچون فردو ، نطنز و تاسیسات آب سنگین اراک را از بین ببرد.
این همان مسیری است که ترامپ به خوبی آن را تا امروز پیموده است و به ظاهر برای برداشتن گام آخر تلاش می کند. شروط دوازده گانه پمپئو در نطق اندیشکده هریتیج نیز منبعث از همین فرامین بود. ترامپ برجام را در یک نمایش پر هیجان یک ساله، سرانجام لغو کرد، بودجه نظامی را افزایش داد تا جایی که افکار عمومی آمریکا را برای اعلام مخالفت با جنگ جدید و جدی گرفته شدن این تهدید از سوی ایران تحریک کرد، در یمن ائتلاف عبری - عربی را تشدید کرد، حجم زیادی سلاح و سامانه دفاع موشکی به عربهای منطقه فروخت و ... برای به صفر رساندن فروش نفت ایران فعالیت خود را تشدید کرد و در همه حال، ادعای آمادگی برای مذاکره با ایران را داشت. تا جایی که همگان بگویند او در عالم سیاست، از روش اقتصادی افزایش فشار برای انجام معامله خود گرته برداری کرده است.
اما واقعیتی دیگری نیز قابل انکار نیست؛ آنچه این نوع اندیشکده ها بر روی خروجی خود قرار می دهند، «سیاست های اعلامی» است که قرار بر اجرای علنی آنها است. طبیعتا «سیاستهای اعمالی» همیشه منطبق بر اجزای آن نیست و حتی ممکن است در مواردی 180 درجه متفاوت از سیاست های رسانه ای شده باشد.
او به خوبی دریافته است که توان آمریکا برای مقابله با ایران، با آنچه ادعا می کند فاصله دارد. او دیده است که نفت عربستان هنوز وارد عرصه جبران تحریم ایران نشده، دچار مشکل چگونگی صدور شده است و با تعطیلی مسیر باب المندب از سوی عربستان به دلیل حمله یمن به نفت کش ها و اعلام آمادگی ایران برای بستن تنگه هرمز، خیال حذف ایران از بازار نفت دست نایافتنی است؛ به ویژه در شرایطی که او دلنگران اثر افزایش قیمت بنزین در آمریکا بر انتخابات کنگره در پاییز پیش رو است.
یکی از نشانه ها، مکانی است که پمپئو جنگ روانی خود را در آن کلید زد؛ اندیشکده «هریتیج» (The Heritage Foundation) بنیادی که در زمره 5 اندیشکده ارشد آمریکا در عرصه سیاست خارجی است و اگرچه ترامپ به صورت کاملا متمایزی نسبت به نظرات آن اعتنا می کند تا جایی که برخی آن را عقل منفصل ترامپ نامیده اند اما سابقه آن به جنگ سرد قبلی آمریکا باز می گردد، این موسسه، اتاق فکر هدایت کننده سیاست های آمریکا در در دهه ۱۹۸۰ علیه شوروی دانسته می شد.
هریتیج از حدود دو سال پیش از انتخابات 2016 از ترامپ پشتیبانی می کرد. هنوز چندان کسی احتمال اقامت ترامپ در کاخ سفید را جدی نگرفته بود که این اندیشکده در گزارشی خطاب به دولتمردان آینده آمریکا، «7 فرمان مسیر مقابله با جمهوری اسلامی» را برای بعد از برجام ارائه داد. مفادی که ستون اصلی مواضع انتخاباتی ترامپ در موضوع ایران را تشکیل داد و همان گامهایی است که ترامپ پس از استقرار در کاخ سفید، یک به یک برداشته است. فرمان اول، دولت آمریکا را دعوت می کرد به فوریت همه تحریم‌های تعلیق شده توسط برجام را احیا کند و نیز با تعامل با کنگره تحریم‌ها را افزایش دهد.
فرمان دوم خواستار بازسازی بنیه نظامی تضعیف شده آمریکا برای ارسال علائمی به ایران برای آمادگی جهت « حمله پیش دستانه نظامی» بود. سومین فرمان تقویت رژیم اشغالگر قدس و ایجاد ائتلافی نظامی میان اعضای شورای همکاری خلیج فارس با رژیم صهیونیستی در برابر ایران توصیه می کرد. به عنوان گام تکمیلی، فرمان چهارم تقویت سپر دفاع موشکی در کشورهای منطقه که هم پیمان آمریکا هستند را ضروری می دانست.
فرمان پنجم تضمین آمریکا برای تأمین امنیت کشورهای عربی منطقه در برابر تهدیدات را خواستار شده بود و فرمان ششم، توصیه هایی برای امکان حذف نفت ایران از بازار جهانی را در دستور داشت. فرمان آخر، توصیه به توافق با ایران می کرد، توافقی که سخت گیرانه تر از برجام باشد و همه زیرساخت های هسته ای همچون فردو ، نطنز و تاسیسات آب سنگین اراک را از بین ببرد.
این همان مسیری است که ترامپ به خوبی آن را تا امروز پیموده است و به ظاهر برای برداشتن گام آخر تلاش می کند. شروط دوازده گانه پمپئو در نطق اندیشکده هریتیج نیز منبعث از همین فرامین بود. ترامپ برجام را در یک نمایش پر هیجان یک ساله، سرانجام لغو کرد، بودجه نظامی را افزایش داد تا جایی که افکار عمومی آمریکا را برای اعلام مخالفت با جنگ جدید و جدی گرفته شدن این تهدید از سوی ایران تحریک کرد، در یمن ائتلاف عبری - عربی را تشدید کرد، حجم زیادی سلاح و سامانه دفاع موشکی به عربهای منطقه فروخت و ... برای به صفر رساندن فروش نفت ایران فعالیت خود را تشدید کرد و در همه حال، ادعای آمادگی برای مذاکره با ایران را داشت. تا جایی که همگان بگویند او در عالم سیاست، از روش اقتصادی افزایش فشار برای انجام معامله خود گرته برداری کرده است.
اما واقعیتی دیگری نیز قابل انکار نیست؛ آنچه این نوع اندیشکده ها بر روی خروجی خود قرار می دهند، «سیاست های اعلامی» است که قرار بر اجرای علنی آنها است. طبیعتا «سیاستهای اعمالی» همیشه منطبق بر اجزای آن نیست و حتی ممکن است در مواردی 180 درجه متفاوت از سیاست های رسانه ای شده باشد.
او به خوبی دریافته است که توان آمریکا برای مقابله با ایران، با آنچه ادعا می کند فاصله دارد. او دیده است که نفت عربستان هنوز وارد عرصه جبران تحریم ایران نشده، دچار مشکل چگونگی صدور شده است و با تعطیلی مسیر باب المندب از سوی عربستان به دلیل حمله یمن به نفت کش ها و اعلام آمادگی ایران برای بستن تنگه هرمز، خیال حذف ایران از بازار نفت دست نایافتنی است؛ به ویژه در شرایطی که او دلنگران اثر افزایش قیمت بنزین در آمریکا بر انتخابات کنگره در پاییز پیش رو است.
