ابراز خوشحالي ثریا قاسمی پس از شنیدن خبر جایزه گرفتن در جشنواره‌ای جهانی
تاریخ انتشار
دوشنبه ۱۲ شهريور ۱۳۹۷ ساعت ۱۱:۳۶
ثریا قاسمی که ۲ روز پیش جایزه بهترین بازیگر زن مکمل برای بازی در فیلم «ویلایی‌ها» را از پنجاه و هشتمین دوره جشنواره آسیاپاسیفیک دریافت کرد، درباره این جایزه معتبر گفت: دو سه روزی به واسطه برگزاری جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان مهمان شهر اصفهان بودم و روزی که این خبر اعلام شد، مطلع نشدم. فردای آن روز بود که در هتل یکی از بچه‌های رسانه این خبر را به من داد و تا پیش از آن مطلقا از چیزی اطلاع نداشتم.
این بازیگر پیشکسوت درباره اطلاع‌رسانی از کانال بنیاد فارابی و یا عوامل فیلم «ویلایی‌ها» هم گفت: هیچ کس در این زمینه خبری به من نداد. چندی پیش هم برای همین فیلم «ویلایی‌ها» به ژاپن رفته بودیم تا در جشنواره‌ای به مناسبت روز جهانی هیروشیما این فیلم هم به نمایش درآید. بعد از آن سفر بلافاصله به اصفهان آمدم و عملا از همه چیز بی‌خبر بودم. شاید دوستان فرصت نکردند در این زمینه به بنده اطلاع دهند.
بازیگر فیلم «ویلایی‌ها» درباره ویژگی این فیلم که باعث شده‌است به‌رغم حال و هوای دفاع مقدسی در جشنواره‌های جهانی به خوبی دیده شود هم گفت: خیلی فیلم «ویلایی‌ها» را فیلم دفاع مقدسی و جنگی نمی‌دانم. فیلمی بود که منیر قیدی با همراهی سعید ملکان آن را ساختند و وقتی بازی در آن به من پیشنهاد شد، بیش از هر چیز به معنای درونی و پرداخت آن به یک «زن چشم‌انتظار» علاقه‌مند شدم. زنی که اتفاقا کاملا جهانی است و مدام چشم به‌راه عزیزان قربانی‌شده خود در معادلات جاه‌طلبانه سیاستمداران می‌ماند؛ همین معنای دلپذیر است که برای مخاطب جهانی موضوعیت دارد، کمااینکه غیر از یک صحنه بمباران، هیچ صحنه جنگی و اکشن دیگری در فیلم نداریم. همه چیز حول چند ارتباط زنانه میان گروهی از زنان چشم‌به‌راه در سال‌های ۵۸ و ۵۹ می‌گذرد. زنانی که از تمام نقاط ایرانی گویی در یک مکان جمع شده بودند تا منتظر عزیزان‌شان باشند. این انتظار مختص زن ایرانی نیست و هر زن دیگری چه مادر و چه خواهر در هرکجای دنیا با آن آشنا است.
این بازیگر پیشکسوت درباره اطلاع‌رسانی از کانال بنیاد فارابی و یا عوامل فیلم «ویلایی‌ها» هم گفت: هیچ کس در این زمینه خبری به من نداد. چندی پیش هم برای همین فیلم «ویلایی‌ها» به ژاپن رفته بودیم تا در جشنواره‌ای به مناسبت روز جهانی هیروشیما این فیلم هم به نمایش درآید. بعد از آن سفر بلافاصله به اصفهان آمدم و عملا از همه چیز بی‌خبر بودم. شاید دوستان فرصت نکردند در این زمینه به بنده اطلاع دهند.
بازیگر فیلم «ویلایی‌ها» درباره ویژگی این فیلم که باعث شده‌است به‌رغم حال و هوای دفاع مقدسی در جشنواره‌های جهانی به خوبی دیده شود هم گفت: خیلی فیلم «ویلایی‌ها» را فیلم دفاع مقدسی و جنگی نمی‌دانم. فیلمی بود که منیر قیدی با همراهی سعید ملکان آن را ساختند و وقتی بازی در آن به من پیشنهاد شد، بیش از هر چیز به معنای درونی و پرداخت آن به یک «زن چشم‌انتظار» علاقه‌مند شدم. زنی که اتفاقا کاملا جهانی است و مدام چشم به‌راه عزیزان قربانی‌شده خود در معادلات جاه‌طلبانه سیاستمداران می‌ماند؛ همین معنای دلپذیر است که برای مخاطب جهانی موضوعیت دارد، کمااینکه غیر از یک صحنه بمباران، هیچ صحنه جنگی و اکشن دیگری در فیلم نداریم. همه چیز حول چند ارتباط زنانه میان گروهی از زنان چشم‌به‌راه در سال‌های ۵۸ و ۵۹ می‌گذرد. زنانی که از تمام نقاط ایرانی گویی در یک مکان جمع شده بودند تا منتظر عزیزان‌شان باشند. این انتظار مختص زن ایرانی نیست و هر زن دیگری چه مادر و چه خواهر در هرکجای دنیا با آن آشنا است.
