به گزارش «عصر تعادل»، پیشتر در سال‌های ۱۹۷۹، ۱۹۸۹، ۱۹۹۴ و ۲۰۰۳ نیز رفراندوم‌هایی برای جدایی این دو منطقه از یکدیگر برگزار شدند که همگی ناموفق بودند.

ونیز متشکل از ۱۱ جزیره بدون سکنه تا دوران فاشیستی موسولینی در کنترل دولت خودش قرار داشت اما در ۱۹۲۶ با منطقه صنعتی مستره ادغام شد اوضاع تا چندین وقت به صورت مناسبی پیش می رفت تا اینکه جمعیت ونیز کاهش یافت و در مقابل پول و رشد مستره موجب شد تا این منطقه به شدت توسعه یابد و با مراکز خرید و هتل‌های فراوان پر شود و بالتبع بر تعداد گردشگران آنجا افزوده شود.

فعالان جدایی‌طلب معتقدند با جدایی ونیز از مستره بحران گردشگری حل خواهد شد.

این رفراندوم در حالی برگزار می‌شود که لوئیجی برونارو، شهردار ونیز مخالف آن است و حتی اقدامی قانونی را برای متوقف کردن آن انجام داده است. این مخالفت در حالی صورت می‌گیرد که وی در رقابت ۲۰۱۵ برای انتخاب شهردارها وعده برگزاری چنین همه‌پرسی را داده بود.

وی همچنین به شهروندان ونیز تاکید کرد تا در این همه‌پرسی شرکت نکنند و گفت: «استقلال هزینه زیادی دارد و چندین سال طول می‌کشد تا بروکراسی از بین برود.»

همچنین به نظر می‌رسد که مقام‌های ونیز کار خود را به بهترین شکل ممکن برای تضمین کم بودن شرکت‌کنندگان در این همه‌پرسی انجام داده‌اند. تنها شش پوستر درباره همه‌پرسی در ونیز آویزان شده بود و آن‌هایی که بنرهایی را در حمایت از آن از سر در منازلشان آویزان کرده بودند، به دستور پلیس آن‌ها را برداشتند یا بابت پروپاگاندای انتخاباتی جریمه شدند.

 

عصر تعادل