فشارهای بسیاری بر شانه زنان سنگینی می‌کند/کوچ اجباری زنان بدون شوهر به حاشیه شهرها
تاریخ انتشار
دوشنبه ۲۵ آذر ۱۳۹۸ ساعت ۱۳:۲۰
به گزارش «عصر تعادل» حاشیه نشینی افزایش یافته است . افزایشی که در پی گرانی زندگی در شهرهای بزرگ شکل گرفت. وقتی اجاره خانه ها مسیر صعودی را در پی گرفت ، چاره ای برای خیلی از افراد قشر متوسط نگذاشت جز اینکه کوله بار زندگی بر دوش گرفته و به حاشیه شهرها، نقل مکان کنند. دراین میان اولین اقشاری که مجبور به این کوچ اجبار شدند، زنان سرپرست خانوار بودند که تورم ، کمر اقتصاد خانواده آنها را شکست و برای بیشتر غرق نشدن در بحران اقتصادی از شهرها دور شده و به حاشیه نشینی پناه بردند .
زندگی در حاشیه شهرها همیشه پر از آسیب های اجتماعی بوده است و حال زنانی با خانواده خود به جمع حاشیه نشین ها پیوسته اند که سرپرست خانواده هستند و اجبار آنها را به دل مناطقی برده است که می تواند امنیت آنان و خانواده شان که فرزندان آنها محسوب می شوند را نشانه بگیرد.
این عدم امنیت گذشته از مسیر های رفت و آمد برای حضور در محل های کار که اغلب در شهرها هستند یا محل زندگی به عنوان یک زن تنها ؛ تا روح و دور شدن ذهنشان از آرامشی که نیاز یک زندگی است نیز پیش می رود.
حاشیه نشینی گسترش یافته و دولتمردان و مسئولان از آن خبر دارند. مسئولان شهری به حتم از این کوچ های اجباری زنان سرپرست خانوار به حاشیه شهرها نیز خبر دارند . برای ساماندهی زندگی این زنان و فرزندانشان و امنیت روحی و جسمی آنان چه باید کرد ؟
آذر منصوری فعال حوزه زنان تاکید کرد: با توجه به جایگاه زنان و دسترسی به فرصت های اقتصادی، سیاسی واجتماعی ، همه شاخص هایی که به نوعی با مولفه قدرت ارتباط پیدا می کنند به آنها نیز بر می گردد. زنان و کودکان در جوامعی که در شرایط تنگناها، تحریم و جنگ قرار می گیرند، بیشتر در معرض فشار، تحقیر، تبعیض و آسیب های بیشتر قرار دارند. بنابراین دولت هایی که به فکر تامین رفاه شهروندان هستند، در خصوص مباحث زنان و مشکلاتی که متوجه آنهاست باید برنامه ویژه ای داشته باشند.
او با بیان این که زنان سرپرست خانوار یکی از آسیب پذیرترین اقشار جامعه هستند، افزود: در شرایط تحریم و جنگ خطرات و آسیب های بسیاری زنان را تهدید می کند. باید بررسی شود در شرایط کنونی این زنان با چه مشکلاتی روبرو هستند. اما آنچه مشخص است فشارهای زیادی بر شانه زنان سنگینی می کند و آنها برای این که با آسیب های جبران ناپذیر یا غیرقابل جبرانی در زندگی شان مواجه نشود، به حمایت های بیشتری نیاز دارند. نبود نظام جامع اجتماعی به زنان (به ویژه گروه های آسیب دیده) می تواند پدیدآورنده آسیب هایی باشد که فراتر از این قشر می رود و اقشار دیگر جامعه را تحت تاثیر قرار می دهد. در چنین شرایطی دولت های حامی رفاه اجتماعی باید نگاه ویژه و پوشش های تامین اجتماعی ویژه ای را نسبت به این گروه از زنان داشته باشند.
منصوری با اشاره به امنیت کودکان حاشینه نشینی، گفت: در مناطق حاشیه شهرها، عمدتا بچه ها و یا افرادی که در گروه های مافیای موادمخدر یا گروه های دیگر خلافکار رشد پیدا می کنند حضور دارند که به لحاظ تامین مایحتاج اولیه و سبد خانوار در حد معمولی با مشکل روبرو هستند . بچه های این خانواده ها نه تنها از تحقیر و تبعیض رنج می برند، بلکه این تحقیر حس ناامنی در آنها به مولد آسیب های اجتماعی تبدیل می شود. شرایطی که این کودکان در حاشیه نشینی تجربه می کنند، حس ناامنی را ایجاد می کند.
این فعال زنان افزود: این قشر از جامعه به پوشش های جدی تر تامین اجتماعی نیاز دارند. اگر اراده ای برای حل معضلات زنان سرپرست خانوار وجود دارد باید به آسیب های اجتماعی نگاه ریشه ای داشت و این نگاه بتواند به تامین رفاه حداقلی منجر شود. اگر دلایل ریشه ای تولید آسیب های اجتماعی در مناطق کم برخوردار و حاشیه ای مشخص و شناسایی نشود، همچنان شاهد این معضلات خواهیم بود. دولت و حکومت می توانند با پیش بینی تامین امنیت خانواده ها و رفاه حداقلی در سیاستگذاری ها اقدام به کاهش تبعیض های منفی کند. در کشورهایی که به برابری رفاه اجتماعی اعتقاد دارند تبعیض های مثبت اعمال شده است. باید امکان آموزش مهارت های زندگی برای زنان سرپرست خانوار مهیا و بستر توانمندی و پیوستن به حلقه های کارآفرینی برای آنها فراهم شود.
زندگی در حاشیه شهرها همیشه پر از آسیب های اجتماعی بوده است و حال زنانی با خانواده خود به جمع حاشیه نشین ها پیوسته اند که سرپرست خانواده هستند و اجبار آنها را به دل مناطقی برده است که می تواند امنیت آنان و خانواده شان که فرزندان آنها محسوب می شوند را نشانه بگیرد.
این عدم امنیت گذشته از مسیر های رفت و آمد برای حضور در محل های کار که اغلب در شهرها هستند یا محل زندگی به عنوان یک زن تنها ؛ تا روح و دور شدن ذهنشان از آرامشی که نیاز یک زندگی است نیز پیش می رود.
حاشیه نشینی گسترش یافته و دولتمردان و مسئولان از آن خبر دارند. مسئولان شهری به حتم از این کوچ های اجباری زنان سرپرست خانوار به حاشیه شهرها نیز خبر دارند . برای ساماندهی زندگی این زنان و فرزندانشان و امنیت روحی و جسمی آنان چه باید کرد ؟
آذر منصوری فعال حوزه زنان تاکید کرد: با توجه به جایگاه زنان و دسترسی به فرصت های اقتصادی، سیاسی واجتماعی ، همه شاخص هایی که به نوعی با مولفه قدرت ارتباط پیدا می کنند به آنها نیز بر می گردد. زنان و کودکان در جوامعی که در شرایط تنگناها، تحریم و جنگ قرار می گیرند، بیشتر در معرض فشار، تحقیر، تبعیض و آسیب های بیشتر قرار دارند. بنابراین دولت هایی که به فکر تامین رفاه شهروندان هستند، در خصوص مباحث زنان و مشکلاتی که متوجه آنهاست باید برنامه ویژه ای داشته باشند.
او با بیان این که زنان سرپرست خانوار یکی از آسیب پذیرترین اقشار جامعه هستند، افزود: در شرایط تحریم و جنگ خطرات و آسیب های بسیاری زنان را تهدید می کند. باید بررسی شود در شرایط کنونی این زنان با چه مشکلاتی روبرو هستند. اما آنچه مشخص است فشارهای زیادی بر شانه زنان سنگینی می کند و آنها برای این که با آسیب های جبران ناپذیر یا غیرقابل جبرانی در زندگی شان مواجه نشود، به حمایت های بیشتری نیاز دارند. نبود نظام جامع اجتماعی به زنان (به ویژه گروه های آسیب دیده) می تواند پدیدآورنده آسیب هایی باشد که فراتر از این قشر می رود و اقشار دیگر جامعه را تحت تاثیر قرار می دهد. در چنین شرایطی دولت های حامی رفاه اجتماعی باید نگاه ویژه و پوشش های تامین اجتماعی ویژه ای را نسبت به این گروه از زنان داشته باشند.
منصوری با اشاره به امنیت کودکان حاشینه نشینی، گفت: در مناطق حاشیه شهرها، عمدتا بچه ها و یا افرادی که در گروه های مافیای موادمخدر یا گروه های دیگر خلافکار رشد پیدا می کنند حضور دارند که به لحاظ تامین مایحتاج اولیه و سبد خانوار در حد معمولی با مشکل روبرو هستند . بچه های این خانواده ها نه تنها از تحقیر و تبعیض رنج می برند، بلکه این تحقیر حس ناامنی در آنها به مولد آسیب های اجتماعی تبدیل می شود. شرایطی که این کودکان در حاشیه نشینی تجربه می کنند، حس ناامنی را ایجاد می کند.
این فعال زنان افزود: این قشر از جامعه به پوشش های جدی تر تامین اجتماعی نیاز دارند. اگر اراده ای برای حل معضلات زنان سرپرست خانوار وجود دارد باید به آسیب های اجتماعی نگاه ریشه ای داشت و این نگاه بتواند به تامین رفاه حداقلی منجر شود. اگر دلایل ریشه ای تولید آسیب های اجتماعی در مناطق کم برخوردار و حاشیه ای مشخص و شناسایی نشود، همچنان شاهد این معضلات خواهیم بود. دولت و حکومت می توانند با پیش بینی تامین امنیت خانواده ها و رفاه حداقلی در سیاستگذاری ها اقدام به کاهش تبعیض های منفی کند. در کشورهایی که به برابری رفاه اجتماعی اعتقاد دارند تبعیض های مثبت اعمال شده است. باید امکان آموزش مهارت های زندگی برای زنان سرپرست خانوار مهیا و بستر توانمندی و پیوستن به حلقه های کارآفرینی برای آنها فراهم شود.
مرجع : رکنا
