فلفل، ضد آسم و سرطان

محمد اکبرزاده خاطرنشان کرد: ماده اصلی کاسپاایسین موجود در فلفل دارای خاصیت محرک، ضد دردهای عصبی موضعی، ضد ورم و ضد روماتیسم است.

وی اظهار کرد: فلفل گیاهی است علفی و یکساله که تا ارتفاع ۶۰ سانتیمتر رشد می‌کند. برگ‌های این گیاه بیضی شکل، نوک تیز و به صورت منفرد بر روی ساقه قرار گرفته است. فلفل، یکی از پر مصرف‌ترین چاشنی‌ها، با متوسط مصرف سرانه حدود ۵ گرم در روز در برخی نواحی آسیای جنوب شرقی است.

اکبرزاده به ترکیبات مهم فلفل سبز، اشاره و اظهار کرد: فلفل دارای ۵.۱ درصد ترکیبات تند و سوزاننده به نام اولئورزین است. مهم ترین ترکیب اولئورزین به نام کاسپاایسین است که ساختمان فنلی دارد و بسیار تند و سوزاننده است. ترکیبات مهم دیگر فلفل شامل کاروتنوئید، ویتامینA و C و مقدار کمی اسانس است.

وی ادامه داد: فلفل ضد اکسیدان، کاهنده کلسترول خون و چربی و همچنین دارای خاصیت کاهش چسبندگی پلاکت است. این عمل از لخته شدن خون و ایجاد سکته جلوگیری می‌کند. فلفل، باز کننده برونشها، محرک گردش خون، حشره کش، مقوی معده، ادرار آور، هضم کننده، گرمازا و نگهدارنده آب در بدن است.

عضو هیات علمی دانشگاه علوم‌کشاورزی ساری خاطرنشان کرد: دانه های فلفل سبز یا قرمز ممکن است سمی باشند. مصرف بیش از اندازه فلفل قرمز ممکن است به کبد و دستگاه هاضمه آسیب برساند، به همین دلیل باید در مصرف آن احتیاط کرد.