۱

پارادوكس خبرنگاران و روابط‌عمومی‌ها

تاریخ انتشار
سه شنبه ۱۴ بهمن ۱۳۹۳ ساعت ۱۲:۱۴
انتخاب مدیر روابط عمومی از میان خبرنگاران، فقط در ایران مرسوم نیست. در خیلی از كشورها مدیران دوست دارند، كسی را برای بخش روابط عمومی داشته باشند كه نفوذ خوبی در رسانه‌ها مخصوصا تلویزیون داشته باشد. در كشورهایی كه جایگاه یك رسانه و جایگاه یك روابط عمومی دقیقا مشخص شده، هر شخصی كه در جایگاه روابط عمومی قرار می‌‌گیرد، می‌‌داند كه ملزومات این شغل چیست و چگونه باید با رسانه‌ها همكاری كند. در كشور ما اغلب روابط‌عمومی‌‌ها از این جایگاه غافل هستند و بعضا برخی سعی خود را به كار می‌بندند تا خبرنگاران را از انجام وظایف حرفه‌ای خود بازدارند. خبرنگاری كه بخواهد در حوزه خبری خود، كارش را درست انجام دهد، معمولا با انواع فشارها مواجه می‌‌شود. این فرهنگ غلطی است كه همه روابط عمومی‌‌ها دوست دارند جز تعریف و توصیف، مطلبی از آنها در رسانه‌ها منعكس نشود. خبرنگاری شغلی است که باید صداقت، امانت و عدالت در آن به درستی حفظ شود. خبرنگاران وظیفه دارند به دور از تعلقات شخصی، حزبی و سیاسی، به اطلاع‌رسانی درست در چارچوب قواعد حرفه‌ای بپردازند. خبرنگاران باید با عزت نفس کامل و با درك شأن و جایگاه خود، با روابط‌ عمومی سازمان‌ها و مسئولان تعامل كنند. آن خبرنگارانی كه وارد فعالیت در روابط عمومی شده‌اند، الزامات كار روابط عمومی را با تعهدات كار خبری خلط نكنند. برخی ممكن است همزمان در روابط عمومی یك سازمان و تحریریه یك رسانه فعالیت كنند؛ اینها باید بتوانند شئونات شغلی هر كدام را در نظر بگیرند و بدانند كه كار خبری، فقط یك شغل نیست، بلكه یك تعهد اجتماعی است. هیچ دلیل و انگیزه مالی و نظایر آن، نباید باعث شود این تعهد انسانی، خدای ناكرده خدشه‌دار شود. ممكن است به نظر نیاید كه نوشتن یك خبر یا چشم‌پوشی از یك اطلاع، چه ارزشی دارد. خبرنگاری كه به هر دلیلی اخبار مهم حوزه خود را درست پوشش نمی‌‌دهد و از كار كژروی‌ها، غمض عین می‌كند و می‌پوشاند، در زمان افشای این ناهنجاری‌ها، مخاطب رسانه اعتماد خود را از دست می‌دهد. مردم انتظار دارند، رسانه چشم و گوش آنها باشد و با درك مسئولیت اجتماعی، كژی‌ها را با هدف اصلاح بازتاب دهد. شجاع باشد. در مقابل وسوسه‌ها مقاومت كند و شأن و جایگاه اجتماعی خود را به ثمن بخس در اختیار منویات افراد قرار ندهد. مسئولان روابط عمومی هم باید آگاه باشند كه وظیفه انسانی آنها پوشش دادن به برخی مدیران متخلف، نیست. وظیفه انسانی او بیان حقیقت است. وظیفه او همكاری با رسانه‌ها در راستای سلامت سیستم عمومی است. شما جایگاه رسانه‌ها در معادلات سیاسی و اجتماعی كشورهای پیشرفته را ببینید و نحوه تعامل روابط‌عمومی‌ با رسانه‌ها را شاهد باشید و آن را الگو قرار دهید. البته در این مسیر نیاز به بسترسازی فعالیت سالم رسانه‌ای وجود دارد، اما در هر شرایطی خبرنگار و مدیر روابط عمومی، نباید مسئولیت حرفه‌ای و شرافت انسانی خود را زیرپا بگذارند. اكنون سایت‌های خبری جایگاه مهم‌تری در ایجاد جو عمومی و نشر اخبار یافته‌اند. خبرنگاران این سایت‌ها، باید به ارتقای سطح اعتماد مخاطبان از طریق رعایت بی‌طرفی و انعكاس واقعیت‌ها بدون حب و بغض عینیت ببخشند. اكنون برخی مدیران روابط عمومی سعی می‌كنند به هر نحو ممكن، سایت‌های پُرمخاطب را به هر نحوی جذب كنند و اخبار دلخواه خود را پوشش دهند یا از انتشار مطالب انتقادآمیز نسبت به سازمان خود جلوگیری كنند. برخی دیگر پا را فراتر نهاده‌اند و خودشان سایت درست كرده‌اند و یا امتیاز سایت پُربیننده را خریده‌اند. به همین خاطر شما در یك سایت معتبر خوب، یكباره می‌بینید مطلبی در بخش اخبار مهم منعكس می‌شود كه اصلاً خبر نیست، بلكه تبلیغات است. كوتاه سخن اینكه پارادوكس خبرنگاران و روابط عمومی‌ها باید به نحوی حل شود و البته ارتقای منزلت رسانه و خبرنگار، آن‌گونه كه جز مسئولیت حرفه‌ای خود دغدغه دیگری نداشته باشند، اساس این راه‌حل خواهد بود.
مرجع : آرمان
کد مطلب : ۲۵۷۴۴
ارسال نظر
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما

کلام امیر
لَا غِنَى كَالْعَقْلِ، وَ لَا فَقْرَ كَالْجَهْلِ، وَ لَا مِيرَاثَ كَالْأَدَبِ، وَ لَا ظَهِيرَ كَالْمُشَاوَرَةِ.

امام(عليه السلام) فرمود: هيچ ثروتى چون عقل، و هيچ فقرى چون نادانى نيست. هيچ ارثى چون ادب، و هيچ پشتيبانى چون مشورت نيست.