خلوت بازیگری را با دنیا عوض نمی‌کنم
تاریخ انتشار
پنجشنبه ۱۶ بهمن ۱۳۹۳ ساعت ۱۷:۵۵
نشست رسانه‌ای فیلم سینمایی «دو» به کارگردانی سهیلا گلستانی بعد از نمایش فیلم در سالن همایش‌های برج میلاد برگزار شد. در این نشست خبری علاوه بر کارگردان، پرویز پرستویی تهیه‌کننده و بازیگر، پیمان شادمانفر مدیر فیلمبرداری، علی هاشمیان صداگذار، هایده صفی‌یاری تدوین‌گر و سوگل خلیق یکی دیگر از بازیگران فیلم حضور داشتند.
در ابتدای این نشست پرستویی عنوان کرد: از آنجا که با خانم گلستانی چندین تجربه بازیگری داشتم، وقتی وی طرحش را برای من مطرح کرد، بسیار از آن خوشم آمد. اما ابتدا قرار بود در آن بازی کنم ولی بعد از اینکه طرح را خواندم، تصمیم گرفتم تا جایی که در توانم است، برای فیلم مایه بگذارم.
در ادامه سهیلا گلستانی درباره نام فیلم، توضیح داد: «دو» نشان‌دهنده شرایطی است که در آن دو چیز هیچ‌گاه به یک چیز تبدیل نمی‌شوند و به هم نمی‌رسند؛ مثل دو خط موازی. این فیلم رسوبی بود از یک داستان کوتاه ترجمه شده به نام «کفش‌های خدمتکار» که از سال‌ها قبل ذهن من را به خودش مشغول کرده بود. وقتی برای پرستویی این طرح را مطرح کردم، او ابراز تمایل کرد تا کار ساخته شود.
وی ادامه داد: طرح این فیلمنامه در طی یکی دو سال مدام تغییر می‌کرد اما وقتی تصمیم برای ساخته شدنش جدی شد، نگارش آن طی ۵-۴ ماه به پایان رسید. از اینکه این جسارت را برای ساخت فیلم کردم، به شدت راضی هستم و از اینکه به عنوان یک فیلم اولی به دنبال ساخت این سوژه بودم، بسیار خرسندم. اما نمی‌دانم چقدر کار با مخاطب ارتباط برقرار کرده است.
این بازیگر سینما و تلویزیون یادآور شد: دغدغه‌های ذهنی و شخصی من در فیلم نهفته است اما قرار نیست همگی آنها به مخاطب منتقل شود و تماشاگر همه آنچه را که من قصد انتقالش را داشتم، درک کند. باید بگویم که بخشی از سرد بودن شخصیت‌ها هم عامدانه بوده است. همچنین روی تلاشی که برای این فیلم کردیم، پافشاری می‌کنم، اما روی خوب بودن حاصل کارم، پافشاری ندارم.
گلستانی اضافه کرد: سینمای مورد علاقه من، سینمایی است که با ساخت «دو» آن را تجربه کردم. نمی‌خواهم خودم را به فیلم سنجاق کنم اما تِم این فیلم، فقدان و همزیستی است.
هایده صفی‌یاری، تدوین‌گر فیلم نیز درباره سخت بودن تدوین «دو»، بیان کرد: معمولا فیلم‌هایی که پر جنب و جوش نیستند و ریتم درونی تندی ندارند، فیلم‌های سخت‌تری برای تدوین‌گر به حساب می‌آیند. این فیلم هم تدوین مشکلی داشت و پر از جزئیات زیاد و موقعیت‌هایی بود که افراد آن را شکل می‌دادند.
پیمان شادمانفر، فیلمبردار این فیلم نیز درباره تجربه حضورش عنوان کرد: از پرویز پرستویی تشکر می‌کنم که به عنوان تهیه‌کننده، شرایط مناسبی را برای من فراهم کرد. فیلمبرداری این فیلم، تجربه سخت اما لذت‌بخشی بود.
سوگل خلیق، یکی از بازیگران فیلم نیز درباره نقش‌اش، عنوان کرد: بخش زیادی از شکل‌گیری شخصیت «سمانه» به خاطر راهنمایی‌های خانم گلستانی و آقای پرستویی بود. «سمانه» در دوران نوجوانی به سر می‌برد و معمولا نوجوان‌ها در این سن و سال، یاغی، سرکش و ماجراجو هستند. خود من هم این دوران را با تفاوت‌های طبقاتی و فرهنگی تجربه کرده بودم.
پرستو گلستانی در بخش دیگری از این نشست بیان کرد: هماهنگی که در کار مشاهده می‌کنید بیشتر حاصل گفتگوها و صحبت‌های ما درباره زندگی بوده تا خود فیلم و خانم صفی‌یاری هم وقتی تعریف من از داستان را شنید، کاملا با فضای ذهنی من ارتباط برقرار کرد.
صفی‌یاری در ادامه صحبت‌های گلستانی، عنوان کرد: بدون اِغراق این فیلم یکی از سخت‌ترین کارهایی بوده که تابحال انجام داده‌ام، چون تمام تلاش ما این بوده با شخصیت‌ها پیش برویم تا مخاطب هم با آنها همراه شود.
پرویز پرستویی نیز درباره فیلم بیان کرد: به هر حال یک فیلمی ساخته می‌شود، قرار نیست کاملا از مخاطب نمره قبولی بگیرد. حُسن این نشست‌های رسانه‌ای نیز در این است که ما نقاط ضعف‌مان را بدانیم. اما باید بگویم برای ساخت این فیلم خیلی فکر شده و گروه خیلی برایش زحمت کشیده‌اند.
وی ادامه داد: تهیه‌کنندگی یک فیلم دلیل نمی‌خواهد، اما حرفه اصلی من بازیگری است و خلوت بازیگری را با دنیا عوض نمی‌کنم، چون این کار دغدغه‌ام است اما نوع پرداخت و نگاه گلستانی برای من بسیار جذاب بود. بنابراین پذیرفتم که تهیه‌کنندگی کارش را بر عهده بگیرم.
پرستویی با اشاره به با تجربه بودن گلستانی، ابراز کرد: بعد از چهار دهه که کار بازیگری می‌کنم، هنگام بازی در این فیلم احساس نکردم که در کار اول یک کارگردان بازی می‌کنم. بنابراین خودم را ۱۰۰ درصد در اختیار کارگردان قرار دادم. نهایتا از حضور در این فیلم سینمایی بسیار خرسندم.
گلستانی نیز در پایان این نشست رسانه‌ای بیان کرد: این فیلم را بی‌ادعا ساخته‌ام اما گروه بسیار خوب و حرفه‌ای در کنار من بوده‌اند که امیدوارم هنگام تماشای این اثر، حال خوبی به مخاطب منتقل شود.
در ابتدای این نشست پرستویی عنوان کرد: از آنجا که با خانم گلستانی چندین تجربه بازیگری داشتم، وقتی وی طرحش را برای من مطرح کرد، بسیار از آن خوشم آمد. اما ابتدا قرار بود در آن بازی کنم ولی بعد از اینکه طرح را خواندم، تصمیم گرفتم تا جایی که در توانم است، برای فیلم مایه بگذارم.
در ادامه سهیلا گلستانی درباره نام فیلم، توضیح داد: «دو» نشان‌دهنده شرایطی است که در آن دو چیز هیچ‌گاه به یک چیز تبدیل نمی‌شوند و به هم نمی‌رسند؛ مثل دو خط موازی. این فیلم رسوبی بود از یک داستان کوتاه ترجمه شده به نام «کفش‌های خدمتکار» که از سال‌ها قبل ذهن من را به خودش مشغول کرده بود. وقتی برای پرستویی این طرح را مطرح کردم، او ابراز تمایل کرد تا کار ساخته شود.
وی ادامه داد: طرح این فیلمنامه در طی یکی دو سال مدام تغییر می‌کرد اما وقتی تصمیم برای ساخته شدنش جدی شد، نگارش آن طی ۵-۴ ماه به پایان رسید. از اینکه این جسارت را برای ساخت فیلم کردم، به شدت راضی هستم و از اینکه به عنوان یک فیلم اولی به دنبال ساخت این سوژه بودم، بسیار خرسندم. اما نمی‌دانم چقدر کار با مخاطب ارتباط برقرار کرده است.
این بازیگر سینما و تلویزیون یادآور شد: دغدغه‌های ذهنی و شخصی من در فیلم نهفته است اما قرار نیست همگی آنها به مخاطب منتقل شود و تماشاگر همه آنچه را که من قصد انتقالش را داشتم، درک کند. باید بگویم که بخشی از سرد بودن شخصیت‌ها هم عامدانه بوده است. همچنین روی تلاشی که برای این فیلم کردیم، پافشاری می‌کنم، اما روی خوب بودن حاصل کارم، پافشاری ندارم.
گلستانی اضافه کرد: سینمای مورد علاقه من، سینمایی است که با ساخت «دو» آن را تجربه کردم. نمی‌خواهم خودم را به فیلم سنجاق کنم اما تِم این فیلم، فقدان و همزیستی است.
هایده صفی‌یاری، تدوین‌گر فیلم نیز درباره سخت بودن تدوین «دو»، بیان کرد: معمولا فیلم‌هایی که پر جنب و جوش نیستند و ریتم درونی تندی ندارند، فیلم‌های سخت‌تری برای تدوین‌گر به حساب می‌آیند. این فیلم هم تدوین مشکلی داشت و پر از جزئیات زیاد و موقعیت‌هایی بود که افراد آن را شکل می‌دادند.
پیمان شادمانفر، فیلمبردار این فیلم نیز درباره تجربه حضورش عنوان کرد: از پرویز پرستویی تشکر می‌کنم که به عنوان تهیه‌کننده، شرایط مناسبی را برای من فراهم کرد. فیلمبرداری این فیلم، تجربه سخت اما لذت‌بخشی بود.
سوگل خلیق، یکی از بازیگران فیلم نیز درباره نقش‌اش، عنوان کرد: بخش زیادی از شکل‌گیری شخصیت «سمانه» به خاطر راهنمایی‌های خانم گلستانی و آقای پرستویی بود. «سمانه» در دوران نوجوانی به سر می‌برد و معمولا نوجوان‌ها در این سن و سال، یاغی، سرکش و ماجراجو هستند. خود من هم این دوران را با تفاوت‌های طبقاتی و فرهنگی تجربه کرده بودم.
پرستو گلستانی در بخش دیگری از این نشست بیان کرد: هماهنگی که در کار مشاهده می‌کنید بیشتر حاصل گفتگوها و صحبت‌های ما درباره زندگی بوده تا خود فیلم و خانم صفی‌یاری هم وقتی تعریف من از داستان را شنید، کاملا با فضای ذهنی من ارتباط برقرار کرد.
صفی‌یاری در ادامه صحبت‌های گلستانی، عنوان کرد: بدون اِغراق این فیلم یکی از سخت‌ترین کارهایی بوده که تابحال انجام داده‌ام، چون تمام تلاش ما این بوده با شخصیت‌ها پیش برویم تا مخاطب هم با آنها همراه شود.
پرویز پرستویی نیز درباره فیلم بیان کرد: به هر حال یک فیلمی ساخته می‌شود، قرار نیست کاملا از مخاطب نمره قبولی بگیرد. حُسن این نشست‌های رسانه‌ای نیز در این است که ما نقاط ضعف‌مان را بدانیم. اما باید بگویم برای ساخت این فیلم خیلی فکر شده و گروه خیلی برایش زحمت کشیده‌اند.
وی ادامه داد: تهیه‌کنندگی یک فیلم دلیل نمی‌خواهد، اما حرفه اصلی من بازیگری است و خلوت بازیگری را با دنیا عوض نمی‌کنم، چون این کار دغدغه‌ام است اما نوع پرداخت و نگاه گلستانی برای من بسیار جذاب بود. بنابراین پذیرفتم که تهیه‌کنندگی کارش را بر عهده بگیرم.
پرستویی با اشاره به با تجربه بودن گلستانی، ابراز کرد: بعد از چهار دهه که کار بازیگری می‌کنم، هنگام بازی در این فیلم احساس نکردم که در کار اول یک کارگردان بازی می‌کنم. بنابراین خودم را ۱۰۰ درصد در اختیار کارگردان قرار دادم. نهایتا از حضور در این فیلم سینمایی بسیار خرسندم.
گلستانی نیز در پایان این نشست رسانه‌ای بیان کرد: این فیلم را بی‌ادعا ساخته‌ام اما گروه بسیار خوب و حرفه‌ای در کنار من بوده‌اند که امیدوارم هنگام تماشای این اثر، حال خوبی به مخاطب منتقل شود.
مرجع : مهر
