در آستانه روز خبرنگار؛
کسی از خبرنگارها خبر ندارد
تاریخ انتشار
چهارشنبه ۱۴ مرداد ۱۳۹۴ ساعت ۱۰:۰۶
«مزار شریف سقوط کرد. هفدهم مرداد ماه ۱۳۷۷، اینجا محل کنسولگری ایران در مزار شریف است، من محمود صارمی خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران هستم، گروه طالبان چند ساعت پیش وارد مزار شریف شدند. خبر فوری، فوری. مزار شریف به دست طالبان سقوط کرد، عده‌ای از افراد طالبان در محوطه کنسولگری دیده می‌شوند...»
این‌ها آخرین جملاتش بودند و بعد هم خبر دیگری از او مخابره نشد تا زمانی که یکی دیگر از همکارانش باید خبر شهادت او را مخابره می‌کرد. خبرنگار بودن انگار وظیفه دشواری است. وظیفه‌ای که برای اطلاع‌رسانی و آگاه کردن مردم بر دوش او گذاشته می‌شود و همچون سنگرسازان بی‌سنگر همه جا حضور دارد و از همه خبر می‌آورد جز از خودش. خبر خودش را یکی دیگر از همکارانش باید بیاورد. آن هم خبر کشته شدن. اصلاً کسی از خبرنگارها خبری ندارد. خبرنگاری که سوژه خبری شده باشد، خبرنگار مرده است. باید تیری به او اصابت کرده باشد یا گروگان گرفته شود و یا اینکه هواپیمایش به کوه برخورد کند تا خبری از یک خبرنگار چند روزی در رسانه‌ها دیده شود، جز این انتظار دیگری نیست. او از سختی‌های زندگی آدم‌ها می‌گوید، از شادی و غم مردم خبر تهیه می‌کند اما انگار کسی نیست که خبر خودش را مخابره کند که از شرایط کاری و معیشتش بگوید. حالا برای بزرگداشت واقعه هفدهم مرداد هفده سال پیش، روزی در تقویم‌ها به نام خبرنگار ثبت شده است تا شاید در آن روز کسی از خبرنگارهای ایرانی یادی کرده باشد؛ اما هفده سال بعد از آن واقعه، رهبر قاتلان او کشته شد؛ شاید هیچ تقویمی روزی را به نام ملاعمر نام‌گذاری نکند اما «محمود صارمی» نامش به نام روز خبرنگار در تقویم ما ایرانی‌ها ثبت شد.
این‌ها آخرین جملاتش بودند و بعد هم خبر دیگری از او مخابره نشد تا زمانی که یکی دیگر از همکارانش باید خبر شهادت او را مخابره می‌کرد. خبرنگار بودن انگار وظیفه دشواری است. وظیفه‌ای که برای اطلاع‌رسانی و آگاه کردن مردم بر دوش او گذاشته می‌شود و همچون سنگرسازان بی‌سنگر همه جا حضور دارد و از همه خبر می‌آورد جز از خودش. خبر خودش را یکی دیگر از همکارانش باید بیاورد. آن هم خبر کشته شدن. اصلاً کسی از خبرنگارها خبری ندارد. خبرنگاری که سوژه خبری شده باشد، خبرنگار مرده است. باید تیری به او اصابت کرده باشد یا گروگان گرفته شود و یا اینکه هواپیمایش به کوه برخورد کند تا خبری از یک خبرنگار چند روزی در رسانه‌ها دیده شود، جز این انتظار دیگری نیست. او از سختی‌های زندگی آدم‌ها می‌گوید، از شادی و غم مردم خبر تهیه می‌کند اما انگار کسی نیست که خبر خودش را مخابره کند که از شرایط کاری و معیشتش بگوید. حالا برای بزرگداشت واقعه هفدهم مرداد هفده سال پیش، روزی در تقویم‌ها به نام خبرنگار ثبت شده است تا شاید در آن روز کسی از خبرنگارهای ایرانی یادی کرده باشد؛ اما هفده سال بعد از آن واقعه، رهبر قاتلان او کشته شد؛ شاید هیچ تقویمی روزی را به نام ملاعمر نام‌گذاری نکند اما «محمود صارمی» نامش به نام روز خبرنگار در تقویم ما ایرانی‌ها ثبت شد.
مرجع : ایران
