پاسخ های تریبونی زیبنده مقامات جمهوری اسلامی ایران نیست!
تاریخ انتشار
سه شنبه ۲۶ آبان ۱۳۹۴ ساعت ۲۲:۳۶
در سیاست، اختلاف بین سیاستمداران امری پذیرفته و در عین حال لازم و ضروری است؛ اما گاهی ادامه این اختلافات به جنجال ها و دعواهای سیاسی منجر می شود. حتی در برخی موارد اختلاف نظرها به حدی شدت پیدا می کند که رویکردها به سمت موضع حذفی حرکت می کند.
به گزارش«تابناک»، اختلاف در بین سیاستمداران و اصحاب سیاست تا جایی پذیرفته است که عامل ایجاد نشاط سیاسی و همچنین ترمیم نقاط ضعف در سیستم باشد. در واقع هنگامی می توان از نقد سخن گفت که اختلافی باشد و دو طرف منازعه هر یک در پی اصلاح امور با روش های مختلف هستند.
این سخن بدان معناست که هنگامی حد اختلاف از نقد سازنده گذشت و به کشمکش های سیاسی و جناحی تبدیل شد، دیگر وجهی برای موضوع اختلاف سازنده نمی ماند،بلکه آنچه می ماند، هدر رفتن منافع ملی کشور است که در این گونه منازعات سیاسی به راحتی از میان می رود.
تاریخ سی و چند ساله انقلاب اسلامی نشان داده که یکی از پایه های قدرت، چرخش نخبگان و برگزاری انتخابات فراوان است، که طی آن گروه ها و افراد با سلایق مختلف بر سر کار می آیند و هیچ تضمینی نیز برای ادامه قدرت در دور آینده انتخابات برای آنها متصور نیست.
در این میان اختلاف نیز بین مقامات جمهوری اسلامی ایران همواره وجود داشته است. این اختلافات نیز سبب افزایش قدرت و در عین حال حل برخی ضعف ها و کاستی ها بوده است. در برخی موارد نیز این اختلاف ها به نقدهای اساسی تبدیل شده که برآیند آن ایجاد تفاهم ملی و حفظ منافع ملی کشور شده است.
در برخی مواقع نیز این اختلافات به حدی افزایش یافته است که اختلاف تبدیل به منازعات شدید سیاسی شده است و موضوع اختلاف از رقابت «در نظام» به رقابت «با نظام» تبدیل شده است. این شرایط در بیشتر اوقات باعث هدر دهی منافع ملی به انحای مختلف شده است.
در همین راستا در روزهای اخیر شاهد هستیم که برخی مسئولان رده بالای کشور نیز بر سر برخی مسائل از جمله برجام، دوران پساتحریم و برخی موضوعات فرهنگی و اقتصادی با هم اختلاف هایی پیدا کرده اند؛ هرچند این اختلاف ها هنوز از مرحله اختلاف دیدگاهی فراتر نرفته و تبدیل به منازعه نشده است، بیم آن می رود که ادامه این شرایط باعث شود این اختلاف ها رنگ و بوی جدی تری به خود بگیرد.
به عنوان مثال چندی پیش، یکی از مقامات رسمی کشور اعلام کرد، برجام سند افتخار ملی کشور است و منتقدان آن را نکوهید. در پی این اظهارات، یکی از مقامات دیگر نیز اعلام کرد که چه کسی گفته برجام سند افتخار ملی است، زیرا برجام نقاط ضعف بسیاری دارد و به هیچ وجه سند افتخار ملی نیست.
چندی بعد نیز یکی از مقامات دیگر کشوری در حمایت از افتخار بودن برجام بیان کرد، کسانی که برجام را افتخار ملی نمی دانند، به احتمال زیاد فشار بر مردم را افتخار ملی می دانند!
همه اینها نشان می دهد که اختلاف میان برخی سیاسیون به پاسخ های تریبونی تبدیل شده است؛ جایی که مسئولان به جای پاسخ دهی به عملکرد و وظایف خود به پاسخ دهی تریبونی می پردازند. بیم آن می رود که ادامه این مسیر، باعث گسترش اختلافاتی شود که برخی از آنها واقعیت آنچنانی ندارد.
در واقع پاسخ های تریبونی در سطح افکار عمومی می تواند منجر به ایجاد اختلاف در میان قشرهای مردم شود و ادامه این روند می تواند سطح اختلافات داخلی را به منازعات جدی سیاسی تبدیل کند که دستاورد آن فقط از میان رفتن منافع مردم خواهد بود.
باید گفت، پاسخ های تریبونی برخی مسئولین به یکدیگر نه در قبال نقد سازنده قابل تحلیل است، نه می تواند گرهی از مشکلات مردم باز کند؛ بنابراین، پاسخ تریبونی زیبنده مقامات جمهوری اسلامی نیست.
به گزارش«تابناک»، اختلاف در بین سیاستمداران و اصحاب سیاست تا جایی پذیرفته است که عامل ایجاد نشاط سیاسی و همچنین ترمیم نقاط ضعف در سیستم باشد. در واقع هنگامی می توان از نقد سخن گفت که اختلافی باشد و دو طرف منازعه هر یک در پی اصلاح امور با روش های مختلف هستند.
این سخن بدان معناست که هنگامی حد اختلاف از نقد سازنده گذشت و به کشمکش های سیاسی و جناحی تبدیل شد، دیگر وجهی برای موضوع اختلاف سازنده نمی ماند،بلکه آنچه می ماند، هدر رفتن منافع ملی کشور است که در این گونه منازعات سیاسی به راحتی از میان می رود.
تاریخ سی و چند ساله انقلاب اسلامی نشان داده که یکی از پایه های قدرت، چرخش نخبگان و برگزاری انتخابات فراوان است، که طی آن گروه ها و افراد با سلایق مختلف بر سر کار می آیند و هیچ تضمینی نیز برای ادامه قدرت در دور آینده انتخابات برای آنها متصور نیست.
در این میان اختلاف نیز بین مقامات جمهوری اسلامی ایران همواره وجود داشته است. این اختلافات نیز سبب افزایش قدرت و در عین حال حل برخی ضعف ها و کاستی ها بوده است. در برخی موارد نیز این اختلاف ها به نقدهای اساسی تبدیل شده که برآیند آن ایجاد تفاهم ملی و حفظ منافع ملی کشور شده است.
در برخی مواقع نیز این اختلافات به حدی افزایش یافته است که اختلاف تبدیل به منازعات شدید سیاسی شده است و موضوع اختلاف از رقابت «در نظام» به رقابت «با نظام» تبدیل شده است. این شرایط در بیشتر اوقات باعث هدر دهی منافع ملی به انحای مختلف شده است.
در همین راستا در روزهای اخیر شاهد هستیم که برخی مسئولان رده بالای کشور نیز بر سر برخی مسائل از جمله برجام، دوران پساتحریم و برخی موضوعات فرهنگی و اقتصادی با هم اختلاف هایی پیدا کرده اند؛ هرچند این اختلاف ها هنوز از مرحله اختلاف دیدگاهی فراتر نرفته و تبدیل به منازعه نشده است، بیم آن می رود که ادامه این شرایط باعث شود این اختلاف ها رنگ و بوی جدی تری به خود بگیرد.
به عنوان مثال چندی پیش، یکی از مقامات رسمی کشور اعلام کرد، برجام سند افتخار ملی کشور است و منتقدان آن را نکوهید. در پی این اظهارات، یکی از مقامات دیگر نیز اعلام کرد که چه کسی گفته برجام سند افتخار ملی است، زیرا برجام نقاط ضعف بسیاری دارد و به هیچ وجه سند افتخار ملی نیست.
چندی بعد نیز یکی از مقامات دیگر کشوری در حمایت از افتخار بودن برجام بیان کرد، کسانی که برجام را افتخار ملی نمی دانند، به احتمال زیاد فشار بر مردم را افتخار ملی می دانند!
همه اینها نشان می دهد که اختلاف میان برخی سیاسیون به پاسخ های تریبونی تبدیل شده است؛ جایی که مسئولان به جای پاسخ دهی به عملکرد و وظایف خود به پاسخ دهی تریبونی می پردازند. بیم آن می رود که ادامه این مسیر، باعث گسترش اختلافاتی شود که برخی از آنها واقعیت آنچنانی ندارد.
در واقع پاسخ های تریبونی در سطح افکار عمومی می تواند منجر به ایجاد اختلاف در میان قشرهای مردم شود و ادامه این روند می تواند سطح اختلافات داخلی را به منازعات جدی سیاسی تبدیل کند که دستاورد آن فقط از میان رفتن منافع مردم خواهد بود.
باید گفت، پاسخ های تریبونی برخی مسئولین به یکدیگر نه در قبال نقد سازنده قابل تحلیل است، نه می تواند گرهی از مشکلات مردم باز کند؛ بنابراین، پاسخ تریبونی زیبنده مقامات جمهوری اسلامی نیست.
