۰

«کلاهبردار» خواندن فردوسی پور به وسیله روزنامه «وطن امروز»

تاریخ انتشار
سه شنبه ۱ دی ۱۳۹۴ ساعت ۱۵:۱۷
«کلاهبردار» خواندن فردوسی پور به وسیله روزنامه «وطن امروز»
اما روزنامه وطن امروز که سابقه طولانی در ایجاد جار و جنجال های سیاسی با توسل به خبرسازی، تحلیل های جهت دار و استفاده از تیترهای نامناسب دارد، این بار نیز به بهانه مصاحبه عادل فردوسی پور با وزیر امروز خارجه کشورمان، به تندی و با همان ادبیات آشنا و صد البته نازیبای خود به این مجری تلویزیون و برنامه اش تاخت و او را کلاهبردار خواند.
این روزنامه به محض اطلاع از موضوع دست به ایجاد جنجال رسانه ای زد و در مطلبی نوشت: «این که آنتن زنده برنامه‌هایی که سازمان سال‌ها برای پر مخاطب‌ کردن آنها زحمت کشیده به صورت برنامه‌ریزی شده به سود برنامه‌های «انتخاباتی» یک کلونی سیاسی مورد سوءاستفاده قرار گیرد، نه‌ تنها برای ما قابل قبول‌ نیست بلکه آن را نوعی «کلاهبرداری» تلقی می‌کنیم.»
این در حالی است که این روزنامه که به نظر می رسد کمترین نگرانی از بابت برخورد مقامات ذی صلاح با خود ندارد، همواره سعی کرده با توهین آمیزترین تیترها، غیر مستند ترین اخبار و جهت دارترین تحلیل ها افراد، جریان ها و تفکرات غیر همسو با خود را مورد هجمه و تخریب قرار دهد. این نگرش کار را به جایی رسانده که به نظر اکثر کارشناسان محتوای این روزنامه کاملا از شکل یک نشریه خارج و بیشتر تنه به وبلاگی جنجال آفرین و هیاهوساز می زند.
تیترها، اخبار و تحلیل هایی که از سوی این روزنامه به خصوص روی جلد و به عنوان اخبار مهم کار می شوند، بعضا آن قدر دور از ارزش خبری و جذابیت برای قشر فرهیخته و روزنامه خوان کشور است، که با تمام جار و جنجال هایی که این نشریه به جهت دیده شدن سعی در بروز آن ها دارد، باز از کمترین اقبال عمومی برخوردار است به گونه ای که جزو کم فروش ترین نشریات کشور محسوب می شود.
این نگاه بی ادبانه و دور از شان رسانه مسئولین و هیئت تحریریه این روزنامه به حدی رسیده که حتی صدای همفکران و هم حزبی های گردانندگان این نشریه را نیز درآورده است. در آخرین این اظهارنظرها و پیرامون جار و جانجال بی جهت وطن امروز در باب مصاحبه برنامه نود با وزیر امور خارجه کشورمان، سایت خبری-تحلیلی «الف» با درج مطلبی به نوشته این نشریه واکنش نشان داد و نوشت: «در حالی که رکورد مشارکت مردم در برنامه‌های صداوسیما، متعلق به آمار ۶ میلیون و ۴۰۰ هزار نفری مسابقه پیامکی نود در تاریخ ۱۵ آذر ۹۲ است و قریب نیمی از مردم ایران را با خود همراه کرده است، مجری و سردبیر آن متهم می‌شود به کلاهبرداری و مخاطبین فراگیر نود - که از طیف‌های مختلف سیاسی و فرهنگی هستند - هم در حد نگاه یک کلونی سیاسی تقلیل داده می شوند!گاهی اوقات قلم نویسنده از دستش رها می‌شود و دوست دارد آن طور بچرخد که حس و عاطفه‌اش حکم می‌کند اما از آن جا که این یک دل نوشته نیست، افسار قلم را کشیده و این یادداشت این طور آغاز نمی‌شود که «چرا می‌توان عادل فردوسی‌پور» و فرزند ۱۷ ساله او، «نود» را دوست نداشت و نمی‌پرسیم که «چطور می‌توان این قدر نامهربان بود که حتی علیه «نود» هم بی‌رحمانه سخن گفت. نگارنده علایق شخصی‌اش را به عنوان مخاطبی که از ۱۰ سالگی مخاطب نود بوده کنار گذاشته و به عنوان یک نویسنده، فقط تحلیل می‌کند و استدلال.»

لازم به ذکر است روزنامه "وطن امروز" در شماره شنبه ۲۸ آذر ماه خود، دو تیتر از صفحه نخستش را به نقد برنامه نود اختصاص داد؛ یکی با عنوان «درباره برنامه ۹۰ و کارگزار سیاسی‌اش/ نامه‌ای به دکتر سرافراز» و دیگری سرمقاله‌ای با عنوان «سیاسی‌پور چرا نعمت‌زاده را دعوت نمی‌کند؟».

آن چه به عنوان انگیزه و دلیل نگاشته شدن آن نامه و سرمقاله توسط اعضای وطن امروز در همان دو مطلب عنوان شده، مصاحبه فردوسی‌پور با محمدجواد ظریف است؛ مصاحبه‌ای که هفته پیش با ظریف انجام شده و عادل درباره «دیپلماسی ورزشی»‌ با ظریف به گفت‌وگو نشسته و قرار است امشب در برنامه نود پخش شود. هفته گذشته در شبکه تلگرامی برنامه «نود» و چند شبکه تلگرامی دیگر، عکس مصاحبه عادل با ظریف منتشر و به سرعت دست به دست شد.

در این بین آن چه باقی می ماند طرح دو سوال است و آن هم این که: آیا حتی با درنظر گرفتن حداقل استانداردهای رسانه ای و با خرج کردن کرور کرور اغماض نیز باز می توان این چند صفحه کاغذ را نشریه و روزنامه نامید؟

و دوم آن که واقعا تمام شماره های این به اصطلاح روزنامه و مطالب مندرج در آن، ارزش قطع حتی یک اصله درخت به جهت تامین کاغذش را دارد؟
مرجع : رویداد24
کد مطلب : ۶۷۰۸۸
ارسال نظر
نام شما

آدرس ايميل شما
نظر شما

کلام امیر
لَا غِنَى كَالْعَقْلِ، وَ لَا فَقْرَ كَالْجَهْلِ، وَ لَا مِيرَاثَ كَالْأَدَبِ، وَ لَا ظَهِيرَ كَالْمُشَاوَرَةِ.

امام(عليه السلام) فرمود: هيچ ثروتى چون عقل، و هيچ فقرى چون نادانى نيست. هيچ ارثى چون ادب، و هيچ پشتيبانى چون مشورت نيست.