افزایش مصرف مخدر «گل» در دانشگاه‌ها
تاریخ انتشار
چهارشنبه ۲۸ بهمن ۱۳۹۴ ساعت ۰۸:۱۸
روزنامه وقایع اتفاقیه نوشت: او با بیان اینکه مصرف این ماده در بین دانشجویان نیز رواج زیادی دارد، ادامه داد: این باور غلطی است که بین دانشجویان تبلیغ شده که مصرف ماده مخدر «گل» اعتیادآور نیست، با توجه به خسارت‌هایی که این ماده مخدر دارد و روان گردان‌هایی که وجود دارد ما معتقدیم؛ باید بحث آموزش و آگاه‌سازی بین دانشجویان و دانشگاهیان ترویج یابد.
قائم‌مقام ستاد مبارزه با مواد مخدر درباره اینکه مصرف مواد بیشتر در بین کدام مقطع دانشجویی بیشتر است، گفت: در هر مقطعی که تعداد دانشجویان بیشتر باشد، مصرف نیز بیشتر اتفاق می‌افتد، بنابراین با توجه به این مسئله که تعداد دانشجویان کارشناسی بیشتر است، بالطبع مصرف در این مقطع نیز بیشتر است.
روانگردان‌ها از کجا می‌آیند؟
اولین‌بار، در دهه 1970 تا 1980 میلادی بود که آمریکا، انگلیس و رژیم صهیونیستی روی مواد شیمیایی‌ای کار کردند که عموما با هدف نظامی تولید می‌شدند. این مواد، درواقع فرمول‌های جدیدی بودند که خواص روانگردان داشتند و در آزمایش‌های کنترل فکر با هدف حقیقت یابی از جاسوسان مورد استفاده قرار می‌گرفتند. این ترکیبات خواصی شبیه حشیش و ماریجوانا داشتند بااین‌تفاوت که می‌توانستند چندین برابر آن تأثیرگذار باشند.
سال‌ها بعد، گیاه شاهدانه‌ای که به آن «کوش افغان» هم گفته می‌شد از افغانستان به آمریکا برده شد و این شروع پیدایش «گل» بود. گیاهی که از تولیدش زمان زیادی نمی‌گذرد اما به‌خاطر تأثیرات درمانی‌اش در پزشکی جای خود را باز کرد.
دکتر محمدرضا یزدان نیاز، پژوهشگر و متخصص ترک اعتیاد دراین‌باره می‌گوید: «با استفاده از کوش افغان، ماریجوانای جدیدی کشت شد که خواصی متفاوت از ماریجوانای سنتی داشت و به آن «مدیکال ماریجوانا» گفته می‌شد. ماری جوانا گیاهی است که هم نوع نر آن وجود دارد و هم نوع ماده. نوع نر سه درصد و نوع ماده هشت درصد مخدر دارد. اتفاقا اعتیاد به ماریجوانا بسیار دیر ایجاد می‌شود و خیلی راحت هم قابل ترک است اما گیاه جدیدی که با تغییرات ژنتیکی تولید شد، دو جنسیتی بود و برخلاف ماریجوانای طبیعی که گل‌های کمی دارد، بسیار پر گل است. در این گل‌ها هفت برابر بیشتر از ماریجوانا ماده مخدر وجود دارد. آن‌قدر که اگر از کنار آن عبور کنید یا شب بالای سرتان باشد، دچار توهم می‌شوید.»
ماریجوانایی که این روزها در دست جوان‌ها می‌چرخد، همین گل ماریجوانای تغییر ژنتیکی یافته است که حتی دست و دل پزشکان هم برای تجویز آن می‌لرزد و فقط در شرایط خاصی، برای بیماران خاص آن را توصیه می‌کنند؛ به مدت محدود و دوز بسیار پایین‌تر.
دکتر یزدان نیاز می‌گوید: «بیمار می‌تواند حداکثر یک ماه با دوز خیلی پایین از ماریجوانای طبی استفاده کند. آن هم در بیماری‌های عصبی شدید، یا بیمارانی که در مراحل پایانی عمرشان قرار دارند و پزشک می‌خواهد روزهای پایانی زندگی‌شان بدون درد بگذرد.»
«گلی» که آرتا کاشت
مخدر گل اگرچه در دنیا به چشم دارو نگاه می‌شود اما از هشت تا 9 سال قبل به‌وسیله فردی با نام مستعار آرتا به ایران آورده شد و حالا در شیراز کشت می‌شود. گل که در باور عمومی حتی کم خطرتر از حشیش و ماریجوانا و علف معرفی شده است، می‌تواند آن‌قدر خطرناک باشد که با یک‌بار آن مصرف، برای همیشه باعث اعتیاد شود. چون به‌طور مستقیم بخش‌های مسئول آرامش بخشی را در مغز فلج کرده و خودش جایگزین آن می‌شود، بنابراین با مصرف‌نکردن گل، فرد دچار اضطراب شدید، بیقراری، وحشت‌زدگی، تپش قلب شدید و... می‌شود.
اعتیادی که دکتر یزدان نیاز آن را غیرقابل ترک می‌داند. او می‌گوید: «متأسفانه گل در ایران آن‌قدر بازار پررونقی دارد که سال قبل در یکی از روستاهای استان فارس دیدم خریدوفروش آن خیلی راحت و انبوه انجام می‌شود. مردم سراغ قاچاقچی می‌رفتند، مخدرشان را می‌گرفتند و کارت می‌کشیدند و بیرون می‌آمدند.»
از سال 2013 مصرف ماریجوانا در 20 ایالت آمریکا آزاد شد که البته اهداف اقتصادی پشت آن بود. از آنجایی هم که تأثیر اعتیادآوری برگ ماریجوانا خیلی کم است دولت آمریکا حساسیت زیادی برای مقابله با آن نشان نداد. همین آزادسازی ماریجوانا در آمریکا و گیاهی‌بودن این مخدر باعث شد، خیلی‌ها در ایران تصور کنند مخدر گل ضرری ندارد و خیلی راحت می‌توان آن را ترک کرد.
دکتر یزدان نیاز می‌گوید: «گل خطرناک‌ترین مخدر امروز است و با یک‌بار استفاده، ممکن است فرد به مدت شش ماه تا یک سال دچار توهم عصرگاهی شود. ما هنوز اثرات این مخدر را به‌طور کامل نمی‌دانیم اما عوارض گسترده‌ای از آن مشاهده شده است. جالب اینکه مخدر گل روی گروه‌های خونی +A و +O اثر توهم‌زایی بیشتری دارد.»
درمان، بی‌درمان
ناشناخته‌بودن اثرات استفاده از گل در مدت طولانی و با دوز بالا، در کنار کمبود تحقیقات جهانی باعث شده است، اعتیاد به گل جزء اعتیادهای بدون درمان شناخته شود. بیشتر روش‌های ترک که در ایران به کار گرفته می‌شود، متکی به تحقیقات و شیوه‌های درمانی در خارج از کشور است و این در حالی است که در خارج از ایران، مخدر گل یا همان مدیکال ماریجوانا برای مصارف دارویی بیماران خاص استفاده می‌شود و استفاده تفننی ندارد، بنابراین روش مؤثری هم برای ترک آن معرفی نشده است.
دکتر یزدان نیاز، صحبت‌هایش را با یک هشدار جدی پایان می‌دهد: «سن مصرف گل به دبیرستان‌ها رسیده است. خانواده‌ها اطلاع دقیقی درباره این مخدر ندارند و جوان‌ها تصور می‌کنند، گیاهی طبیعی و بی‌ضرر است. درواقع ضعف اطلاع‌رسانی درباره این مخدر باعث شده که خیلی از جوانان تصور کنند می‌توانند خیلی راحت مصرف گل را کنار بگذارند. تصوری که به‌هیچ‌وجه درست نیست.»
