قالیباف حق خود را از اصولگرایان میستاند؟
تاریخ انتشار
چهارشنبه ۴ دی ۱۳۹۸ ساعت ۰۸:۰۲
به گزارش «عصر تعادل»، «نخست باید دید که قالیباف تأیید صلاحیت میشود یا در لیست اصولگرایان ارزشی قرار میگیرد، پس از آن باید به پیشبینی و تحلیل درباره ریاست احتمالی شهردار اسبق تهران در مجلس پرداخت. قالیباف اکنون در وسط تشک است، به همین دلیل بههیچروی مشخص نیست که تکلیفش چه خواهد شد. اساسا ممکن است تأیید صلاحیت نشود. اگر قالیباف تأیید صلاحیت شود هم باید به بسیاری از سؤالات بهعنوان نامزد انتخابات مجلس شورای اسلامی یازدهم پاسخ دهد. به نظر املاک نجومی کوچکترین آن است.» این را حسین مرعشی عضو حزب کارگزاران سازندگی در گفتوگویی با روزنامه شرق میگوید و در عین حال تاکید میکند که تا زمانی اعلام نتیجه تایید صلاحیتها نمیتوان گفت دست کدام جریان سیاسی بالاتر است.
از اظهارات مرعشی و دیگر اصلاح طلبان این طور به نظر میرسد که حسابی به رفتار سیاسی رقیب امید بستهاند و با توجه به رویکرد فعلی و ناکامی همیشگی اصولگرایان در ایجاد وحدت، شانس خود را برای پیروزی در انتخابات آتی کم نمیبینند. درستی یا نادرستی این اندیشه و بررسی احتمال پیروزی اصلاحطلبان بحث مفصل دیگری است اما بد نیست اگر با نگاهی به آنچه در اردوگاه اصولگرایی میگذر به این سوال پاسخ دهیم که چرا محمدباقر قالیباف علیرغم اعلام نشدن نتیجه تایید صلاحیتها و باز بودن پروندههای بسیاری از جمله املاک نجومی و ماجراهای عیسی شریفی، تا این حد به ریاست مجلس آتی امیدوار است.
بیگمان نبود لاریجانی و عدم ثبتنام جلیلی و عارف – اگرچه رقبای قدری به حساب نمیآمدند- این امید را به شهردار سابق تهران داده و سبب شده که با وجود نقاط تاریک بسیار در کارنامه، اصلا بد به دل خود راه ندهد. شوالیه وار وارد میدان شده و از هر تریبونی برای تاختن بر دولت و سیاستهایش بهره میبرد.
قالیباف در واقع سوار بر موج نارضایتی و سرخوردگی در جامعه حرکت میکند. سرخوردگی و یاسی که به گفته تحلیلگران موجب کاهش مشارکت مردمی در انتخابات آتی خواهد شد و اصولگرایان هم که همواره در نهان از کاهش مشارکت استقبال کردهاند.
واکاوی هشتگ #قالیباف در توئیتر فارسی نشان میدهد که 56 درصد لایکها به توییتهای با مضون انتقاد از قالیباف اختصاص یافته است. این یعنی افکار عمومی که تجلی آن را کم و بیش میتوان در فضای مجازی دید، خیلی با قالیباف همراه نیست. منتقدان وی دست روی موضوعاتی مثل نامعلوم بودن و به نتیجه نرسیدن پرونده تخلفات قالیباف در دوران مدیریت وی در شهرداری تهران، ثبت نام بدون صف و دیگر حواشی که همواره با اسم قالیباف به ذهن میآید؛ میگذارند.
تعداد منتقدان وی آنقدر بیشتر است که تیغ حامیان نبرد اما محمدباقر قالیباف به هیچ یک از این ها توجهی ندارد. او نه نگران کارنامه نهچندان قابل دفاع خود و نه تخلفات و پروندههایی است که باز مانده است. او دیگر اصولگریان این بازی را از پیش برده میدانند و روی مشارکت پایین و ریزش رای اصلاح طلبان حساب میکنند.
به این ترتیب تنها مانع قالیباف برای رسیدن به کرسی ریاست، خود اصولگرایان هستند. تنها نگرانی او این است که سنتیها اعم از موتلفه و جامعه روحانیت مبارز با وی همراه میشوند یا خیر. اینکه پایداریها مثل همیشه بازی را بهم میزنند یا با او توافق میکنند. اینکه احمدی نژادیها همراهی میکنند یا نه؟
اگرچه برخی با انتشار زودهنگام فهرست اصولگرایی – همان فهرستی که قالیبافیها و احمدینژادیها در آن دست بالا را داشتند- سعی کردند این دغدغهها را نیز پایان یافته نشان دهند، اما باید منتظر ماند و دید که پرچمدار نواصولگرایی در زمان باقی مانده تا انتخابات چطور از پس مسائل و موانع برمیآید. به قول مرعشی اصلا تایید صلاحیت میشود؟ اگر شد، چه پاسخی به آن همه علامت سوال باقی در ذهن مردم می دهد؟ از سوی دیگر میدانیم که او بعد از چند انتخابات ریاست جمهوری اخیر و کنارگیریهای اجباری به میدان آمده تا حق خود را از جریان متبوعش بستاند، بنابراین باید دید که اصولگرایان قصدی برای ادای دین خود به او دارند یا خیر؟
به نظر میرسد که این تنها شانس قالیباف باشد، زیرا طی سالهای گذشته معلوم شده که او رئیس جمهور بشو نیست و از نهادهای انتصابی مثل بنیاد مستضعفان و ستاد اجرایی فرمان امام هم بیش از چند شایعه به او نمیرسد.
از اظهارات مرعشی و دیگر اصلاح طلبان این طور به نظر میرسد که حسابی به رفتار سیاسی رقیب امید بستهاند و با توجه به رویکرد فعلی و ناکامی همیشگی اصولگرایان در ایجاد وحدت، شانس خود را برای پیروزی در انتخابات آتی کم نمیبینند. درستی یا نادرستی این اندیشه و بررسی احتمال پیروزی اصلاحطلبان بحث مفصل دیگری است اما بد نیست اگر با نگاهی به آنچه در اردوگاه اصولگرایی میگذر به این سوال پاسخ دهیم که چرا محمدباقر قالیباف علیرغم اعلام نشدن نتیجه تایید صلاحیتها و باز بودن پروندههای بسیاری از جمله املاک نجومی و ماجراهای عیسی شریفی، تا این حد به ریاست مجلس آتی امیدوار است.
بیگمان نبود لاریجانی و عدم ثبتنام جلیلی و عارف – اگرچه رقبای قدری به حساب نمیآمدند- این امید را به شهردار سابق تهران داده و سبب شده که با وجود نقاط تاریک بسیار در کارنامه، اصلا بد به دل خود راه ندهد. شوالیه وار وارد میدان شده و از هر تریبونی برای تاختن بر دولت و سیاستهایش بهره میبرد.
قالیباف در واقع سوار بر موج نارضایتی و سرخوردگی در جامعه حرکت میکند. سرخوردگی و یاسی که به گفته تحلیلگران موجب کاهش مشارکت مردمی در انتخابات آتی خواهد شد و اصولگرایان هم که همواره در نهان از کاهش مشارکت استقبال کردهاند.
واکاوی هشتگ #قالیباف در توئیتر فارسی نشان میدهد که 56 درصد لایکها به توییتهای با مضون انتقاد از قالیباف اختصاص یافته است. این یعنی افکار عمومی که تجلی آن را کم و بیش میتوان در فضای مجازی دید، خیلی با قالیباف همراه نیست. منتقدان وی دست روی موضوعاتی مثل نامعلوم بودن و به نتیجه نرسیدن پرونده تخلفات قالیباف در دوران مدیریت وی در شهرداری تهران، ثبت نام بدون صف و دیگر حواشی که همواره با اسم قالیباف به ذهن میآید؛ میگذارند.
تعداد منتقدان وی آنقدر بیشتر است که تیغ حامیان نبرد اما محمدباقر قالیباف به هیچ یک از این ها توجهی ندارد. او نه نگران کارنامه نهچندان قابل دفاع خود و نه تخلفات و پروندههایی است که باز مانده است. او دیگر اصولگریان این بازی را از پیش برده میدانند و روی مشارکت پایین و ریزش رای اصلاح طلبان حساب میکنند.
به این ترتیب تنها مانع قالیباف برای رسیدن به کرسی ریاست، خود اصولگرایان هستند. تنها نگرانی او این است که سنتیها اعم از موتلفه و جامعه روحانیت مبارز با وی همراه میشوند یا خیر. اینکه پایداریها مثل همیشه بازی را بهم میزنند یا با او توافق میکنند. اینکه احمدی نژادیها همراهی میکنند یا نه؟
اگرچه برخی با انتشار زودهنگام فهرست اصولگرایی – همان فهرستی که قالیبافیها و احمدینژادیها در آن دست بالا را داشتند- سعی کردند این دغدغهها را نیز پایان یافته نشان دهند، اما باید منتظر ماند و دید که پرچمدار نواصولگرایی در زمان باقی مانده تا انتخابات چطور از پس مسائل و موانع برمیآید. به قول مرعشی اصلا تایید صلاحیت میشود؟ اگر شد، چه پاسخی به آن همه علامت سوال باقی در ذهن مردم می دهد؟ از سوی دیگر میدانیم که او بعد از چند انتخابات ریاست جمهوری اخیر و کنارگیریهای اجباری به میدان آمده تا حق خود را از جریان متبوعش بستاند، بنابراین باید دید که اصولگرایان قصدی برای ادای دین خود به او دارند یا خیر؟
به نظر میرسد که این تنها شانس قالیباف باشد، زیرا طی سالهای گذشته معلوم شده که او رئیس جمهور بشو نیست و از نهادهای انتصابی مثل بنیاد مستضعفان و ستاد اجرایی فرمان امام هم بیش از چند شایعه به او نمیرسد.