صالحي اميري عنوان كرد : موضع دولت در مورد ورود زنان به ورزشگاه
تاریخ انتشار
سه شنبه ۲۰ آذر ۱۳۹۷ ساعت ۰۸:۵۱
حضور زنان در استادیوم، پرونده ای خاک گرفته است که هنوز به آن رسیدگی نشده است. مسئله ای که نمی توان از آن گذشت کرد. بخشی اساسی از حقوق بیش از پنجاه درصد جامعه ایران که نیاز به بررسی جدی دارد. با رییس کمیته ملی المپیک درباره حضور زنان در ورزشگاه ها، بازی های آسیایی، المپیک و پخش مسابقات ورزشکاران ایرانی گفت‌وگو کرده ایم.
*بحث را از اتفاقات مربوط به بازنشستگی‌تان شروع کنیم. برخی رسانه‌ها ابتدا درباره بازنشسته بودن شما نوشتند اما بعد اسنادی منتشر شد که نشان می‌داد شما بازنشسته نیستید. جریان چه بود؟
در سال 1392 که از طرف رئیس‌جمهور به‌عنوان رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی منصوب شدم، در همان مقطع پرونده‌ام در چارچوب قانون به نهاد ریاست جمهوری منتقل شد و تا امروز همچنان کارمند ریاست جمهوری هستم. اخیراً حکم استخدامی و حقوقی‌ام را نیز در فضای مجازی منتشر کرده‌ام. بر اساس آخرین حکمی که در تاریخ 1/1/97 صادر شده من 31 سال خدمت دارم. نکته بعدی اینکه من دانشیار هستم و از این نظر هم مشکلی وجود ندارد. نکته سوم هم اینکه شرط ثبت نام برای ریاست کمیته این بود که نباید بازنشسته باشم که تمامی مدارک ارائه و تأیید شد. حالا دیگر لازم است چه کاری انجام دهم؟ هرچه آقایان بگویند ما انجام می‌دهیم.
*احتمالا همان اهداف سیاسی مدنظر باشد. شما از محیطی خارج از ورزش وارد کمیته ملی المپیک شدید و ممکن است این موضوع، حساسیت‌ها را درباره شما بالا برده باشد.
به هر حال دوستان نتیجه مجمع را دیدند که از 60 نفر عضو مجمع فقط یک نفر به من رای نداد که خودم بودم. اگر آقایان تمایل دارند حتی من حاضرم یک بار دیگر مجمع برگزار و رأی‌گیری انجام شود.
*بازی سیاسی هم در این میان حضور دارد؟
متأسفانه بیش از حضور، مداخله دارد. اساساً استراتژی وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک این است که ورزش را از هرگونه بی‌ثباتی و تنش دور نگه داریم. ورزش همیشه در حاشیه زیست کرده است. شما ملاحظه کنید وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک، المپیک جوانان را برگزار کردند و از رتبه 24 به 7 ارتقا پیدا کردیم. بدون کمترین حاشیه هم برگزار شد اما آنچنان که شایسته بود در افکار عمومی به آن پرداخته نشد، اما اگر از رتبه 24 به 25 می‌رسیدیم، حاشیه بزرگی درست می‌شد. عده‌ای دوست دارند ما را به حاشیه بکشانند زیرا در ورزش منافع دارند. ورزش یک بستر بزرگ اجتماعی است. به همین خاطر، هدف اول ما اجتماعی کردن ورزش است. یعنی علاوه بر انگیزه رقابت و کسب مدال باید به ورزش به‌عنوان کانون نشاط اجتماعی نگاه کنیم.
*نکته جالب درباره بحث بازنشستگان این است که دولت پیشگام شد و تصمیم گرفت خیلی از نیروهای بازنشسته خود را کنار بگذارد. آیا نهادهای دیگر هم راضی به چنین کاری خواهند شد؟
مهم‌ترین چالش ما این است که قانون در جامعه برای عده‌ای الزامی است و برای عده‌ای الزامی نیست. این یعنی تبعیض که نمونه‌های مختلف هم دارد. از این منظر، آن چیزی که من اطلاع دارم این است که اراده مجلس و دولت در راستای اجرای قانون است. باید این روند طی شود.
*بحث را از اتفاقات مربوط به بازنشستگی‌تان شروع کنیم. برخی رسانه‌ها ابتدا درباره بازنشسته بودن شما نوشتند اما بعد اسنادی منتشر شد که نشان می‌داد شما بازنشسته نیستید. جریان چه بود؟
در سال 1392 که از طرف رئیس‌جمهور به‌عنوان رئیس سازمان اسناد و کتابخانه ملی منصوب شدم، در همان مقطع پرونده‌ام در چارچوب قانون به نهاد ریاست جمهوری منتقل شد و تا امروز همچنان کارمند ریاست جمهوری هستم. اخیراً حکم استخدامی و حقوقی‌ام را نیز در فضای مجازی منتشر کرده‌ام. بر اساس آخرین حکمی که در تاریخ 1/1/97 صادر شده من 31 سال خدمت دارم. نکته بعدی اینکه من دانشیار هستم و از این نظر هم مشکلی وجود ندارد. نکته سوم هم اینکه شرط ثبت نام برای ریاست کمیته این بود که نباید بازنشسته باشم که تمامی مدارک ارائه و تأیید شد. حالا دیگر لازم است چه کاری انجام دهم؟ هرچه آقایان بگویند ما انجام می‌دهیم.
*احتمالا همان اهداف سیاسی مدنظر باشد. شما از محیطی خارج از ورزش وارد کمیته ملی المپیک شدید و ممکن است این موضوع، حساسیت‌ها را درباره شما بالا برده باشد.
به هر حال دوستان نتیجه مجمع را دیدند که از 60 نفر عضو مجمع فقط یک نفر به من رای نداد که خودم بودم. اگر آقایان تمایل دارند حتی من حاضرم یک بار دیگر مجمع برگزار و رأی‌گیری انجام شود.
*بازی سیاسی هم در این میان حضور دارد؟
متأسفانه بیش از حضور، مداخله دارد. اساساً استراتژی وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک این است که ورزش را از هرگونه بی‌ثباتی و تنش دور نگه داریم. ورزش همیشه در حاشیه زیست کرده است. شما ملاحظه کنید وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک، المپیک جوانان را برگزار کردند و از رتبه 24 به 7 ارتقا پیدا کردیم. بدون کمترین حاشیه هم برگزار شد اما آنچنان که شایسته بود در افکار عمومی به آن پرداخته نشد، اما اگر از رتبه 24 به 25 می‌رسیدیم، حاشیه بزرگی درست می‌شد. عده‌ای دوست دارند ما را به حاشیه بکشانند زیرا در ورزش منافع دارند. ورزش یک بستر بزرگ اجتماعی است. به همین خاطر، هدف اول ما اجتماعی کردن ورزش است. یعنی علاوه بر انگیزه رقابت و کسب مدال باید به ورزش به‌عنوان کانون نشاط اجتماعی نگاه کنیم.
*نکته جالب درباره بحث بازنشستگان این است که دولت پیشگام شد و تصمیم گرفت خیلی از نیروهای بازنشسته خود را کنار بگذارد. آیا نهادهای دیگر هم راضی به چنین کاری خواهند شد؟
مهم‌ترین چالش ما این است که قانون در جامعه برای عده‌ای الزامی است و برای عده‌ای الزامی نیست. این یعنی تبعیض که نمونه‌های مختلف هم دارد. از این منظر، آن چیزی که من اطلاع دارم این است که اراده مجلس و دولت در راستای اجرای قانون است. باید این روند طی شود.
