جشنواره تجسمی فجر به کار خود پایان داد

 

در ابتدای مراسم که بعد از پخش کلیپی بلند شامل گفتگو با اعضای شورای هنری نهمین جشنواره تجسمی فجر و علی مرادخانی درباره مباحثی چون بین رشته ای برگزار شدن جشنواره نهم، فضای ناکافی برای برگزاری چنین رویدادی، کیفیت آثار، بین المللی برگزار کردن جشنواره  و... بود، مجتبی آقایی در سخنانی گفت: گرچه این جشنواره در میان جشنواره ها جوان است اما هنرهای تجسمی ریشه ای کهن در این سرزمین دارد. به خصوص از بعد از انقلاب به این سو هنرمندان تجسمی در اندیشه ورزی و انتقال پیام های انقلاب تلاش ستودنی داشتند.

وی ادامه داد: جشنواره تجسمی فجر از دوره هشتم به این سو با رویکرد بین رشته ای سعی دارد گستره هنرهای تجسمی را که به تنهایی در بیش از ۴۰ رشته می توان آن را شمرد، گسترش دهد. ما در کنار نگاه به هنر که در شکل های سنتی ارائه می شود امکان بروز اندیشه های نوین را مهیا کردیم. بیش از ۱۳ هزار اثر در سایت جشنواره ثبت نام کردند که از این تعداد ۶ هزار اثر مورد ارزیابی قرار گرفت. این ارزیابی در فرایندی بی نظیر در بیش از ۱۴ جلسه توسط شورای هنری با دقت انجام شد و در نهایت با تعامل این شورا و هنرمندان و حتی با فراهم کردن امکان اعتراض هنرمندان، ۱۰۳ اثر در بخش رقابتی پذیرفته شد که شاید بیش از ۳ هزار قطعه را شامل شود. آثار مدعوین جشنواره نیز در فرهنگسرای نیاوران به نمایش گذاشته شد.

آقایی در ادامه بیان کرد: دستور کار ما این نبود که دوسالانه ها و جشنواره های متداول را تکرار کنیم بلکه باید به سمتی می رفتیم که برآیند تجربه های نوین را به اشتراک بگذاریم.

دبیر نهمین جشنواره تجسمی فجر با بیان اینکه جریان رقابتی در جشنواره تجسمی شایسته هنرمندان نیست گفت: ما داشته های بسیاری در عرصه هنرهای تجسمی داریم ولی ظرفیت های مکانی ما در برابر این داشته ها قابل قبول نیست. ما مسئولیت سنگینی داریم و باید شرایطی فراهم شود تا هنرمان  را به رخ جهانیان بکشیم. هنرهای تجسمی حاشیه ندارد و شایسته است موقعیت های شایسته در اختیار هنرهای تجسمی قرار بگیرد.

در ادامه مراسم یاد هنرمندان سفرکرده سال ۹۵ پرویز کلانتری، اصغر بیچاره، محمد رفیع ضیایی، نشان تانیک، وحید جعفر نژاد، علیقلی ضیایی، علیرضا فرهادی و فرامرز قهرمانی فر گرامی داشته شد.

در ادامه با پخش کلیپی از ۶ تن از هنرمندان پیشکسوت عرصه هنرهای تجسمی تجلیل شد. در این کلیپ ها علی قلم سیاه عکاس، علی اصغر تجویدی نگارگر، ابوالفضل همتی آهویی نقاش و تصویرگر، مجتبی ملک زاده خوشنویس، مسعود نجابتی گرافیست از خودشان و فعالیت های خود گفتند. سپس با حضور  صالحی امیری، علی مرادخانی، مجید ملانوروزی و مجتبی آقایی مدالیوم (نشان عالی هنر)، طوبای زرین نهمین جشنواره تجسمی فجر، لوح زرین و هدایای نقدی به این هنرمندان اهدا شد.

صالحی امیری پس از این بخش در سخنان کوتاهی گفت: هنر دمیدن روح در جان انسان های خسته است و امروز بیش از هر زمان دیگری ما به هنر و هنرمند نیازمندیم. امروز در عرصه اخلاق و فضیلت و معنویت هنرمندان هستند که به افراد جامعه چگونه زیستن را می آموزند. اگر هنرهای تجسمی نبود آیا از تمدن های گذشته در جامعه امروز خبری بود؟

وی ادامه داد: از این منظر حیات ما مدیون اصحاب هنر و خصوصا صاحبان هنرهای تجسمی است. تکریم بزرگان هنر تکریم یک ملت است. ما چند سرمایه داریم؛ سرمایه اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و انسانی. این عزیزان همه این چهار مولفه را با هم دارند. به شکل نمادین سرمایه های اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی هستند و به لحاظ انسانی نیز با فضلت و فرهیخته هستند.

در ادامه مراسم شورای هنری نهمین جشنواره تجسمی فجر روی صحنه آمدند تا با حضور آنها ده برگزیده جشنواره معرفی شوند.

برگزیدگان این دوره جشنواره که طوبای زرین، جایزه نقدی ۱۰۰ میلیون ریالی، عضویت در صندوق هنرمندان و امکان سفر مطالعاتی به فرانسه را دریافت کردند به شرح زیر اعلام شدند:

مسعود محمدی از اندیمشک، سعید ملتجی و کاظم خراسانی از مشهد، احمد شیخ زاده از اردبیل، حبیب پنبه چی از کرج، نسرین شاپوری آزاد از تهران، حسن کاکاوند از تهران، ریحانه مقدم از تهران، محمد باباکوهی از دهشهر، علیرضا ذاکری از تهران، احد شیخ زاده از اردبیل.  

فرزانه مندابی نیز برگزیده صفحه منتخب اینستاگرام جشنواره شد که جایزه ۱۵۰۰ دلاری را دریافت کرد.

حاشیه ها:

-اختتامیه نهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر با یک ساعت تاخیر آغاز شد.

-وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در میانه بخش معرفی پیشکسوتان تجسمی به مراسم پیوست.

-بیش از دو سوم مراسم به پخش کلیپ ها اختصاص داشت به طوریکه بیشتر حاضران زمزمه می کردند که گویی به سینما آمده اند.

-اجرای مراسم را جواد یحیوی به عهده داشت که بدون هیچ هیجانی این اجرا را مدیریت کرد.

-خواندن بخش طولانی از شعر بلند «صدای پای آب» سهراب سپهری به عنوان یک شاعر و نقاش آغاز کننده مراسم اختتامیه بود.