رئيس فدراسيون ووشو: دو دستی به میز کارم نچسبیده‌ام | حالا چینی‌ها از ایران می‌ترسند و احساس خطر می‌کنند
تاریخ انتشار
سه شنبه ۱ آبان ۱۳۹۷ ساعت ۰۹:۱۵
اما بدون شک همه این موفقیت ها یک شبه به دست نیامده و حاصل سال ها برنامه ریزی و مدیریت با حساب و کتاب است.در کافه خبر میزبان علی نژاد رییس فدراسیون ووشو بودیم تا از زبان او که خودش هم پزشک است،هم روزنامه نگار و هم مدیر ورزشی درباره همه این تغییرات سوال کنیم.
امروز مقابل ما مدیری نشسته که پزشک است و یک جورهایی تعریف مدیر ورزشی را تغییر داده از این جهت که ابتدا به ساکن ورزشی نبوده ولی آمده به ورزش و موفق هم بود. آیا ما می توانیم مدیرهایی داشته باشیم که از اساس ورزشی نباشند و مدیر موفقی باشند؟
-عرض کنم که صرفا لازم نیست که شما ورزشکار باشید. ورزشکاران در بعضی جاها نشان داده اند که مدیران خوبی نیستند.مدیر باید ورزش را بشناسد تا بتواند موفق باشد. این شناخت برای من از طریق رسانه رخ داد. من پیش از این که وارد عرصه مدیریت ورزش شوم، 10 سال مدیر مجله رزم آور بودم.مجله ای که به صورت اختصاصی برای ورزش های رزمی است.طی این سال ها شناخت خوبی از ورزش های رزمی کسب کردم. آن کسانی که سبقه من را نمی دانند،این سوتفاهم برایشان پیش می آید که ورزشی نیستم در حالی که داخل ورزش بوده ام. افتخار می کنم یک مدیر رسانه ای آمد و در حوزه مدیریت ورزش موفق شد. امیدوارم این اتفاق بازهم بیفتد و دوستان رسانه ای بیاند در مدیریت ورزش و موفق شوند.
*این موفقیت رمز خاصی هم داشته است؟
-بله خیلی اتفاق ها افتاده تا این موفقیت شکل گرفته است. وقتی وارد فدراسیون ووشو شدم، از این ورزش شناخت داشتم. یک مدیر وقتی وارد ورزش می شود، باید فضا و ادبیات ورزش را بشناسد.در گذشته مدیران موفقی در ورزش داشته ایم. مثلا آقای صفایی فراهانی که در فوتبال تحولات بزرگی ایجاد کردند در حالی که فوتبالیست هم نبوده اند. ولی الان با توجه به قوانینی که وجود دارد دیگر چنین افرادی نمی توانند وارد ورزش شوند. مثلا آقایان ترکان و کرباسیان در کشتی و بدمینتون منشا اثر بودند و باعث شدند چه در داخل و چه در حوزه بین الملل ما رشد خوبی داشته باشیم.با این حال شناخت از ورزش خیلی مهم است. در مورد ووشو باید بگویم که من سال ها در مورد این رشته قلم زده بودم ضمن اینکه سال ها پزشک تیم ملی ووشو بودم و با برنامه دقیق وارد این عرصه شدم. بعد هم اینکه انسان باید ذاتا مدیر باشد. این مدیریت ذاتی اگر با برنامه ریزی درست همراه شود، باعث موفقیت می شود.
*نمی خواهیم زیاد به عقب برگردیم چون میدانیم ووشو قبلا چه بوده و الان به کجا رسیده. فقط از شما میخواهم کمی از سختی های دوران ورودتان به فدراسیون و شرایط آن زمان بگویید.
-من هم علاقه مند نیستم که به عقب برگردم زیرا کسانی که در گذشته بوده اند هرکدام به اندازه خود کار کرده اند و زحمت کشیده اند.ولی واقعیت این است که آنچه به ما تحویل داده شد در وضعیت خوبی نبود.قهرمانان خوبش رفته بودند و نسل جدیدی تربیت نشده بود و در کل حال خوبی نداشت. ما چنین چیزی را تحویل گرفتیم. اما این نافی زحمات گذشتگان نیست. از اول هم نگاهمان رو به جلو بود و کاری به عقب نداشتیم.با برنامه ای که چیدیم رو به جلو حرکت کردیم و امروز هم قهرمان دنیا هستیم آن هم در تمام رده های سنی از پایه تا بزرگسال. در بازی های آسیایی هم شما در جریان هستید که بعد از کشتی بهترین نتایج را گرفتیم.در حوزه بین الملل خیلی موفق هستیم و روابط خیلی قوی ای در آسیا و جهان داریم که کمک می کند تا از منافع کشورمان دفاع کنیم.
*بدون اغراق می توان گفت که الان ووشو جایگاهی پیدا کرده که مردم آن را می شناسند و نتایجش برای آن ها مهم است. شاید تا قبل از بازی های اینچئون مردم آنچنان ووشو را نمی شناختند اما الان دیگر آن گونه نیست.من دیده ام که مردم در مترو یا اتوبوس دارند در مورد سبک های مختلف ووشو حرف می زنند و آن را تحلیل می کنند.
-این اتفاق حتما با برنامه رخ داده است. ما سه برنامه استراتژیک داشتیم که کاملا علمی بود و توانستیم در این مدت آن را عملیاتی کنیم. در حوزه توسعه و استعدادیابی ووشو بسیار کار کردیم. تولید علم فوق العاده ای در این حوزه داشتیم و چندین مقاله ISI توانستیم در مجلات معتبر جهان به چاپ برسانیم. از دانش مربیان خارجی استفاده و آن را بومی کردیم؛ حالا در رده های مختلف از مربیان داخلی استفاده می کنیم. همین رسانه خیلی به ما کمک کرد چون از آن خوب استفاده کردیم. من تعامل با رسانه ها را خوب بلدم چون خودم از جنس رسانه هستم. لیگ خیلی پویایی راه انداختیم و به حوزه خانم ها، بسیار توجه کردیم. اصلا نگاه جنسیتی نداشتیم و اگر هم داشتیم، به نفع بانوان بوده. من معتقدم که اگر می خواهیم در حوزه مدال گیری در بازی های آسیایی جهش داشته باشیم، باید به ورزش بانوان توجه جدی شود. این ها مجموعه عواملی است که باعث شده ووشو در بین مردم شناخته شود. هیچ چیزی در این دنیا اتفاقی نیست و همه چیز حساب کتاب دارد.
امروز مقابل ما مدیری نشسته که پزشک است و یک جورهایی تعریف مدیر ورزشی را تغییر داده از این جهت که ابتدا به ساکن ورزشی نبوده ولی آمده به ورزش و موفق هم بود. آیا ما می توانیم مدیرهایی داشته باشیم که از اساس ورزشی نباشند و مدیر موفقی باشند؟
-عرض کنم که صرفا لازم نیست که شما ورزشکار باشید. ورزشکاران در بعضی جاها نشان داده اند که مدیران خوبی نیستند.مدیر باید ورزش را بشناسد تا بتواند موفق باشد. این شناخت برای من از طریق رسانه رخ داد. من پیش از این که وارد عرصه مدیریت ورزش شوم، 10 سال مدیر مجله رزم آور بودم.مجله ای که به صورت اختصاصی برای ورزش های رزمی است.طی این سال ها شناخت خوبی از ورزش های رزمی کسب کردم. آن کسانی که سبقه من را نمی دانند،این سوتفاهم برایشان پیش می آید که ورزشی نیستم در حالی که داخل ورزش بوده ام. افتخار می کنم یک مدیر رسانه ای آمد و در حوزه مدیریت ورزش موفق شد. امیدوارم این اتفاق بازهم بیفتد و دوستان رسانه ای بیاند در مدیریت ورزش و موفق شوند.
*این موفقیت رمز خاصی هم داشته است؟
-بله خیلی اتفاق ها افتاده تا این موفقیت شکل گرفته است. وقتی وارد فدراسیون ووشو شدم، از این ورزش شناخت داشتم. یک مدیر وقتی وارد ورزش می شود، باید فضا و ادبیات ورزش را بشناسد.در گذشته مدیران موفقی در ورزش داشته ایم. مثلا آقای صفایی فراهانی که در فوتبال تحولات بزرگی ایجاد کردند در حالی که فوتبالیست هم نبوده اند. ولی الان با توجه به قوانینی که وجود دارد دیگر چنین افرادی نمی توانند وارد ورزش شوند. مثلا آقایان ترکان و کرباسیان در کشتی و بدمینتون منشا اثر بودند و باعث شدند چه در داخل و چه در حوزه بین الملل ما رشد خوبی داشته باشیم.با این حال شناخت از ورزش خیلی مهم است. در مورد ووشو باید بگویم که من سال ها در مورد این رشته قلم زده بودم ضمن اینکه سال ها پزشک تیم ملی ووشو بودم و با برنامه دقیق وارد این عرصه شدم. بعد هم اینکه انسان باید ذاتا مدیر باشد. این مدیریت ذاتی اگر با برنامه ریزی درست همراه شود، باعث موفقیت می شود.
*نمی خواهیم زیاد به عقب برگردیم چون میدانیم ووشو قبلا چه بوده و الان به کجا رسیده. فقط از شما میخواهم کمی از سختی های دوران ورودتان به فدراسیون و شرایط آن زمان بگویید.
-من هم علاقه مند نیستم که به عقب برگردم زیرا کسانی که در گذشته بوده اند هرکدام به اندازه خود کار کرده اند و زحمت کشیده اند.ولی واقعیت این است که آنچه به ما تحویل داده شد در وضعیت خوبی نبود.قهرمانان خوبش رفته بودند و نسل جدیدی تربیت نشده بود و در کل حال خوبی نداشت. ما چنین چیزی را تحویل گرفتیم. اما این نافی زحمات گذشتگان نیست. از اول هم نگاهمان رو به جلو بود و کاری به عقب نداشتیم.با برنامه ای که چیدیم رو به جلو حرکت کردیم و امروز هم قهرمان دنیا هستیم آن هم در تمام رده های سنی از پایه تا بزرگسال. در بازی های آسیایی هم شما در جریان هستید که بعد از کشتی بهترین نتایج را گرفتیم.در حوزه بین الملل خیلی موفق هستیم و روابط خیلی قوی ای در آسیا و جهان داریم که کمک می کند تا از منافع کشورمان دفاع کنیم.
*بدون اغراق می توان گفت که الان ووشو جایگاهی پیدا کرده که مردم آن را می شناسند و نتایجش برای آن ها مهم است. شاید تا قبل از بازی های اینچئون مردم آنچنان ووشو را نمی شناختند اما الان دیگر آن گونه نیست.من دیده ام که مردم در مترو یا اتوبوس دارند در مورد سبک های مختلف ووشو حرف می زنند و آن را تحلیل می کنند.
-این اتفاق حتما با برنامه رخ داده است. ما سه برنامه استراتژیک داشتیم که کاملا علمی بود و توانستیم در این مدت آن را عملیاتی کنیم. در حوزه توسعه و استعدادیابی ووشو بسیار کار کردیم. تولید علم فوق العاده ای در این حوزه داشتیم و چندین مقاله ISI توانستیم در مجلات معتبر جهان به چاپ برسانیم. از دانش مربیان خارجی استفاده و آن را بومی کردیم؛ حالا در رده های مختلف از مربیان داخلی استفاده می کنیم. همین رسانه خیلی به ما کمک کرد چون از آن خوب استفاده کردیم. من تعامل با رسانه ها را خوب بلدم چون خودم از جنس رسانه هستم. لیگ خیلی پویایی راه انداختیم و به حوزه خانم ها، بسیار توجه کردیم. اصلا نگاه جنسیتی نداشتیم و اگر هم داشتیم، به نفع بانوان بوده. من معتقدم که اگر می خواهیم در حوزه مدال گیری در بازی های آسیایی جهش داشته باشیم، باید به ورزش بانوان توجه جدی شود. این ها مجموعه عواملی است که باعث شده ووشو در بین مردم شناخته شود. هیچ چیزی در این دنیا اتفاقی نیست و همه چیز حساب کتاب دارد.
