بدترین کشور برای زن بودن
تاریخ انتشار
دوشنبه ۲۱ آذر ۱۴۰۱ ساعت ۰۹:۱۰
در اوایل نوامبر، صدف [نام مستعار است تا هویت اصلی وی پنهان بماند]، یک دانشجوی ۲۲ساله، در یکی از استانهای شمال افغانستان به «جرایم اخلاقی» مجرم شناخته شد. مقامات محلی طالبان او را متهم کردند که با مردی که «محرم» او نبود صحبت کرده است. «روچی کومار» و «عروج حکیمی» در گزارش ۱۰دسامبر در الجزیره نوشتند، طالبان از زمان به دست گرفتن کنترل افغانستان در اوت۲۰۲۱، محدودیتهای فزایندهای را بر زنان اعمال کرده است، از جمله تفکیک جنسیتی در دانشگاهها و مکانهای عمومی مانند ورزشگاهها. صدف گفت که تمام خانواده او در آن شب نتوانستند بخوابند، به حالت بیدار دراز کشیده بودند و با نگرانی درباره سرنوشت نامعلومی که با آن روبهرو بود، دعا میکردند. صدف به الجزیره گفت: «ما نمیدانستیم مجازات من چه خواهد بود و همه میترسیدند که ممکن است مرا بکشند. میترسیدم خانوادهام را هم بکشند. مادرم دعا کرد که موضوع فقط با شلاق حل شود.»
طالبان جمعیت زیادی را به مکانهای عمومی و استادیومها دعوت میکنند تا شاهد نمایشهای عمومی مانند مجازاتهایی همچون شلاق باشند که برگزار میکنند. روز چهارشنبه یک مرد در ملأ عام در ولایت فراه اعدام شد. «عبدالرحیم رشید» رئیس روابط مطبوعاتی در دادگاه عالی افغانستان به الجزیره گفت: «من تخمین میزنم که از زمانی که افغانستان را به دست گرفتیم، تا ۸۰نفر شلاق خوردهاند.» وی افزود: «مردان و زنان به جرمهای مختلف در کابل، لوگر، لغمان، بامیان، تخار و برخی ولایات دیگر شلاق خوردهاند.» گزارشهای مربوط به مجازاتهای عمومی در هفتههای اخیر، خاطرات حکومت خشن طالبان را در دهه۱۹۹۰ زنده کرده است، یعنی دورانی که محکومان در ملأ عام سنگسار و سر بریده میشدند.