"نوفل لوشاتو"، محصور در عقل یا احساس؟

هنوز هم گاها با کج اندیشی می‌خواهیم در مسیرهای بزرگ گام برداریم تا اثبات کنیم که ما مردمانی هستیم که تحت هیچ شرایطی اهانت را نمی‌پذیریم.
در حالی که گاهی این کج اندیشی​ها ما را به بیراهه​ای می‌برد که می‌شویم مضحکه دستان سرد رسانه های بیگانه.

این روزها زمزمه‌هایی از تغییر نام نوفل‌لوشاتو به گوش روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها می‌رسد، این تغییر نام به خاطر اهانت مجله شارلی ابدو به پیامبر والامقام اسلام، محمد رسول‌الله(ص) بود؛ اما سؤالی که مرا بر آن وا‌داشت که دست‌به‌ قلم شود این است که آیا این نوفل‌لوشاتویی که خواهان تغییر نام آن هستید، غیر از این بود که می​خواستیم همواره اسم خیابانی مملو از خاطرات تبعید بت‌شکن قرن، امام راحل(ره) را در ذهن ها حک کنیم و با قدم در این خیابان به دفتر خاطرات انقلاب، گام نهیم؟

آیا این ماجرا، آن‌هم در آغاز بهار بهمن ماه که خبر از میثاقی دوباره به ما می‌دهد، کمی نابخردانه و عجولانه نیست؟

با تغییر نام این خیابان تنها به خاطر وجود ساختمان سفارت کشوری که مجله شارلی ابدو در آن انتشار یافته؛ مجله‌ای که به ما آموخت، اسلام و اسلامی نه باکارهای داعش و نه با کاریکاتورهایی که منشآت گرفته از مانیپوله ای است ، عزتش به ذلت تبدیل نمی‌شود؛ می‌خواهد چه هدفی را دنبال کنند؟
از دوستانی که بسیار بر این قضیه مصر هستند و اصرار بر تغییر نام این خیابان دارند، خواهانم که برای این، جا مانده از اندیشه​ی شما توضیح دهند که تمام مشکلات ایران، از اختلاس، فقر، ازدواج سفید، رحم اجاره‌ای و... در کنج تودرتوی کدام ذهن جامانده است که دیده نمی‌شود؟
در کجای این کشور نشسته‌اید که تنها درد را تغییر نام این خیابان می‌بینید؟
و درنهایت ...

من عاشق پیامبر هستم و بیزاری خود را از مجله شارلی ابدو اعلام می‌کنم ...

_{* ح _ ا}