همه واليباليست‌های ملی ايران شايسته لژيونر شدن هستند
تاریخ انتشار
چهارشنبه ۱۰ دی ۱۳۹۳ ساعت ۰۹:۱۷
واليبال‌دوستان هنوز هم بازي‌هاي خوب محمودي را به خاطر مي‌آورند. پاسور اسبق تيم ملي سابقه بازي در تيم‌هاي لويي سانتاكروچه، پالاوولو و پروجاي ايتاليا را در كارنامه دارد. محمودي با وجود آنكه پا به عرصه مديريت شهري گذاشته و يكي از اعضاي شوراي شهر كرج است اما پيگير وضعيت واليبال ايران است؛ به ويژه اينكه برادر كوچكش شهرام نيز در سال‌هاي گذشته يك پاي ثابت تيم ملي بوده. پيوستن سعيد معروف به زنيت كازان روسيه آنقدر براي محمودي مهم بود كه به رغم همه مشغله‌هايش پاسخگوي سؤالات ما شد.
سعيد معروف اولين لژيونر واليبال ايران در ليگ روسيه خواهد بود. نظرتان درباره ترانسفر بهترين پاسور سال ۲۰۱۴ جهان به روسيه چيست؟
از اين اتفاق واقعاً خوشحال هستم. به نظر من به غير از سعيد چند بازيكن ديگر تيم ملي نيز مي‌توانند لژيونر شوند. زماني كه من به ايتاليا رفتم ۲۱ سال بيشتر نداشتم اما سعيد معروف ۲۸، ۲۹ ساله است و تجربه كافي و حرفهاي براي بازي در تيم‌هاي خارجي را دارد.
شرايط كنوني معروف براي لژيونر شدن با وضعيت زمان شما چه تفاوتي دارد؟
بدون شك شرايط با گذشته فرق كرده. يكي از حسن‌هاي پيوستن سعيد به زنيت كازان اين است كه او به عنوان يك بازيكن تراز اول و درجه يك به روسيه مي‌رود. در صورتي كه آن زمان ما به عنوان تك ستاره و براي آنكه مرغوبيت واليبال‌مان را به همه ثابت كنيم به خارج از كشور مي‌رفتيم. تعريف از خود نباشد ولي بسياري من را يكي از نوادر واليبال ايران مي‌ناميدند و در آن ۳ سالي هم كه در ايتاليا بودم بهترين بازي‌هايم را انجام دادم. يك سال جزو بهترين بازيكنان خارجي سري A قرار گرفتم و يك سال هم به عنوان يكي از پديده‌هاي مسابقات معرفي شدم. متأسفانه در آن سال‌ها واليبال ايران در جهان مطرح نبود ولي معروف اين مشكلات را نداشته و بستر خوبي براي نشان دادن قدرت واقعي‌اش دارد.
بازيكنان ايراني براي موفقيت در ليگ‌هاي خارجي بايد چه سختي‌هايي را تحمل كنند؟
زمان من سختي‌هاي زيادي را پيش رو داشتيم. اول از همه اينكه شرايط مالي به شكل كنوني نبود. از طرفي ارتباطات هم به اين شكل نبود و ما مجبور بوديم دوري از خانواده و دلتنگي را تحمل كنيم. در صورتي كه حالا اينترنت بسياري از كارها را راحت كرده. آن موقع دستمزدهاي ما به ۲۰ هزار دلار نمي‌رسيد. البته براي من دستمزد زياد مطرح نبود و هدف اصلي‌ام اين بود كه در سال اول حضورم در ايتاليا توانايي‌هايم را ثابت كنم و نشان دهم كه ما ايراني‌ها هم در واليبال حرفهاي زيادي براي گفتن داريم. راستش را بخواهيد دوري از خانواده آنقدر براي من سخت بود كه نصف موهايم سفيد شد. به علاوه اينكه تا سه ماه اول ايتاليا براي من مثل جهنم بود. آن‌ها به چشم يك بازيكن جهان سومي به من نگاه مي‌كردند ولي رفته رفته ديدگاه‌شان عوض شد. در هر بازي بهترين بازيكن مي‌شدم و همين مسئله موجب شد كه دوباره روحيه بگيرم.
با اين حساب معروف در روسيه مشكلات كمتري خواهد داشت؟
صد در صد خيلي راحت‌تر مي‌تواند خودش را با جو مسابقات وفق دهد. از طرفي او به بلوغ حرفهاي و فكري لازم براي اين تجربه مهم رسيده است. در رشته واليبال پختگي و تجربه لازمه موفقيت يك پاسور است.
فكر مي‌كنيد چند بازيكن ديگر مي‌توانند در‌تيم‌هاي اروپايي بازي كنند؟
موسوي، غلامي و خيلي‌هاي ديگر. به عقيده من تمامي ۱۲ بازيكن اصلي تيم ملي توانايي بازي در تيم‌هاي خارجي را دارند. وقتي تيم ملي ايران جزو پنج تيم برتر جهان مي‌شود قطعاً مي‌تواند لژيونرهاي بيشتري هم داشته باشد. البته در شرايط فعلي بازيكنان ما خودشان تمايلي به بازي در تيم‌هاي خارجي ندارند.
اين نگرش به پيشرفت واليباليست‌هاي ايراني ضربه نمي‌زند؟
همانطور كه گفتم شرايط الان با دوره امثال من متفاوت است. در سال‌هاي گذشته واليبال ما دو قطبي بود اما در حال حاضر هيچ تيمي در ليگ برتر حاشيه امنيت ندارد. همين مسئله نشان‌دهنده بالا رفتن كيفيت واليبال است، راندمان بازيكنان ايراني افزايش پيدا كرده. همچنين دانش مربيان هم بيشتر از گذشته شده و مربيان درجه يك به كشورمان مي‌آيند كه تمامي اين مسائل مرغوبيت واليبال ايران را ثابت مي‌كند.
سطح واليبال باشگاه‌هاي ايران با اروپا چه تفاوتي دارد؟
واليبال ايران و اروپا دو تفاوت عمده با يكديگر دارند؛ اول حرفهاي نبودن باشگاه‌هاي ايراني و نكته دوم نداشتن امكانات سخت‌افزاري. در كشورمان تنها چند باشگاه، حرفهاي تيم‌داري مي‌كنند، باشگاه‌هايي مثل سايپا، پيكان و شهرداري اروميه. ساير باشگاه يك سال تيم‌داري مي‌كنند و در ليگ هستند و سال ديگر قيد تيم‌داري را مي‌زنند ولي در اروپا همه تيم‌ها حرفهاي هستند.
از ليگ روسيه شناختي داريد؟
ليگ روسيه جزو ليگ‌هاي برتر دنيا محسوب مي‌شود. نكته‌اي كه بايد به آن توجه كرد اين است كه ليگ‌هاي اروپايي حدود ۱۰ ماه طول مي‌كشد؛ برخلاف ليگ ايران كه چهار، پنج ماه بيشتر نيست. در حقيقت بازيكنان ما بايد پيشنهاداتي را قبول كنند كه ارزشش را داشته باشد. به عنوان نمونه من چند جلسه با تيم العربي تمرين كردم اما ديدم كه از نظر فني منفعتي براي من ندارد و پيشنهادشان را نپذيرفتم.
با توجه به تجربه‌اي كه داريد چه توصيه‌اي براي معروف داريد؟
سعيد براي من مثل شهرام (برادرم) است. سه سال در تيم پگاه اروميه هم‌بازي بوديم و در تيم ملي نيز همين طور. سعيد معروف از جمله بازيكنان خانواده‌دوستي است كه با زحمت و تلاش به اينجا رسيده. در اصل او مديون زحمات خودش است. معروف از اين پس به عنوان نماينده و سفير ايران در روسيه بازي مي‌كند. قطعاً موفقيت در ليگ روسيه هم با تلاش، زحمت و پشتكار اين پاسور ايراني محقق مي‌شود.
امير غفور هم از يك تيم ژاپني پيشنهاد دارد.
متأسفانه ليگ ژاپن برعكس ليگ ايران است. ژاپني‌ها ازنظر كمي خوب هستند ولي از نظر كيفي به شدت افت كرده‌اند. در حال حاضر بازيكن تراز اول ندارند و همين مسئله شايد به ضرر غفور تمام شود.
حضور بازيكنان ايراني در تيم‌هاي صاحب‌نام چه تأثيري در پيشرفت واليبال كشورمان دارد؟
قطعاً تأثير مي‌گذارد اما تأثيرش مثل ۱۰ سال پيش نيست. چراكه ما بازيكنان بزرگ زيادي را در اختيار داريم و از نظر فني تغيير زيادي ايجاد نمي‌كند. با اين حال در اختيار داشتن لژيونرهاي زياد در عملكرد و تفكر حرفهاي واليبال ايران تأثير مي‌گذارد، كاري كه ولاسكو در تيم ملي انجام داد.
كواچ ذهنيت ايراني و توجه بيش از حد به‌قهرماني آسيا را علت روي سكو نرفتن در ليگ جهاني عنوان كرده بود. فكر مي‌كنيد با لژيونر شدن ملي‌پوشان بااستعداد اين ذهنيت چه زماني از بين مي‌رود؟
واليبال ما هنوز در مرحله بلوغ قرار دارد. جوان‌هاي خوبي پا به عرصه گذاشته‌اند و در ليگ هم تيم‌هاي خوبي حضور دارند. كواچ به نكته بسيار خوبي اشاره كرده. اگر بازيكنان ما در اروپا بازي كنند در مدت زمان كمتري به اوج حرفه‌اي‌گري مي‌رسند و اگر در ليگ ايران بمانند اين زمان به مراتب طولاني‌تر خواهد شد.
حرف پاياني؟
خوشحالم كه جزئي از خانواده واليبال هستم و همه واليبالي‌ها را مثل برادرم دوست دارم.
سعيد معروف اولين لژيونر واليبال ايران در ليگ روسيه خواهد بود. نظرتان درباره ترانسفر بهترين پاسور سال ۲۰۱۴ جهان به روسيه چيست؟
از اين اتفاق واقعاً خوشحال هستم. به نظر من به غير از سعيد چند بازيكن ديگر تيم ملي نيز مي‌توانند لژيونر شوند. زماني كه من به ايتاليا رفتم ۲۱ سال بيشتر نداشتم اما سعيد معروف ۲۸، ۲۹ ساله است و تجربه كافي و حرفهاي براي بازي در تيم‌هاي خارجي را دارد.
شرايط كنوني معروف براي لژيونر شدن با وضعيت زمان شما چه تفاوتي دارد؟
بدون شك شرايط با گذشته فرق كرده. يكي از حسن‌هاي پيوستن سعيد به زنيت كازان اين است كه او به عنوان يك بازيكن تراز اول و درجه يك به روسيه مي‌رود. در صورتي كه آن زمان ما به عنوان تك ستاره و براي آنكه مرغوبيت واليبال‌مان را به همه ثابت كنيم به خارج از كشور مي‌رفتيم. تعريف از خود نباشد ولي بسياري من را يكي از نوادر واليبال ايران مي‌ناميدند و در آن ۳ سالي هم كه در ايتاليا بودم بهترين بازي‌هايم را انجام دادم. يك سال جزو بهترين بازيكنان خارجي سري A قرار گرفتم و يك سال هم به عنوان يكي از پديده‌هاي مسابقات معرفي شدم. متأسفانه در آن سال‌ها واليبال ايران در جهان مطرح نبود ولي معروف اين مشكلات را نداشته و بستر خوبي براي نشان دادن قدرت واقعي‌اش دارد.
بازيكنان ايراني براي موفقيت در ليگ‌هاي خارجي بايد چه سختي‌هايي را تحمل كنند؟
زمان من سختي‌هاي زيادي را پيش رو داشتيم. اول از همه اينكه شرايط مالي به شكل كنوني نبود. از طرفي ارتباطات هم به اين شكل نبود و ما مجبور بوديم دوري از خانواده و دلتنگي را تحمل كنيم. در صورتي كه حالا اينترنت بسياري از كارها را راحت كرده. آن موقع دستمزدهاي ما به ۲۰ هزار دلار نمي‌رسيد. البته براي من دستمزد زياد مطرح نبود و هدف اصلي‌ام اين بود كه در سال اول حضورم در ايتاليا توانايي‌هايم را ثابت كنم و نشان دهم كه ما ايراني‌ها هم در واليبال حرفهاي زيادي براي گفتن داريم. راستش را بخواهيد دوري از خانواده آنقدر براي من سخت بود كه نصف موهايم سفيد شد. به علاوه اينكه تا سه ماه اول ايتاليا براي من مثل جهنم بود. آن‌ها به چشم يك بازيكن جهان سومي به من نگاه مي‌كردند ولي رفته رفته ديدگاه‌شان عوض شد. در هر بازي بهترين بازيكن مي‌شدم و همين مسئله موجب شد كه دوباره روحيه بگيرم.
با اين حساب معروف در روسيه مشكلات كمتري خواهد داشت؟
صد در صد خيلي راحت‌تر مي‌تواند خودش را با جو مسابقات وفق دهد. از طرفي او به بلوغ حرفهاي و فكري لازم براي اين تجربه مهم رسيده است. در رشته واليبال پختگي و تجربه لازمه موفقيت يك پاسور است.
فكر مي‌كنيد چند بازيكن ديگر مي‌توانند در‌تيم‌هاي اروپايي بازي كنند؟
موسوي، غلامي و خيلي‌هاي ديگر. به عقيده من تمامي ۱۲ بازيكن اصلي تيم ملي توانايي بازي در تيم‌هاي خارجي را دارند. وقتي تيم ملي ايران جزو پنج تيم برتر جهان مي‌شود قطعاً مي‌تواند لژيونرهاي بيشتري هم داشته باشد. البته در شرايط فعلي بازيكنان ما خودشان تمايلي به بازي در تيم‌هاي خارجي ندارند.
اين نگرش به پيشرفت واليباليست‌هاي ايراني ضربه نمي‌زند؟
همانطور كه گفتم شرايط الان با دوره امثال من متفاوت است. در سال‌هاي گذشته واليبال ما دو قطبي بود اما در حال حاضر هيچ تيمي در ليگ برتر حاشيه امنيت ندارد. همين مسئله نشان‌دهنده بالا رفتن كيفيت واليبال است، راندمان بازيكنان ايراني افزايش پيدا كرده. همچنين دانش مربيان هم بيشتر از گذشته شده و مربيان درجه يك به كشورمان مي‌آيند كه تمامي اين مسائل مرغوبيت واليبال ايران را ثابت مي‌كند.
سطح واليبال باشگاه‌هاي ايران با اروپا چه تفاوتي دارد؟
واليبال ايران و اروپا دو تفاوت عمده با يكديگر دارند؛ اول حرفهاي نبودن باشگاه‌هاي ايراني و نكته دوم نداشتن امكانات سخت‌افزاري. در كشورمان تنها چند باشگاه، حرفهاي تيم‌داري مي‌كنند، باشگاه‌هايي مثل سايپا، پيكان و شهرداري اروميه. ساير باشگاه يك سال تيم‌داري مي‌كنند و در ليگ هستند و سال ديگر قيد تيم‌داري را مي‌زنند ولي در اروپا همه تيم‌ها حرفهاي هستند.
از ليگ روسيه شناختي داريد؟
ليگ روسيه جزو ليگ‌هاي برتر دنيا محسوب مي‌شود. نكته‌اي كه بايد به آن توجه كرد اين است كه ليگ‌هاي اروپايي حدود ۱۰ ماه طول مي‌كشد؛ برخلاف ليگ ايران كه چهار، پنج ماه بيشتر نيست. در حقيقت بازيكنان ما بايد پيشنهاداتي را قبول كنند كه ارزشش را داشته باشد. به عنوان نمونه من چند جلسه با تيم العربي تمرين كردم اما ديدم كه از نظر فني منفعتي براي من ندارد و پيشنهادشان را نپذيرفتم.
با توجه به تجربه‌اي كه داريد چه توصيه‌اي براي معروف داريد؟
سعيد براي من مثل شهرام (برادرم) است. سه سال در تيم پگاه اروميه هم‌بازي بوديم و در تيم ملي نيز همين طور. سعيد معروف از جمله بازيكنان خانواده‌دوستي است كه با زحمت و تلاش به اينجا رسيده. در اصل او مديون زحمات خودش است. معروف از اين پس به عنوان نماينده و سفير ايران در روسيه بازي مي‌كند. قطعاً موفقيت در ليگ روسيه هم با تلاش، زحمت و پشتكار اين پاسور ايراني محقق مي‌شود.
امير غفور هم از يك تيم ژاپني پيشنهاد دارد.
متأسفانه ليگ ژاپن برعكس ليگ ايران است. ژاپني‌ها ازنظر كمي خوب هستند ولي از نظر كيفي به شدت افت كرده‌اند. در حال حاضر بازيكن تراز اول ندارند و همين مسئله شايد به ضرر غفور تمام شود.
حضور بازيكنان ايراني در تيم‌هاي صاحب‌نام چه تأثيري در پيشرفت واليبال كشورمان دارد؟
قطعاً تأثير مي‌گذارد اما تأثيرش مثل ۱۰ سال پيش نيست. چراكه ما بازيكنان بزرگ زيادي را در اختيار داريم و از نظر فني تغيير زيادي ايجاد نمي‌كند. با اين حال در اختيار داشتن لژيونرهاي زياد در عملكرد و تفكر حرفهاي واليبال ايران تأثير مي‌گذارد، كاري كه ولاسكو در تيم ملي انجام داد.
كواچ ذهنيت ايراني و توجه بيش از حد به‌قهرماني آسيا را علت روي سكو نرفتن در ليگ جهاني عنوان كرده بود. فكر مي‌كنيد با لژيونر شدن ملي‌پوشان بااستعداد اين ذهنيت چه زماني از بين مي‌رود؟
واليبال ما هنوز در مرحله بلوغ قرار دارد. جوان‌هاي خوبي پا به عرصه گذاشته‌اند و در ليگ هم تيم‌هاي خوبي حضور دارند. كواچ به نكته بسيار خوبي اشاره كرده. اگر بازيكنان ما در اروپا بازي كنند در مدت زمان كمتري به اوج حرفه‌اي‌گري مي‌رسند و اگر در ليگ ايران بمانند اين زمان به مراتب طولاني‌تر خواهد شد.
حرف پاياني؟
خوشحالم كه جزئي از خانواده واليبال هستم و همه واليبالي‌ها را مثل برادرم دوست دارم.
مرجع : روزنامه جوان
