درون زندگی خصوصی یک قطری

 

به گزارش فرارو به نقل از نیویورک تایمز، او به خبرنگار "نیویورک تایمز" می‌گوید که بازدید روزانه از ملک‌اش در الخور در شمال قطر از زمانی که برگزاری مسابقات جام جهانی قطر را به یک کارناوال طاقت فرسا و شبانه روزی تبدیل کرده به او فرصت استراحت را داده است. پس از مسابقات جام جهانی او قصد دارد به لندن برود جایی که یک مربی شخصی استخدام خواهد کرد تا تمرینات ورزشی انجام داده و هر وعده غذایی را همراه با او بخورد تا مبادا کالری زیادی دریافت کند. با این وجود، مسند می‌گوید ماند خانه بیابانی او همه چیز کاملا عادی است.                         می‌گوید: "من فرد ثروتمندی نیستم". اگر از یک نسل پیش از او در قطر می‌پرسیدید قطعا این حجم از بی توجهی نسبت به نماد‌های آشکار ثروت غیر قابل تصور بود. در بخش اعظم قرن بیستم میلادی قطر چیزی بیش از یک بیابان بی ثمر نبود جایی برای ماهیگیران و غواصان مروارید که از آب شور خلیج فارس امرار معاش می‌کردند.

 

با این وجود، کشف میادین گازی در سواحل شمالی آن کشور در دهه ۱۹۷۰ میلادی و رونق انرژی ناشی از آن سرنوشت قطر را معکوس ساخت. قطری‌ها هم اکنون از بالاترین میانگین درآمد در جهان همراه با مراقبت‌های بهداشتی رایگان، آموزش عالی رایگان، حمایت از مسکن، مشاغل دولتی مناسب، حمایت مالی از تازه عروس‌ها و یارانه‌های سخاوتمندانه برخوردار هستند.

 

بخش عمده‌ای از این ثروت شخصی در حریم خصوصی خانه‌های قطری پنهان شده که در‌های آن به ندرت به روی افراد خارجی باز می‌شود و به طور مساوی تقسیم نمی‌شود. قطر کشوری به شدت طبقه‌بندی شده است و تقریبا دو میلیون کارگر مهاجر برای تسهیل یک سبک زندگی مجلل برای حدود ۳۸۰ هزار شهروند قطری استخدام شده‌اند.

 

اگرچه مساحت قطر به اندازه ایالت کنتیکت امریکاست، اما مهاجران و قطری‌های ساکن قطر فاصله‌ای عظیم با یکدیگر دارند: حداقل دستمزد کارگران مهاجر ۲۷۵ دلار در ماه و میانگین درآمد سالانه قطری‌ها حدود ۱۱۵ هزار دلار است.

 

همان طور که یکی از کارگران ساختمانی ترک در قطر می‌گوید پدیده‌ای به نام قطری فقیر وجود ندارد. او می‌گوید در اینجا تنها تفاوت میان ثروتمند، ثروتمندتر و ثروتمندترین وجود دارد.                            مسند در الخور بزرگ شد جایی که پدرش در کار ساخت و ساز بود و فرزندان اش را در خانه‌ای با آجر گِلی بزرگ کرد. زمانی که مسند نوجوان بود پول فروش گاز عاید دولت قطر شده بود. در نتیجه، دولت پرداخت هزینه برای دانش آموزان باهوش قطری به منظور ادامه تحصیل در دانشگاه‌های خارج از کشور را آغاز کرده بود سیاستی که برای پرورش طبقه‌ای از قطری‌های انگلیسی زبان طراحی شده بود که بتوانند بدون زحمت با سرمایه گذاران غربی تعامل کنند.

 

مسند در دانشگاه کلرادو تحصیل کرد و اکنون مالک شرکت مشاوره سرمایه گذاری در پروژه‌های ساختمانی در سراسر قطر، بریتانیا و ایالات متحده است. از خانه بیابانی او تا دوحه حدود یک ساعت با خودرو فاصله است. این مسافت به دروازه‌ای ختم می‌شود که نگهبانی در آنجا حضور دارد. او دروازه را باز می‌کند تا منظره‌ای سرسبز و جاده‌ای باریک و پر از درختان نخل نمایان شود. مسند از خبرنگار و عکاس "نیویورک تایمز" استقبال می‌کند و آنان را برای گشت و گذار در ملک اش و هم چنین نشان دادن سالن قلیان و باشگاه ورزشی با خود می‌برد.

 

در سراسر این ملک هزار گوسفند، هشت غزال، چهار اسب، دو شتر و یک شاهین نیز وجود دارند و مسند از آن تحت عنوان "مزرعه کاری" اش یاد می‌کند که در یک دهه گذشته حیوانات آن را جمع آوری کرده است. مسند در حالی که پرنده شکاری اش روی بازویش نشسته بود توضیح داد که در ابتدا چندان اهل شاهین نبود و دوست اش این شاهین را اوایل امسال به او هدیه داد. او می‌گوید: "یک بار با خود گفتم اگر پول در بیاورم می‌خواهم مزرعه داشته باشم و قصد دارم برای خود هتل بسازم تا در آن زندگی کنم. بنابراین، اگر به دوحه بروید خانه ام در واقع مانند یک هتل کوچک است".