گفتگوی اختصاصی «تعادل» با دکتر«محمدعلی قره»؛
پولی را که دولت اجباراً صرف ورزش نکردن مردم می‌کند، از درآمد نفت ایران بالاتر است
تاریخ انتشار
پنجشنبه ۳۰ بهمن ۱۳۹۳ ساعت ۱۰:۱۱
عده‌ای ورزش را به‌صورت همگانی و تنها برای سلامتی دنبال می‌کنند، اما گروهی دیگر به‌صورت قهرمانی و رسیدن به جایگاه بین‌الملل به آن نگاه می‌کنند. حتی دسته‌ای دیگر که عنوان تماشاچی به آن‌ها اطلاق می‌شود، فارغ از قرار گرفتن در این دو گروه، فقط به نگاه کردن رضایت می‌دهند. به‌واقع تعریف ورزش، به هدف و منظور از انجام آن و نوع نگاه اشخاص بستگی دارد.
مدت‌هاست ورزش و ورزش کردن از قالب صرف سلامتی خارج و به‌عنوان بازار کاری پول‌ساز و فضایی سیاسی تبدیل‌شده است. حتی تعداد بی‌شماری از ورزشکاران حرفه‌ای، در سراسر جهان از طریق ورزش به ثروت و جایگاه ویژه‌ای رسیده‌اند. مسئولان و بنیان‌گذاران ورزشی جز اشخاصی هستند که توانایی این رادارند تا ورزش را در سبد خانوار بگنجانند و یا آن را حذف کنند. حتی می‌توانند با اختصاص بودجه تنها به ورزش قهرمانی، سبب از هم پاشیدن ورزش همگانی و سلامتی جامعه شوند.
در این خصوص پای صحبت «دکتر محمدعلی قره، ریاست دانشگاه پیام نور استان البرز» نشستیم که ماحصل آن را می‌خوانید.
•بارها کلمه ورزش از زوایای مختلف معنا شده است، نظر شما در این خصوص چیست؟
ورزش فعالیتی فرهنگی با ابزاری بدنی و مهارتی، جهت رشد و تعالی تمام ابعاد انسانی است. ورزش بمانند پیاز است، رسانه‌ها ورزش را در تربیت‌بدنی و مسابقات ورزشی و حاشیه‌های آن خلاصه نموده و مردم را به پوست این پیاز متوجه و سرگرم می‌کنند. درصورتی‌که ورزش لایه‌های معرفتی ارزشمندی دارد که به مردم معرفی نشده است. اگر ما بخواهیم سیاست، اقتصاد، سلامت، تربیت، علم، آداب و سنن، دین، شکست و پیروزی، روابط اجتماعی و دیگر موارد را در یک کلمه خلاصه کنیم، آن کلمه «فرهنگ» است. ورزش فرهنگ است و پرجاذبه‌ترین وسیله تربیتی برای جوانان محسوب می‌شود.
•چه تفاوتی بین ورزش همگانی با قهرمانی وجود دارد؟
تفاوت فراوان است. مسئولان به‌اندازه‌ای که باید به ورزش همگانی نگاه نمی‌کنند. اغلب امکانات و تشویق‌ها، مسافرت‌ها و شهرت‌ها در خدمت دست‌اندرکاران ورزش قهرمانی است و تاکنون حتی یک‌بار روسای محترم هیئت‌های ورزش همگانی موردتوجه و تقدیر قرار نگرفته‌اند. برای مثال، ورزش قهرمانی راه رسیدن به مدال با شکست حریفان و شکستن رکورد است که تنها عاملی برای رشد ورزش محسوب می‌شود؛ اما ورزش همگانی مسابقه باخرد است، با ضعف‌ها، افسردگی‌ها، تنبلی‌ها، چاقی‌ها، بیماری‌ها، پیری زودرس و عوامل بسیار دیگر. در ورزش همگانی همه برنده‌اند، همه به‌طرف سلامتی و طول عمر و شادی حرکت می‌کنند و هرروز به نیاز حرکتی جسم و روحشان با ورزش پاسخ می‌دهند.
•به نظر شما رشد ورزش همگانی قابل‌قبول است؟
هنوز مشخص نیست که چند درصد مردم ایران به‌طور مستمر، علمی و اثربخش ورزش می‌کنند. لذا چگونه می‌توان فرازوفرود ورزش همگانی را ارزشیابی نمود؟ رساله من در سال ۱۳۸۳ نشان می‌دهد که ۹۲/۵ درصد مردم ایران تحت پوشش هیئت‌های ورزش همگانی بوده‌اند و از آن تاریخ تاکنون تحقیق جامعی در این زمینه صورت نگرفته است که این خود ضعف بزرگی محسوب می‌شود. قابل‌ذکر است در همان سال، ۵۱ در صد مردم سوئد هفته‌ای سه جلسه به ورزش همگانی می‌پرداختند.
•آینده ورزش همگانی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
در سال جاری ورزش همگانی تاریخ‌ساز شد. توصیه مقام معظم رهبری بر همگانی شدن ورزش و اعلام رسمی ریاست محترم جمهوری، مبنی بر اینکه ورزش همگانی در دولت یازدهم در اولویت است. هم‌چنین نگرش علمی و اعتقادی وزیر ورزش به همگانی نمودن ورزش و توازن نیروی انسانی، اماکن و تأسیسات ورزشی و تعلق بودجه وزارت ورزش به هر دو رشته ورزش قهرمانی و همگانی و ایجاد معاونت توسعه ورزش‌های همگانی، همگی نشان‌دهنده رشد چشمگیر و ارتقاء جایگاه هیئت‌ها و فدراسیون ورزش‌های همگانی در سال آتی است.
•ورزش همگانی چه ارتباطی با مسائل اقتصادی مردم دارد؟
ورزش همگانی یک فعالیت اقتصادی است. مردمی که به‌طور مستمر و علمی به ورزش‌های همگانی می‌پردازند، اثربخشی‌شان افزایش و هزینه‌های درمانی خانواده‌شان کاهش پیدا می‌کند. نکته مهمی که در رشد ورزش‌های همگانی در موفقیت اقتصاد مقاومتی کشور موردتوجه است بیان و باور این جمله مهم است که «پولی را که دولت اجباراً صرف ورزش نکردن مردم می‌کند، از درآمد نفت ایران بالاتر است.» این تنها ادعا و حرف نیست و به‌سادگی با اعداد و ارقام قابل‌اثبات است.
•برای همگانی شدن ورزش چه انتظاری از مجلس شورای اسلامی دارید؟
با تغییر عنوان سازمان تربیت‌بدنی به وزارت ورزش و جوانان، دیگر راه ورزش از مجلس می‌گذرد. در حال حاضر نمایندگان شورای اسلامی در حال تدوین و تصویب قانون بودجه سال ۹۴ می‌باشند و خواهش و تقاضای بنده این است که بودجه ورزش همگانی و قهرمانی را تفکیک و برای آحاد مردم، حق ورزشی به‌صورت سرانه‌ای تعیین و در اختیار وزارت ورزش و جوانان قرار دهند. همگانی شدن ورزش به حمایت همگان ازجمله صداوسیما، رسانه‌های مکتوب، حوزه‌های علمیه، اساتید رشته‌های تربیت‌بدنی، پزشکان، هنرمندان، قهرمانان، آموزش‌وپرورش و از همه مهم‌تر خانواده‌ها به‌خصوص بانوان نیازمند است.
مدت‌هاست ورزش و ورزش کردن از قالب صرف سلامتی خارج و به‌عنوان بازار کاری پول‌ساز و فضایی سیاسی تبدیل‌شده است. حتی تعداد بی‌شماری از ورزشکاران حرفه‌ای، در سراسر جهان از طریق ورزش به ثروت و جایگاه ویژه‌ای رسیده‌اند. مسئولان و بنیان‌گذاران ورزشی جز اشخاصی هستند که توانایی این رادارند تا ورزش را در سبد خانوار بگنجانند و یا آن را حذف کنند. حتی می‌توانند با اختصاص بودجه تنها به ورزش قهرمانی، سبب از هم پاشیدن ورزش همگانی و سلامتی جامعه شوند.
در این خصوص پای صحبت «دکتر محمدعلی قره، ریاست دانشگاه پیام نور استان البرز» نشستیم که ماحصل آن را می‌خوانید.
•بارها کلمه ورزش از زوایای مختلف معنا شده است، نظر شما در این خصوص چیست؟
ورزش فعالیتی فرهنگی با ابزاری بدنی و مهارتی، جهت رشد و تعالی تمام ابعاد انسانی است. ورزش بمانند پیاز است، رسانه‌ها ورزش را در تربیت‌بدنی و مسابقات ورزشی و حاشیه‌های آن خلاصه نموده و مردم را به پوست این پیاز متوجه و سرگرم می‌کنند. درصورتی‌که ورزش لایه‌های معرفتی ارزشمندی دارد که به مردم معرفی نشده است. اگر ما بخواهیم سیاست، اقتصاد، سلامت، تربیت، علم، آداب و سنن، دین، شکست و پیروزی، روابط اجتماعی و دیگر موارد را در یک کلمه خلاصه کنیم، آن کلمه «فرهنگ» است. ورزش فرهنگ است و پرجاذبه‌ترین وسیله تربیتی برای جوانان محسوب می‌شود.
•چه تفاوتی بین ورزش همگانی با قهرمانی وجود دارد؟
تفاوت فراوان است. مسئولان به‌اندازه‌ای که باید به ورزش همگانی نگاه نمی‌کنند. اغلب امکانات و تشویق‌ها، مسافرت‌ها و شهرت‌ها در خدمت دست‌اندرکاران ورزش قهرمانی است و تاکنون حتی یک‌بار روسای محترم هیئت‌های ورزش همگانی موردتوجه و تقدیر قرار نگرفته‌اند. برای مثال، ورزش قهرمانی راه رسیدن به مدال با شکست حریفان و شکستن رکورد است که تنها عاملی برای رشد ورزش محسوب می‌شود؛ اما ورزش همگانی مسابقه باخرد است، با ضعف‌ها، افسردگی‌ها، تنبلی‌ها، چاقی‌ها، بیماری‌ها، پیری زودرس و عوامل بسیار دیگر. در ورزش همگانی همه برنده‌اند، همه به‌طرف سلامتی و طول عمر و شادی حرکت می‌کنند و هرروز به نیاز حرکتی جسم و روحشان با ورزش پاسخ می‌دهند.
•به نظر شما رشد ورزش همگانی قابل‌قبول است؟
هنوز مشخص نیست که چند درصد مردم ایران به‌طور مستمر، علمی و اثربخش ورزش می‌کنند. لذا چگونه می‌توان فرازوفرود ورزش همگانی را ارزشیابی نمود؟ رساله من در سال ۱۳۸۳ نشان می‌دهد که ۹۲/۵ درصد مردم ایران تحت پوشش هیئت‌های ورزش همگانی بوده‌اند و از آن تاریخ تاکنون تحقیق جامعی در این زمینه صورت نگرفته است که این خود ضعف بزرگی محسوب می‌شود. قابل‌ذکر است در همان سال، ۵۱ در صد مردم سوئد هفته‌ای سه جلسه به ورزش همگانی می‌پرداختند.
•آینده ورزش همگانی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
در سال جاری ورزش همگانی تاریخ‌ساز شد. توصیه مقام معظم رهبری بر همگانی شدن ورزش و اعلام رسمی ریاست محترم جمهوری، مبنی بر اینکه ورزش همگانی در دولت یازدهم در اولویت است. هم‌چنین نگرش علمی و اعتقادی وزیر ورزش به همگانی نمودن ورزش و توازن نیروی انسانی، اماکن و تأسیسات ورزشی و تعلق بودجه وزارت ورزش به هر دو رشته ورزش قهرمانی و همگانی و ایجاد معاونت توسعه ورزش‌های همگانی، همگی نشان‌دهنده رشد چشمگیر و ارتقاء جایگاه هیئت‌ها و فدراسیون ورزش‌های همگانی در سال آتی است.
•ورزش همگانی چه ارتباطی با مسائل اقتصادی مردم دارد؟
ورزش همگانی یک فعالیت اقتصادی است. مردمی که به‌طور مستمر و علمی به ورزش‌های همگانی می‌پردازند، اثربخشی‌شان افزایش و هزینه‌های درمانی خانواده‌شان کاهش پیدا می‌کند. نکته مهمی که در رشد ورزش‌های همگانی در موفقیت اقتصاد مقاومتی کشور موردتوجه است بیان و باور این جمله مهم است که «پولی را که دولت اجباراً صرف ورزش نکردن مردم می‌کند، از درآمد نفت ایران بالاتر است.» این تنها ادعا و حرف نیست و به‌سادگی با اعداد و ارقام قابل‌اثبات است.
•برای همگانی شدن ورزش چه انتظاری از مجلس شورای اسلامی دارید؟
با تغییر عنوان سازمان تربیت‌بدنی به وزارت ورزش و جوانان، دیگر راه ورزش از مجلس می‌گذرد. در حال حاضر نمایندگان شورای اسلامی در حال تدوین و تصویب قانون بودجه سال ۹۴ می‌باشند و خواهش و تقاضای بنده این است که بودجه ورزش همگانی و قهرمانی را تفکیک و برای آحاد مردم، حق ورزشی به‌صورت سرانه‌ای تعیین و در اختیار وزارت ورزش و جوانان قرار دهند. همگانی شدن ورزش به حمایت همگان ازجمله صداوسیما، رسانه‌های مکتوب، حوزه‌های علمیه، اساتید رشته‌های تربیت‌بدنی، پزشکان، هنرمندان، قهرمانان، آموزش‌وپرورش و از همه مهم‌تر خانواده‌ها به‌خصوص بانوان نیازمند است.
