بزه‌دیدگان جرایم را رها نکنیم
تاریخ انتشار
پنجشنبه ۱۹ شهريور ۱۳۹۴ ساعت ۱۱:۰۲
یعنی قانونگذار سعی کرده در طبقه بندی مجازات ها، مناسب با نوع جرم مجازات را تعیین کند. گاهی متجاوزانی دستگیر می شوند که خود در کودکی قربانی جرم شده اند.
در قانون به حمایت از بزه دیده بخصوص کودکان توجه لازم نشده و در بررسی قانون حمایت از کودکان و نوجوانان به دنبال حمایت از بزه دیدگان هستیم.
باتوجه به موضوع متجاوزی که خودش زمینه بزه دیدگی دارد و تاثیر این بزه دیدگی در آینده، می توان گفت که ما در قانون حمایت از کودکان و نوجوانان که هم اکنون در کمیسیون قضایی در حال بررسی است به دنبال این هستیم که از بزه دیدگان حمایت شود.
در بحث حمایت از بزه دیدگان باید به این موضوع توجه کرد که در قانون ما این موضوع و توجه به آن امری جدید است البته در فقه اسلامی به بزه دیدگان مجنی علیه می گویند و اگر به یک فردی از نظر مالی و جانی خسارتی وارد شود فرد خسارت دیده می تواند دیه خود را دریافت کند.
ولی ترمیم مشکلات روحی فرد خسارت دیده و این موضوع که از نظر معنوی چه خسارتی به او وارد شده و ممکن است در آینده زمینه مجرم شدن او شود، موضوعاتی است که از نظر جرم شناسی و جامعه شناختی قابل بررسی است و کمتر می شود در چارچوب قانون جزا به آن پرداخت. ولی باید توجه داشت همه اینها امور بسیار مهمی هستند.
اگر حقوق جزای ما فقط به دنبال مجازات فرد متخلف باشد و فکر کنیم که صرفا اعمال مجازات برای این که جامعه ترمیم شود کافی است، این مساله ما را با مشکلات فراوانی روبه رو می کند. چرا که شخصی که مورد جنایت واقع شده یا همان بزه دیده اگر رها شود شاید به دلیل شدت درد هایی که بر او وارد شده در آینده با مشکلات فراوانی روبه رو شود.
متاسفانه ما در جامعه خود بزه دیدگان بخصوص قربانیان تجاوز را طرد می کنیم در حالی که هیچ گناهی نداشته اند.
این امر می تواند زمینه ساز عقده های روانی در فرد شود و همین عقده ها هم خود باعث مجرم شدن فرد در آینده می شود. فردی که از جامعه و افراد درون آن کینه به دل بگیرد کم کم از همه متنفر می شود و دست به جرم و جنایت می زند تا عقده خود را این گونه تخلیه کند.
به بیان دیگر می توان گفت این کار یک نوع انتقامجویی از اجتماع است. فرد کینه ای، از اجتماع انتقام می گیرد و کودک دیگری را قربانی می کند و این چرخه تا زمانی که ما به مجرمان و بزه دیدگان کمک نکنیم ادامه می یابد.
ما علاوه بر بزه دیدگان باید روش های مراقبتی را برای بزهکاران در نظر بگیریم و بسته به نوع جرم آنها حتی بعد از آزادی از زندان و پایان مجازات نیز روش های مراقبتی را ادامه دهیم. پس به صورتی باید محدوده مددکاری را تجهیز کنیم که در همان محدوده علاوه بر کمک رسانی به بزه دیدگان به بعضی بزهکاران هم کمک شود.
* سید حمیدرضا طباطبایی نایینی - عضو کمیسیون قضایی مجلس
در قانون به حمایت از بزه دیده بخصوص کودکان توجه لازم نشده و در بررسی قانون حمایت از کودکان و نوجوانان به دنبال حمایت از بزه دیدگان هستیم.
باتوجه به موضوع متجاوزی که خودش زمینه بزه دیدگی دارد و تاثیر این بزه دیدگی در آینده، می توان گفت که ما در قانون حمایت از کودکان و نوجوانان که هم اکنون در کمیسیون قضایی در حال بررسی است به دنبال این هستیم که از بزه دیدگان حمایت شود.
در بحث حمایت از بزه دیدگان باید به این موضوع توجه کرد که در قانون ما این موضوع و توجه به آن امری جدید است البته در فقه اسلامی به بزه دیدگان مجنی علیه می گویند و اگر به یک فردی از نظر مالی و جانی خسارتی وارد شود فرد خسارت دیده می تواند دیه خود را دریافت کند.
ولی ترمیم مشکلات روحی فرد خسارت دیده و این موضوع که از نظر معنوی چه خسارتی به او وارد شده و ممکن است در آینده زمینه مجرم شدن او شود، موضوعاتی است که از نظر جرم شناسی و جامعه شناختی قابل بررسی است و کمتر می شود در چارچوب قانون جزا به آن پرداخت. ولی باید توجه داشت همه اینها امور بسیار مهمی هستند.
اگر حقوق جزای ما فقط به دنبال مجازات فرد متخلف باشد و فکر کنیم که صرفا اعمال مجازات برای این که جامعه ترمیم شود کافی است، این مساله ما را با مشکلات فراوانی روبه رو می کند. چرا که شخصی که مورد جنایت واقع شده یا همان بزه دیده اگر رها شود شاید به دلیل شدت درد هایی که بر او وارد شده در آینده با مشکلات فراوانی روبه رو شود.
متاسفانه ما در جامعه خود بزه دیدگان بخصوص قربانیان تجاوز را طرد می کنیم در حالی که هیچ گناهی نداشته اند.
این امر می تواند زمینه ساز عقده های روانی در فرد شود و همین عقده ها هم خود باعث مجرم شدن فرد در آینده می شود. فردی که از جامعه و افراد درون آن کینه به دل بگیرد کم کم از همه متنفر می شود و دست به جرم و جنایت می زند تا عقده خود را این گونه تخلیه کند.
به بیان دیگر می توان گفت این کار یک نوع انتقامجویی از اجتماع است. فرد کینه ای، از اجتماع انتقام می گیرد و کودک دیگری را قربانی می کند و این چرخه تا زمانی که ما به مجرمان و بزه دیدگان کمک نکنیم ادامه می یابد.
ما علاوه بر بزه دیدگان باید روش های مراقبتی را برای بزهکاران در نظر بگیریم و بسته به نوع جرم آنها حتی بعد از آزادی از زندان و پایان مجازات نیز روش های مراقبتی را ادامه دهیم. پس به صورتی باید محدوده مددکاری را تجهیز کنیم که در همان محدوده علاوه بر کمک رسانی به بزه دیدگان به بعضی بزهکاران هم کمک شود.
* سید حمیدرضا طباطبایی نایینی - عضو کمیسیون قضایی مجلس
