قرارداد ایران با توتال گام رو به جلو

بستن قرارداد با شركتي بزرگ مانند توتال در شرايط فعلي منطقه كه آشوب آن را فرا گرفته و در حالي كه هيات حاكمه ايالات متحده گستاخانه‌تر از هر زماني شمشير را از رو بسته، حايز اهميت است.

 

هرچند خاطره تلخي كه ٦ سال پيش اروپايي‌ها ايجاد كردند همچنان زنده است، اما بايد وزارت نفت هوشياري كافي داشته باشد و تمهيداتي را فراهم آورد كه در صورت افزايش فشارهاي امريكا، منافع ملي تامين شود و زياني گريبان ايران را نگيرد. در دوراني كه فشار به جمهوري اسلامي رو به افزايش است و عربستان سعودي به پشتوانه امريكا بيش از هر زمان ديگري در منطقه احساس قدر قدرتي مي‌كند، بسته شدن قرارداد با يك شركت مهم مي‌تواند گامي به جلو براي رفع موانع باشد. اين امر نشان‌دهنده آن است كه حداقل امروز اروپايي‌ها قصد ندارند به تمايلات امريكا تن دهند و مي‌خواهند مستقلانه وارد عمل شود؛ اما نبايد تنها يك طرف ماجرا را ديد.

 

در حوزه پارس جنوبي، مردم ايران خاطره خوبي از شركت‌هاي خارجي ندارند چون برخي از شركت‌هاي اروپايي، مانند همين توتال فرانسه آمدند و قرارداد امضا كردند ولي بعد از فشارها همه‌چيز را رها كردند و رفتند. با توجه به شرايط ايران، اين سوال پيش مي‌آيد كه  بستن قرارداد با شركتي بزرگ مانند توتال در شرايط فعلي منطقه كه آشوب آن را فرا گرفته و در حالي كه هيات حاكمه ايالات متحده گستاخانه‌تر از هر زماني شمشير را از رو بسته، حايز اهميت است. هرچند خاطره تلخي كه ٦ سال پيش اروپايي‌ها ايجاد كردند همچنان زنده است، اما بايد وزارت نفت هوشياري كافي داشته باشد و تمهيداتي را فراهم آورد كه در صورت افزايش فشارهاي امريكا، منافع ملي تامين شود و زياني گريبان ايران را نگيرد. در دوراني كه فشار به جمهوري اسلامي رو به افزايش است و عربستان سعودي به پشتوانه امريكا بيش از هر زمان ديگري در منطقه احساس قدر قدرتي مي‌كند، بسته شدن قرارداد با يك شركت مهم مي‌تواند گامي به جلو براي رفع موانع باشد.

 

اين امر نشان‌دهنده آن است كه حداقل امروز اروپايي‌ها قصد ندارند به تمايلات امريكا تن دهند و مي‌خواهند مستقلانه وارد عمل شود؛ اما نبايد تنها يك طرف ماجرا را ديد. در حوزه پارس جنوبي، مردم ايران خاطره خوبي از شركت‌هاي خارجي ندارند چون برخي از شركت‌هاي اروپايي، مانند همين توتال فرانسه آمدند و قرارداد امضا كردند ولي بعد از فشارها همه‌چيز را رها كردند و رفتند. با توجه به شرايط ايران، اين سوال پيش مي‌آيد كه پس از بسته شدن قرارداد اگر فشارهايي از سوي امريكا وارد شود، چقدر ممكن است شركت مذكور بماند و چقدر ممكن است مانند گذشته به ناگهان پروژه‌ها را رها كند.

 

بايد اين را مدنظر داشت كه بيشتر شركت‌هاي بزرگ منافع مهمي در همكاري با ايالات متحده دارند و هميشه در ميانه فشارها به سبك و سنگين كردن منافع خود مي‌پردازند. بيشتر اوقات هم سرانجام به خواسته امريكا تن مي‌دهند. با اين همه مهم‌ترين سوال اين است كه اين شركت‌ها تا چه اندازه مي‌توانند در مقابل فشارها تاب بياورند؟ تجربه تلخ گذشته هنوز با مردم ايران هست و به خوبي مي‌دانند چندان نمي‌توان به تعهدات غربي‌ها اميدوار بود. البته كه بايد از اين قرارداد استقبال كرد و تلاش كرد اجرايي شود. اگر مسائل مانند گذشته تكرار شود، يعني از يك سوراخ براي بار دوم گزيده شديم كه آن زمان هم چاره‌اي جز استفاده از نيروهاي داخلي وجود ندارد.

 

با توجه به فضايي كه در جهان و منطقه وجود دارد و اين واقعيت كه تشديد فشارها در دستور قرار گرفته است؛ اين ابهام نسبت به آينده جدي‌تر از هميشه مطرح خواهد بود. اينكه امروز اخلاق دولت ايالات متحده يك مقدار با اخلاق دولت‌هاي پيشين متفاوت است شكي نيست؛ اين دولت رسما شمشير را از از رو بسته و گستاخانه با ديگران برخورد مي‌كند.