پور مختار خبر داد: ارائه ليست انتخاباتي از سوي رئيسي
تاریخ انتشار
شنبه ۶ مرداد ۱۳۹۷ ساعت ۱۱:۵۱
چه کسی حرف آخر را می زند؟» این سوالی است که هنوز در اردوگاه راست پاسخی برای آن وجود ندارد و هر بار که پای انتخاباتی وسط می آید سر و کله تشکلی هم پیدا می شود تا شاید بتواند همه اصولگرایان را زیر یک چتر جمع کند اما همیشه یک قدمی رسیدن به نتیجه باز عایدی جز اختلاف وجود ندارد. بعد از آنکه جمنا یا همان جبهه مردمی نیروهای انقلاب در انتخابات قبل موجی از نقد را برای خود به جا گذاشته بود حالا احزاب راست به صرافت افتادند تا پرچم لیدری را به دست بگیرند برای همین اصلاحات درونی را آغاز کرده اند اما ایا این تغییرات می تواند موثر باشد؟ محمدعلی پور مختار معتقد است این تغییرات مفید است اما برای حرف آخر زدن نظرش این است که تشکلی مانند جمنا بهتر از جامعتین می تواند ایفای نقش کند. البته این تمام صحبت های پورمختار نبود پای احتمال حضور قالیباف و رئیسی به انتخابات مجلس هم باز شد. آنچه در ادامه می خوانید مشروح این گفت و گو است؛
تشکل های اصولگرایی به سمت ایجاد تغییرات درونی پیش رفته اند از جمنا گرفته تا موتلفه و جامعه روحانیت به نظر شما این تغییرات چقدر می تواند موثر باشد مثلا جمنا تمرکز را بر استان ها گذاشته است چقدر این عامل می تواند پله ترقی برای او محسوب شود؟
جمنا که اصلا از استان ها پا گرفت و رشد کرد و اینکه امروز گفته می شود قرار است بر استان ها تمرکز شود چیز جدیدی نیست. البته ایراد هم در خود استان ها بود که انتخابات را دادند به یک جریان خاص و آنها انتخابات را به دست گرفتند که برای مثال حضور نمایندگان مجلس را اصلا در نظر نگرفتند.
منظور شما از جریان خاص چیست؟
منظور من بیشتر متوجه جبهه پایداری است
جبهه پایداری که از ابتدا با جمنا مخالفت داشت
نه اختلافی نداشت و در شهرستان ها وابستگان به این جبهه بودند . درحالی که ما قرار بود جذب حداکثری داشته باشیم. نمی توانیم هم خود را محدود کنیم و هم انتظار داشته باشیم رای بیاوریم افکار عمومی این موضوع را نمی پذیرد مخصوصا جایی که باید اقناع وجود داشته باشد و بتوانیم همه افکار را نمایندگی کنیم. به هر حال این انتقادی بود که به جمنا وارد بود و امروز عملا در رکود است.
موتلفه یک روندی داشت که از ابتدا آن را در پیش گرفته بود و از آنجایی که شکل حزبی تری دارد آن روند همچنان ادامه دارد؛ حال به سمت جوانگرایی هم برود باز شیوه او تغییر نمی کند و تصمیمات از دبیرکل به سطوح پایین تر ابلاغ می شود آنچه بیشتر مشهود است این است که در شهرستان ها هم این حزب فعال شده است و بعضا می بینیم در شهرستان ها مشغول دفتر زدن هستند که به نظرم این کار خوبی است و اصلاحاتی است که می تواند به تغییر شرایط منجر شود.
جامعه روحانیت هم تغییراتی ایجاد کرد و بعد از چند سال دبیرکل خود را تغییر داد تغییرات درون این تشکیلات به چه معنا است؟
جامعه روحانیت تنها تغییری که ایجاد کرد این بود که دبیر کل را تغییر داد و یک فرد جوانتر و البته فعال تری را در راس کار قرار داد. به هر حال آقای پورمحمدی فرد فعال و جوانی است که فرصت کافی برای حضور، سخنرانی و اثرگذاری در مجامع را دارد و به نظرم این تغییر رویکرد تغییر خوبی بود. به نظرم جامعه روحانیت از این لاکی که برای خود ایجاد کرده بود که شاید دلیلش اشتغالات یا شرایط سنی بود خارج شده است.
چه لاکی؟
اینکه خیلی فعال نباشد. البته ما توقع نداریم جامعه روحانیت مثل یک حزب کار کند به هر حال آن یک جایگاه فقهی،علمی، مرجعیت دارد که باید کارکردهای خود را داشته باشد اما طبیعی است که وقتی فعال تر باشد می تواند اثرگذارتر هم باشد.
تا زمانی که آقای مهدوی کنی بود اصولگرایان یک جایگاه شیخوخیت برای این تشکل قائل بودند اما به مرور این جایگاه تنزل پیدا کرد چقدر این تغییرات به منظور آن است که آن جایگاه از دست رفته را دوباره به دست بیاورد؟
امروز هم دارد اما قبول دارم که یک مقداری این جایگاه تضعیف شد چرا که هم فعال نبوده است و هم یکسری اختلافات درون این تشکل ایجاد شد که بعضا انشقاق ایجاد شد و همین عامل باعث شد تا آن جایگاه اصلی تضعیف شود. البته همچنان جامعتین و نه تنها جامعه روحانیت مبارز بلکه جامعه مدرسین حوزه علمیه قم اثرگذاری را در جریان اصولگرایی دارند منتها یک مقداری این ها محدود شدند به خود قم.
البته به نظر می رسد حضور و تاثیر گذاری جامعه مدرسین از جامعه روحانیت هم کمتر شده است.
بله این صحبت درست است و دلیلش هم همان است که گفتم یعنی آنها محدود شدند به قم که امیدوارم تغییرات جامعه روحانیت به جامعه مدرسین هم برسد و یک جوان فعال را در راس کار قرار دهند که اثرگذارتر شوند. ما امروز نیاز داریم نیروهای انقلابی حضور بیشتری داشته باشند چه در بدنه دولت باشند چه در قوه قضائیه و مجلس و ... امروز با تهدیدات دشمنان نیروهای انقلابی باید احساس تکلیف کنند و در همه عرصه ها حضور داشته باشند و فعال باشند. انها باید پا به عرصه بگذارند نقدها را بیان کنند و البته راهکارها را هم ارائه کنند متاسفانه اصلی ترین ایراد فعالان سیاسی این است که فقط انتقادگر هستند و هیچ کدام راه حل نمی دهند. صرف بیان ایرادات که حلال مشکلات نیست اصل این است که کار تحقیقی شود و با مطالعه یک طرح جایگزین ارائه کنند اگر به بیانیه دادن باشد که اطلاعات ما بیشتر است و بهتر می توانیم بیانیه بدهیم درحالی که این پیشنهادات کارشناسی خود را با همکاری دولت و مجلس و می توانند به قانون تبدیل کنند. متاسفانه این روحیه در هیچ یک از احزاب سیاسی و فعالان سیاسی ما وجود ندارد.
تشکل های اصولگرایی به سمت ایجاد تغییرات درونی پیش رفته اند از جمنا گرفته تا موتلفه و جامعه روحانیت به نظر شما این تغییرات چقدر می تواند موثر باشد مثلا جمنا تمرکز را بر استان ها گذاشته است چقدر این عامل می تواند پله ترقی برای او محسوب شود؟
جمنا که اصلا از استان ها پا گرفت و رشد کرد و اینکه امروز گفته می شود قرار است بر استان ها تمرکز شود چیز جدیدی نیست. البته ایراد هم در خود استان ها بود که انتخابات را دادند به یک جریان خاص و آنها انتخابات را به دست گرفتند که برای مثال حضور نمایندگان مجلس را اصلا در نظر نگرفتند.
منظور شما از جریان خاص چیست؟
منظور من بیشتر متوجه جبهه پایداری است
جبهه پایداری که از ابتدا با جمنا مخالفت داشت
نه اختلافی نداشت و در شهرستان ها وابستگان به این جبهه بودند . درحالی که ما قرار بود جذب حداکثری داشته باشیم. نمی توانیم هم خود را محدود کنیم و هم انتظار داشته باشیم رای بیاوریم افکار عمومی این موضوع را نمی پذیرد مخصوصا جایی که باید اقناع وجود داشته باشد و بتوانیم همه افکار را نمایندگی کنیم. به هر حال این انتقادی بود که به جمنا وارد بود و امروز عملا در رکود است.
موتلفه یک روندی داشت که از ابتدا آن را در پیش گرفته بود و از آنجایی که شکل حزبی تری دارد آن روند همچنان ادامه دارد؛ حال به سمت جوانگرایی هم برود باز شیوه او تغییر نمی کند و تصمیمات از دبیرکل به سطوح پایین تر ابلاغ می شود آنچه بیشتر مشهود است این است که در شهرستان ها هم این حزب فعال شده است و بعضا می بینیم در شهرستان ها مشغول دفتر زدن هستند که به نظرم این کار خوبی است و اصلاحاتی است که می تواند به تغییر شرایط منجر شود.
جامعه روحانیت هم تغییراتی ایجاد کرد و بعد از چند سال دبیرکل خود را تغییر داد تغییرات درون این تشکیلات به چه معنا است؟
جامعه روحانیت تنها تغییری که ایجاد کرد این بود که دبیر کل را تغییر داد و یک فرد جوانتر و البته فعال تری را در راس کار قرار داد. به هر حال آقای پورمحمدی فرد فعال و جوانی است که فرصت کافی برای حضور، سخنرانی و اثرگذاری در مجامع را دارد و به نظرم این تغییر رویکرد تغییر خوبی بود. به نظرم جامعه روحانیت از این لاکی که برای خود ایجاد کرده بود که شاید دلیلش اشتغالات یا شرایط سنی بود خارج شده است.
چه لاکی؟
اینکه خیلی فعال نباشد. البته ما توقع نداریم جامعه روحانیت مثل یک حزب کار کند به هر حال آن یک جایگاه فقهی،علمی، مرجعیت دارد که باید کارکردهای خود را داشته باشد اما طبیعی است که وقتی فعال تر باشد می تواند اثرگذارتر هم باشد.
تا زمانی که آقای مهدوی کنی بود اصولگرایان یک جایگاه شیخوخیت برای این تشکل قائل بودند اما به مرور این جایگاه تنزل پیدا کرد چقدر این تغییرات به منظور آن است که آن جایگاه از دست رفته را دوباره به دست بیاورد؟
امروز هم دارد اما قبول دارم که یک مقداری این جایگاه تضعیف شد چرا که هم فعال نبوده است و هم یکسری اختلافات درون این تشکل ایجاد شد که بعضا انشقاق ایجاد شد و همین عامل باعث شد تا آن جایگاه اصلی تضعیف شود. البته همچنان جامعتین و نه تنها جامعه روحانیت مبارز بلکه جامعه مدرسین حوزه علمیه قم اثرگذاری را در جریان اصولگرایی دارند منتها یک مقداری این ها محدود شدند به خود قم.
البته به نظر می رسد حضور و تاثیر گذاری جامعه مدرسین از جامعه روحانیت هم کمتر شده است.
بله این صحبت درست است و دلیلش هم همان است که گفتم یعنی آنها محدود شدند به قم که امیدوارم تغییرات جامعه روحانیت به جامعه مدرسین هم برسد و یک جوان فعال را در راس کار قرار دهند که اثرگذارتر شوند. ما امروز نیاز داریم نیروهای انقلابی حضور بیشتری داشته باشند چه در بدنه دولت باشند چه در قوه قضائیه و مجلس و ... امروز با تهدیدات دشمنان نیروهای انقلابی باید احساس تکلیف کنند و در همه عرصه ها حضور داشته باشند و فعال باشند. انها باید پا به عرصه بگذارند نقدها را بیان کنند و البته راهکارها را هم ارائه کنند متاسفانه اصلی ترین ایراد فعالان سیاسی این است که فقط انتقادگر هستند و هیچ کدام راه حل نمی دهند. صرف بیان ایرادات که حلال مشکلات نیست اصل این است که کار تحقیقی شود و با مطالعه یک طرح جایگزین ارائه کنند اگر به بیانیه دادن باشد که اطلاعات ما بیشتر است و بهتر می توانیم بیانیه بدهیم درحالی که این پیشنهادات کارشناسی خود را با همکاری دولت و مجلس و می توانند به قانون تبدیل کنند. متاسفانه این روحیه در هیچ یک از احزاب سیاسی و فعالان سیاسی ما وجود ندارد.
