«حوا مریم عایشه»؛ نمایی از مصائب مادری در یک جامعه مردسالار
تاریخ انتشار
شنبه ۳۰ آذر ۱۳۹۸ ساعت ۱۵:۵۰
به گزارش «عصر تعادل»، در اپیزود اول فیلم حوا مریم عایشه، حوا که زنی خانه‌دار است و تمام آرزویش را در فرزندی که قرار است به دنیا آوردخلاصه کرده است. برای او، تمام شوق و ذوق زندگی این است که این فرزند، هرچه سریع‌تر و سالم متولد شود.
در اپیزود دوم داستان زنی بنام مریم را میبنیم که برخلاف حوا، تحصیل‌کرده و خبرنگار تلویزیون است. او از حقوق، آزادی‌ها و مسئولیت‌های نوآورده زنان کشورش آگاه است. مشکلش اما این است که شوهرش به او خیانت کرده است و دغدغه مریم این است که چگونه از شوهرش جدا شود.
در اپیزود آخر داستان عایشه را میبینیم که نیز زن جوانی است که فریب دوست پسرش را خورده و باردار شده است، اما دوست پسرش او را تنها گذاشته است و قطع رابطه کرده است. او برای نجات از شرمساری اجتماعی تلاش می کند تا با یکی از بستگانش ازدواج کند تا از این مشکل نجات پیدا کند.
حوا، مریم، عایشه از نظر محتوا و موضوع اهمیت دارد. فیلم دست روی روایت ساده‌ای از قشری از جامعه افغانستان گذاشته است که موضوعی قابل بحث برای حقوق بشر است اما کمتر به روایت‌های واقعی و دغدغه‌های روزمره‌شان پرداخته شده است. کمتر به بحث‌های مهمی چون حق انتخاب، تسلط بر بدن و حق تصمیم برای مادر شدن یا نشدن، پرداخته شده است.
فیلم ادعایی ندارد، قهرمان‌سازی نمی‌کند و دنبال ماجراجویی و جذب مخاطب به هر قیمتی نیست. «حوا مریم عایشه» راوی مشاهده‌گری است که آرام و باحوصله به درون برش کوچکی از دنیای سه زن نفوذ می‌کند و روایتی ساده و آشنا را بر پرده ترسیم می‌کند. قصه زنانی که برای ما ناآشنا نیستند و شبیه هر یک را در دور و اطرافمان کم ندیده‌ایم.
قطعا مادر شدن برای زن در جامعه افغانستان وظیفه‌ای است که هویت و موقعیت اجتماعی‌اش را تضمین می‌کند، اما خودش تسلط چندانی بر انتخاب آن ندارد. فیلم، شجاعانه این تابو را در سه روایت جدا به چالش می‌کشد و به زن‌های بیشماری، حق دیده شدن و شنیده شدن می‌دهد.
به نظر می رسد صحرا کریمی کارگردان فیلم نگاهی فراتر از سیاست بر آن‌ها داشته باشم. همیشه وقتی از زنان افغانستان صحبت می‌شود، موضوعات کلیشه‌ای عنوان می‌شوند. اما در این فیلم نگاه بر روی مشکلات مادری در یک جامعه اسلامی مرد سالار است که چقدر می‌تواند جلوی پیشرفت آن‌ها را بگیرد. در واقع حوا مریم عایشه نگاهی نو به مسئله زنان افغانستان دارد.
پرداختن به روایت‌های واقعی از انسان‌های واقعی آن سرزمین در فیلم بسیار مهم است زیرا مردم همه دنیا حق دارند قصه‌هاشان را به صورت عینی، بدون تحریف و چاشنی‌های غربی‌پسند، از سینمای خودشان شاهد باشند و وظیفه هنر و سینما، بازتاب درست حقیقت و روایت‌های دل جامعه است.
از جمله افرادی که در مورد فیلم صحرا کریمی نظر داده‌اند، آنجلینا جولی، ستاره هالیوود است. او با ستایش از این کار خانم کریمی، گفت این فیلم «وقار، زیبایی و روح زنان افغان را نشان می‌دهد؛ در حالی که راهشان را میان عشق، دوستی، خانواده، ازدواج و مادری می‌یابند.»
حوا مریم عایشه در بخش فیلم‌های داستانی بلند بین‌المللی اسکار ۲۰۲۰ رقابت خواهد کرد و درحال حاضر در سینماهای هنر و تجربه ایران درحال اکران است.
از جوایزی که این فیلم تاکنون برده است، «یوزپلنگ برفی» از فستیوال فیلم‌های آسیایی لس‌آنجلس است که به آرزو آریاپور، فرشته افشار و حسیبا ابراهیمی، بازیگران حوا، مریم، عایشه اعطا شده است.
در اپیزود دوم داستان زنی بنام مریم را میبنیم که برخلاف حوا، تحصیل‌کرده و خبرنگار تلویزیون است. او از حقوق، آزادی‌ها و مسئولیت‌های نوآورده زنان کشورش آگاه است. مشکلش اما این است که شوهرش به او خیانت کرده است و دغدغه مریم این است که چگونه از شوهرش جدا شود.
در اپیزود آخر داستان عایشه را میبینیم که نیز زن جوانی است که فریب دوست پسرش را خورده و باردار شده است، اما دوست پسرش او را تنها گذاشته است و قطع رابطه کرده است. او برای نجات از شرمساری اجتماعی تلاش می کند تا با یکی از بستگانش ازدواج کند تا از این مشکل نجات پیدا کند.
حوا، مریم، عایشه از نظر محتوا و موضوع اهمیت دارد. فیلم دست روی روایت ساده‌ای از قشری از جامعه افغانستان گذاشته است که موضوعی قابل بحث برای حقوق بشر است اما کمتر به روایت‌های واقعی و دغدغه‌های روزمره‌شان پرداخته شده است. کمتر به بحث‌های مهمی چون حق انتخاب، تسلط بر بدن و حق تصمیم برای مادر شدن یا نشدن، پرداخته شده است.
فیلم ادعایی ندارد، قهرمان‌سازی نمی‌کند و دنبال ماجراجویی و جذب مخاطب به هر قیمتی نیست. «حوا مریم عایشه» راوی مشاهده‌گری است که آرام و باحوصله به درون برش کوچکی از دنیای سه زن نفوذ می‌کند و روایتی ساده و آشنا را بر پرده ترسیم می‌کند. قصه زنانی که برای ما ناآشنا نیستند و شبیه هر یک را در دور و اطرافمان کم ندیده‌ایم.
قطعا مادر شدن برای زن در جامعه افغانستان وظیفه‌ای است که هویت و موقعیت اجتماعی‌اش را تضمین می‌کند، اما خودش تسلط چندانی بر انتخاب آن ندارد. فیلم، شجاعانه این تابو را در سه روایت جدا به چالش می‌کشد و به زن‌های بیشماری، حق دیده شدن و شنیده شدن می‌دهد.
به نظر می رسد صحرا کریمی کارگردان فیلم نگاهی فراتر از سیاست بر آن‌ها داشته باشم. همیشه وقتی از زنان افغانستان صحبت می‌شود، موضوعات کلیشه‌ای عنوان می‌شوند. اما در این فیلم نگاه بر روی مشکلات مادری در یک جامعه اسلامی مرد سالار است که چقدر می‌تواند جلوی پیشرفت آن‌ها را بگیرد. در واقع حوا مریم عایشه نگاهی نو به مسئله زنان افغانستان دارد.
پرداختن به روایت‌های واقعی از انسان‌های واقعی آن سرزمین در فیلم بسیار مهم است زیرا مردم همه دنیا حق دارند قصه‌هاشان را به صورت عینی، بدون تحریف و چاشنی‌های غربی‌پسند، از سینمای خودشان شاهد باشند و وظیفه هنر و سینما، بازتاب درست حقیقت و روایت‌های دل جامعه است.
از جمله افرادی که در مورد فیلم صحرا کریمی نظر داده‌اند، آنجلینا جولی، ستاره هالیوود است. او با ستایش از این کار خانم کریمی، گفت این فیلم «وقار، زیبایی و روح زنان افغان را نشان می‌دهد؛ در حالی که راهشان را میان عشق، دوستی، خانواده، ازدواج و مادری می‌یابند.»
حوا مریم عایشه در بخش فیلم‌های داستانی بلند بین‌المللی اسکار ۲۰۲۰ رقابت خواهد کرد و درحال حاضر در سینماهای هنر و تجربه ایران درحال اکران است.
از جوایزی که این فیلم تاکنون برده است، «یوزپلنگ برفی» از فستیوال فیلم‌های آسیایی لس‌آنجلس است که به آرزو آریاپور، فرشته افشار و حسیبا ابراهیمی، بازیگران حوا، مریم، عایشه اعطا شده است.
مرجع : ایرنا
