یادداشت اختصاصی؛
دردسرهای بزرگ برای یک بیانیه!
تاریخ انتشار
يکشنبه ۱۶ فروردين ۱۳۹۴ ساعت ۱۳:۴۹
این روزها تمام افکار، متمرکز بر یک خبر شده است «توافق مذاکرات لوزان»، توافقی که عدهای را بر آن واداشت که از سر شوق، اشک در چشمانشان حلقه زند و عدهای را هم مجبور کرد که ثانیه به دقیقه نرسیده تیتر گفتگوی خود را انتخاب کنند تا مبادا اسب زین شدهٔ افکارشان، توسط دژخیمان ملت تبدیل به افسار پاره شود و تمام افکارشان که تراوش شده از ذهن همیشه پر از نقدشان است تبدیل، به دودی نامعلوم در فضای شاد اخبار داخلی و خارجی شود.
این توافق که تنها در یک بیانیه‌ای خلاصه می‌شود که خارج از تمام الزامات حقوقی است و زیر پا گذاشتن آن توسط کشوری که تعهدات خود را در قبال بسیاری از امور، نقض کرده است؛ کمی نگران‌کننده به نظر می‌رسد.
شاید اگر دولت نگاه آینده‌نگری خود را در چشمه‌ای از حقیقت شست‌وشو دهد، خواهد دید که این شادی حاصله از این توافق، همچون حبابی است که هرروز در حال بزرگ‌تر شدن است و شاید بی‌راه نباشد اگر بگوییم که دور نیست زمان ترکیدن آن و درک کردن حقایقی که در پس دیواره‌ای به نام بیانیه به مردم بیان‌شده است.
دولت باید مراقب باشد این امیدواری که در سیزدهمین روز از سال جدید، به مردم هدیه کرده است را بیش از حقیقتی که در دست دولتمردان است، نمایش ندهد و اعتماد مردمی که با چشم جان دیدند که رئیس‌جمهور و تمام اعضای گروه مذاکره‌کننده، از هیچ تلاشی دریغ نکردند، سلب نشود چراکه اعتماد مردم به دولتمردان بزرگ‌ترین سرمایه، آن‌هاست.
امیدواری کاذب در میان مردم، دلگرمی بیش‌ازحد برای برطرف شدن مشکلات، به‌ویژه مشکلات اقتصادی است و زمانی که در تیرماه سال جاری، به دلایلی (امید آن می‌رود که با تلاش گروه مذاکره‌کننده ایران، همهٔ دلایل حل شود و توافق کامل صورت گیرد) این توافق در اصل حقوقی خود امضا نگردد، عاملی برای سخت‌تر شدن شرایط ایجادشده است. از طرفی چهرهٔ دولت در برابر ملت تخریب می‌رود زیرا به گفتهٔ امام متقیان، امام علی (ع): وعده‌های دولتمردان به مردم اگر همراه با عمل نباشد، موجب می‌شود که مردم به دولتمردان خود اعتماد نکنند؛ و نتیجه آن از بین رفتن اعتبار مسئولان است که خود بزرگ‌ترین ضربه بر پیکر دولت و کشوراست.
سال همدلی که رهبر معظم انقلاب، نام نهادند صرف یک نام نیست و تحقق این شعار همچون سال‌های گذشته مهم‌ترین ملاک برای مردم و دولتمردان محسوب می‌شود. پس باید دقت کنیم که: دولت، کارگزار ملّت است؛ و ملّت، کارفرمای دولت است. هرچه بین ملّت و دولت صمیمیت بیشتر و همکاری بیشتر و همدلی بیشتری باشد، کارها بهتر پیش خواهد رفت.
این صمیمت تنها باصداقت و حقیقتی که دولت در دست دارد، محقق می‌شود و اعتماد طرفین به یکدیگر با شفافیت صورت خواهد گرفت، پس اگر کمی در بیانیه‌ای که تمام متخصصان نیز در خصوص کلی بودن آن بحث‌ها کردند، شفافیت صورت گیرد؛ شاید شادی مردم کاسته شود اما اعتماد به دولت بیش از گذشته پررنگ می‌شود و مردم به صادق بودن کارگزار خود ایمان می‌آورند.
از طرفی هم باید رسانه‌های داخلی، از هجمه‌های کشمکش خود بکاهند و از تفرقه‌افکنی که عامل تخریب افکار عمومی است دست‌بردارند و اجازه دهند که ملت همگام با دولت در راستای مشکلات گام بردارد.
نقد منصفانه، سازندهٔ راه‌هایی است که دولت به‌تازگی در آن گام می‌نهد اما گاهی نقدهایی که اغراض شخصی نیست در آن دخیل می‌شود، تخریب‌کننده برای جامعه و کند کنندهٔ گام‌های ملت درراهی است که در پیش رو دارد.
امید آن می‌رود که همهٔ کارگزار و کارفرمای دولت، در ایرانی بهتر و برای دستیابی به اهدافی که امام خمینی(ره) برای آن‌ها انقلاب کرد، گام نهند و در این راستا کمکی بزرگ به نام رسانه نیز همدل با همهٔ آحاد کشور، همراه شود.
این توافق که تنها در یک بیانیه‌ای خلاصه می‌شود که خارج از تمام الزامات حقوقی است و زیر پا گذاشتن آن توسط کشوری که تعهدات خود را در قبال بسیاری از امور، نقض کرده است؛ کمی نگران‌کننده به نظر می‌رسد.
شاید اگر دولت نگاه آینده‌نگری خود را در چشمه‌ای از حقیقت شست‌وشو دهد، خواهد دید که این شادی حاصله از این توافق، همچون حبابی است که هرروز در حال بزرگ‌تر شدن است و شاید بی‌راه نباشد اگر بگوییم که دور نیست زمان ترکیدن آن و درک کردن حقایقی که در پس دیواره‌ای به نام بیانیه به مردم بیان‌شده است.
دولت باید مراقب باشد این امیدواری که در سیزدهمین روز از سال جدید، به مردم هدیه کرده است را بیش از حقیقتی که در دست دولتمردان است، نمایش ندهد و اعتماد مردمی که با چشم جان دیدند که رئیس‌جمهور و تمام اعضای گروه مذاکره‌کننده، از هیچ تلاشی دریغ نکردند، سلب نشود چراکه اعتماد مردم به دولتمردان بزرگ‌ترین سرمایه، آن‌هاست.
امیدواری کاذب در میان مردم، دلگرمی بیش‌ازحد برای برطرف شدن مشکلات، به‌ویژه مشکلات اقتصادی است و زمانی که در تیرماه سال جاری، به دلایلی (امید آن می‌رود که با تلاش گروه مذاکره‌کننده ایران، همهٔ دلایل حل شود و توافق کامل صورت گیرد) این توافق در اصل حقوقی خود امضا نگردد، عاملی برای سخت‌تر شدن شرایط ایجادشده است. از طرفی چهرهٔ دولت در برابر ملت تخریب می‌رود زیرا به گفتهٔ امام متقیان، امام علی (ع): وعده‌های دولتمردان به مردم اگر همراه با عمل نباشد، موجب می‌شود که مردم به دولتمردان خود اعتماد نکنند؛ و نتیجه آن از بین رفتن اعتبار مسئولان است که خود بزرگ‌ترین ضربه بر پیکر دولت و کشوراست.
سال همدلی که رهبر معظم انقلاب، نام نهادند صرف یک نام نیست و تحقق این شعار همچون سال‌های گذشته مهم‌ترین ملاک برای مردم و دولتمردان محسوب می‌شود. پس باید دقت کنیم که: دولت، کارگزار ملّت است؛ و ملّت، کارفرمای دولت است. هرچه بین ملّت و دولت صمیمیت بیشتر و همکاری بیشتر و همدلی بیشتری باشد، کارها بهتر پیش خواهد رفت.
این صمیمت تنها باصداقت و حقیقتی که دولت در دست دارد، محقق می‌شود و اعتماد طرفین به یکدیگر با شفافیت صورت خواهد گرفت، پس اگر کمی در بیانیه‌ای که تمام متخصصان نیز در خصوص کلی بودن آن بحث‌ها کردند، شفافیت صورت گیرد؛ شاید شادی مردم کاسته شود اما اعتماد به دولت بیش از گذشته پررنگ می‌شود و مردم به صادق بودن کارگزار خود ایمان می‌آورند.
از طرفی هم باید رسانه‌های داخلی، از هجمه‌های کشمکش خود بکاهند و از تفرقه‌افکنی که عامل تخریب افکار عمومی است دست‌بردارند و اجازه دهند که ملت همگام با دولت در راستای مشکلات گام بردارد.
نقد منصفانه، سازندهٔ راه‌هایی است که دولت به‌تازگی در آن گام می‌نهد اما گاهی نقدهایی که اغراض شخصی نیست در آن دخیل می‌شود، تخریب‌کننده برای جامعه و کند کنندهٔ گام‌های ملت درراهی است که در پیش رو دارد.
امید آن می‌رود که همهٔ کارگزار و کارفرمای دولت، در ایرانی بهتر و برای دستیابی به اهدافی که امام خمینی(ره) برای آن‌ها انقلاب کرد، گام نهند و در این راستا کمکی بزرگ به نام رسانه نیز همدل با همهٔ آحاد کشور، همراه شود.
