به قلم "سید"
تمدید تحریم؛ برد یا باخت مذاکرات!
تاریخ انتشار
پنجشنبه ۶ آذر ۱۳۹۳ ساعت ۲۰:۳۹
در روزهای گذشته شاهد امضای قرارداد توافقنامه وین مبتنی بر توافقنامه گذشته که در ژنو اتفاق افتاد بودیم.
از نگاه نگارنده این مقاله، این توافق در این شکل و سیاق تنها به منافع غرب و به ضرر ملت ایران بود. باید در این تمدید دقت ویژه شود که دستاوردهای حاصله از این دور از مذاکرات چه بوده است. آیا این تمدید موجب رفع تحریم و رفع حصر اقتصادی موجود در کشور شده است؟ یا طولانی شدن هرچه بیشتر این تمدید و ادامه تحریم‌ها موجب عقب‌ماندگی هرچه بیشتر صنعت و افزایش مشکلات اقتصادی و معیشتی جامعه خواهد شد که جبران این آسیب‌ها هرروز برای دولت سخت‌تر از قبل می‌شود؟
از سویی دیگر درواقع ایران با تمدید توافقنامه ژنو پذیرفت که هیچ فعالیت افزایشی درزمینه تحقیقات هسته‌ای، چرخش سانتریفیوژها و توسعه تأسیسات هسته‌ای نخواهیم داشت. باید دقت شود که توافق ۶ ماه ژنو برای رسیدن به یک توافقنامه جامع بر منطق دیپلماسی امری بسیار خوب و به‌جا بود اما تمدید پی‌درپی این توافقنامه سودی جز ضرر نخواهد داشت!
در ۶ ماه گذشته دول غربی، تنها به پرداخت حق مطالبه‌ای ایران بسنده کرده‌اند. برخی از سیاسیون ازین بابت خوشحال و خرسندند! برگشت پول نفت حاصل از فروش ماه‌های گذشته و یا مطالبات قبلی که حق مسلم کشور ماست، عامل تشویق‌کننده‌ای برای ادامه مذاکره از سوی ایران نیست. کره شمالی با ادعای داشتن تسلیحات و تحقیقات اتمی، از سوی کشورهای غربی مبالغی را برای عدم انجام آزمایشات یا تحقیق و توسعه دریافت میکند؛ اما ایران تنها ملزم به گرفتن دلارهای حاصل از فروش نفت خویش و کنار گذاشتن بخشی از تحقیقات اتمی خود شده است. آیا این پیشرفتی درزمینه مذاکرات هسته‌ای و دیپلماسی فعال است؟
در حقیقت ایران با تمدید توافقنامه ژنو تا تیرماه سال آینده، تحریم‌های ظالمانه از سوی آمریکا و اتحادیه اروپا را پذیرفته و حق دستیابی به انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای خود را به‌طور کل کنار می‌گذارد. سؤال دیگر اینجاست که آیا در این مدت که ایران به توافقنامه ژنو پایبندی کامل خود را به اثبات رسانده است، کشورهای مذاکره‌کننده، تحریم جدیدی علیه ملت شریف ایران تصویب نکرده‌اند؟ آیا هرروز شاهد بردن قطعنامه‌های جدید به شورای امنیت، آژانس بین‌المللی اتمی و سازمان ملل نیستیم؟
کدام زندانی در زندان حکم ادامه حصر خویش را امضا میکند؟ ایران در این مرحله از مذاکرات حکم ماندگاری خود در تحریم‌های ظالمانه را تمدید کرد! دیپلماسی فعال، امضای توافقنامه ادامه تحریم نیست. درواقع این امضا نشان از آن است که ایران تحریم را می‌پذیرد.
اگر در دولت نهم و دهم خروجی مذاکرات توافقنامه یا امضا نبود، نشان از پایداری و عدم قبول تحریم‌ها بود. در آن زمان گروه مذاکره‌کننده وقت، با سیل انتقادات مواجه شد مبنی بر اینکه در دیپلماسی دچار ضعف است. اکنون با تمدید این توافقنامه ایران تحریم را قبول کرده است اما در دولت پیش این‌گونه نبود و تنها ادامه غنی‌سازی را شرط رسیدن به توافق می‌دانست.
دستاورد هشت سال ایستادگی در برابر زیاده‌خواهی‌های طرفین مذاکره و ضرر چند صد میلیارد دلاری که بر نظام تحمیل شد در حال از بین رفتن است. با خاکستری بودن و فضای غبارآلود مذاکرات، آیا اکنون وقت خوبی برای نگه‌داشتن کشور در تعلیق بود؟ آیا اکنون وقت خوبی برای تسلیم اورانیوم‌های اکسیدشده بدون دریافت هزینه‌ای از سوی کشورهای غربی بود؟
مشکلات در فروش نفت، هزینه‌های کلان و تاوان‌های فراوان برای ایستادگی در برابر زیاده‌خواهی‌های غربی و همچنین بدهی‌های دولت قبل به پیمانکاران نتیجه تحریم‌های ظالمانه است. آیا تمدیدهای پی‌درپی مرهمی بر دردهای ملت ایران می‌شود؟
هل من ناصر ینصرنی مصداق این نیست که با طرف زیاده‌خواه خود مذاکره کنیم! پایداری امام حسین (ع) در مقابل خواست‌های نابجای دشمنان موجب شهادت خود ویارانش شد اما هیچ‌گاه با طرف خود سازش نکرد.
ایران با بری کردن خود در مقابل غرب و تن دادن به خواست‌های آن‌ها چه دستاوردی خواهد داشت؟ آیا هفت ماه دیگر اقتصاد ما قدرت امروز خودش رو خواهد داشت؟ یا هفت ما ضعیف‌تر از قبل شده‌ایم؟ دولت در سال جاری و آینده چقدر به پویا شدن صنعت و اقتصاد کمک کرده است؟ در این مدت کوتاه بیش از یک‌میلیون به بیکار اضافه‌شده‌اند. اشتغال‌زایی این تعداد بیکار چه هزینه‌ای بر دولت خواهد گذاشت؟آیا این حق مردمی است که با نجابت خود از دولت و نظام حمایت می‌کنند و اعمال دولت هرروز این مردم نجیب را فقیرتر میکند!
پاسخگوی این سؤالات کیست؟
از نگاه نگارنده این مقاله، این توافق در این شکل و سیاق تنها به منافع غرب و به ضرر ملت ایران بود. باید در این تمدید دقت ویژه شود که دستاوردهای حاصله از این دور از مذاکرات چه بوده است. آیا این تمدید موجب رفع تحریم و رفع حصر اقتصادی موجود در کشور شده است؟ یا طولانی شدن هرچه بیشتر این تمدید و ادامه تحریم‌ها موجب عقب‌ماندگی هرچه بیشتر صنعت و افزایش مشکلات اقتصادی و معیشتی جامعه خواهد شد که جبران این آسیب‌ها هرروز برای دولت سخت‌تر از قبل می‌شود؟
از سویی دیگر درواقع ایران با تمدید توافقنامه ژنو پذیرفت که هیچ فعالیت افزایشی درزمینه تحقیقات هسته‌ای، چرخش سانتریفیوژها و توسعه تأسیسات هسته‌ای نخواهیم داشت. باید دقت شود که توافق ۶ ماه ژنو برای رسیدن به یک توافقنامه جامع بر منطق دیپلماسی امری بسیار خوب و به‌جا بود اما تمدید پی‌درپی این توافقنامه سودی جز ضرر نخواهد داشت!
در ۶ ماه گذشته دول غربی، تنها به پرداخت حق مطالبه‌ای ایران بسنده کرده‌اند. برخی از سیاسیون ازین بابت خوشحال و خرسندند! برگشت پول نفت حاصل از فروش ماه‌های گذشته و یا مطالبات قبلی که حق مسلم کشور ماست، عامل تشویق‌کننده‌ای برای ادامه مذاکره از سوی ایران نیست. کره شمالی با ادعای داشتن تسلیحات و تحقیقات اتمی، از سوی کشورهای غربی مبالغی را برای عدم انجام آزمایشات یا تحقیق و توسعه دریافت میکند؛ اما ایران تنها ملزم به گرفتن دلارهای حاصل از فروش نفت خویش و کنار گذاشتن بخشی از تحقیقات اتمی خود شده است. آیا این پیشرفتی درزمینه مذاکرات هسته‌ای و دیپلماسی فعال است؟
در حقیقت ایران با تمدید توافقنامه ژنو تا تیرماه سال آینده، تحریم‌های ظالمانه از سوی آمریکا و اتحادیه اروپا را پذیرفته و حق دستیابی به انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای خود را به‌طور کل کنار می‌گذارد. سؤال دیگر اینجاست که آیا در این مدت که ایران به توافقنامه ژنو پایبندی کامل خود را به اثبات رسانده است، کشورهای مذاکره‌کننده، تحریم جدیدی علیه ملت شریف ایران تصویب نکرده‌اند؟ آیا هرروز شاهد بردن قطعنامه‌های جدید به شورای امنیت، آژانس بین‌المللی اتمی و سازمان ملل نیستیم؟
کدام زندانی در زندان حکم ادامه حصر خویش را امضا میکند؟ ایران در این مرحله از مذاکرات حکم ماندگاری خود در تحریم‌های ظالمانه را تمدید کرد! دیپلماسی فعال، امضای توافقنامه ادامه تحریم نیست. درواقع این امضا نشان از آن است که ایران تحریم را می‌پذیرد.
اگر در دولت نهم و دهم خروجی مذاکرات توافقنامه یا امضا نبود، نشان از پایداری و عدم قبول تحریم‌ها بود. در آن زمان گروه مذاکره‌کننده وقت، با سیل انتقادات مواجه شد مبنی بر اینکه در دیپلماسی دچار ضعف است. اکنون با تمدید این توافقنامه ایران تحریم را قبول کرده است اما در دولت پیش این‌گونه نبود و تنها ادامه غنی‌سازی را شرط رسیدن به توافق می‌دانست.
دستاورد هشت سال ایستادگی در برابر زیاده‌خواهی‌های طرفین مذاکره و ضرر چند صد میلیارد دلاری که بر نظام تحمیل شد در حال از بین رفتن است. با خاکستری بودن و فضای غبارآلود مذاکرات، آیا اکنون وقت خوبی برای نگه‌داشتن کشور در تعلیق بود؟ آیا اکنون وقت خوبی برای تسلیم اورانیوم‌های اکسیدشده بدون دریافت هزینه‌ای از سوی کشورهای غربی بود؟
مشکلات در فروش نفت، هزینه‌های کلان و تاوان‌های فراوان برای ایستادگی در برابر زیاده‌خواهی‌های غربی و همچنین بدهی‌های دولت قبل به پیمانکاران نتیجه تحریم‌های ظالمانه است. آیا تمدیدهای پی‌درپی مرهمی بر دردهای ملت ایران می‌شود؟
هل من ناصر ینصرنی مصداق این نیست که با طرف زیاده‌خواه خود مذاکره کنیم! پایداری امام حسین (ع) در مقابل خواست‌های نابجای دشمنان موجب شهادت خود ویارانش شد اما هیچ‌گاه با طرف خود سازش نکرد.
ایران با بری کردن خود در مقابل غرب و تن دادن به خواست‌های آن‌ها چه دستاوردی خواهد داشت؟ آیا هفت ماه دیگر اقتصاد ما قدرت امروز خودش رو خواهد داشت؟ یا هفت ما ضعیف‌تر از قبل شده‌ایم؟ دولت در سال جاری و آینده چقدر به پویا شدن صنعت و اقتصاد کمک کرده است؟ در این مدت کوتاه بیش از یک‌میلیون به بیکار اضافه‌شده‌اند. اشتغال‌زایی این تعداد بیکار چه هزینه‌ای بر دولت خواهد گذاشت؟آیا این حق مردمی است که با نجابت خود از دولت و نظام حمایت می‌کنند و اعمال دولت هرروز این مردم نجیب را فقیرتر میکند!
پاسخگوی این سؤالات کیست؟
