سفیدپوشان روزتان مبارک؛
پرستاران به دنبال احقاق حق
حنانه اعرابی
تاریخ انتشار
سه شنبه ۵ اسفند ۱۳۹۳ ساعت ۱۱:۰۲
امروز به مناسبت ولادت حضرت زینب (س) و صبر و طاقت این بانوی اسلام و وجه تشبیه آن به زحمات پرستاران به‌روز پرستار نام‌گذاری شده است. روزی که در چندین دهه پیش به پیشنهاد استاد ابراهیم پورداوود، پنجم اسفندماه به‌عنوان روز پرستار شناخته شد و در تقویم رسمی کشور نیز ثبت گردید. در این روز، برای ارج گزاری خدمت ارزنده‌ی پرستاران، آیین‌هایی به اجرا درمی‌آمد که با پیشکش شاخه‌های گل بیدمشک پرستاران کشور عزیزمان مورد قدردانی قرار می‌گرفتند.
ولی اکنون این روز توسط هیچ نهاد دولتی و غیردولتی به‌عنوان روز پرستار گرامی داشته نمی‌شود و تنها جایی در تقویم خوش کرده است. همین بس که نه‌تنها کسی از این عزیزان در این روز قدردانی درخور زحمات آنان نمی‌کند بلکه مسئولی یافت نمی‌شود که پاسخگوی نیاز معیشتی آنان باشد و حتی گوشی برای شنیدن دردهایشان و قدمی برای آسایش این جامه پوشان سفید برداشته نمی‌شود.
پرستاران امروزه از مشکلات عدیده‌ای از قبیل عملی نشدن قوانین مصوب پرستاری بعد از گذشت چندین سال و ناکافی بودن دریافتی خود و رویگردانی از موقعیت‌های استخدامی، کمبود شدید نیروی انسانی، بحث مهاجرت از پرستاری و دیگر موارد رنج می‌برند و این موضوعات به‌دفعات و از زبان فعالان پرستاری طی مصاحبه‌ها بارها بیان‌شده است.
در جامعه ما شغل پرستاری بسیار مقدس است، چراکه بی‌نهایت پراسترس و دارای تنش‌های روحی فراوان است که اثرات روحی و روانی بسیاری را بر سلامت این عزیزان به‌جای می‌گذارد. این در حالی است که مسئولان با بی‌توجهی از این اثرات زیان‌بار شغلی، قدمی درراه حل این مشکلات برنداشته‌اند و هر بار با مصوبه‌ای جدید، اختلاف پرداختی میان پزشکان و پرستاران را نه‌تنها کم نکرده بلکه بیش‌ازپیش افزایش می‌دهند و سقف صبر پرستاران را نادیده می‌گیرند.
حال این شب‌زنده‌داران پس از وعده‌های فراوان دولت، همچنان درگیر مشکلات معیشتی و شغلی خود هستند. تا جایی که محمد شریفی مقدم، دبیر کل خانه پرستاران با اشاره به نامه‌ای که پرستاران در ۱۸ فروردین و دیگری در ۲۳ آبان ماه برای رئیس‌جمهور نوشته بودند بیان کرد: «جامعه پرستاری به چه زبانی بگوید که با وزارت بهداشت مشکل دارد و ما پرستاران دوست داریم رئیس‌جمهور شخصاً به مشکلات ما رسیدگی کند.»
عمل نکردن مسئولان به قول‌های وعده داده‌شده و رسیدگی نکردن به خواسته‌های این قشر سفیدپوش تاحدی برایشان سخت شده که تنها راه بیان خواسته‌های خود در انتقاد به شرایط کاری‌شان را، تجمع 3 اسفندماه مقابل مجلس شورای اسلامی دانستند تا شاید از این طریق به کوچک‌ترین خواسته به حقشان که قانون تعرفه گذاری است و هم چنان در کما به سر می‌برد دست یابند. دلیل دیگر این تجمع که پشت درهای بسته مجلس صورت گرفت، تلاش برای اصلاح دریافتی‌های پزشکان و پرداخت به‌روز و هفتگی آنان بود. در این خصوص وعده‌هایی از طرف محمد شریفی مقدم و علی‌رضا محجوب، نماینده مردم تهران به آن‌ها داده شد و فرصت ۱۰ روزه‌ای از این اسوره‌های صبر خواسته شد تا به مطالباتی که حق این عزیزان است رسیدگی شود.
امید است که این ۱۰ روز، تبدیل به ۱۰ ماه یا ۱۰ سال نشود و این بار مسئولان امر بر روی گفته خود بمانند.
ولی اکنون این روز توسط هیچ نهاد دولتی و غیردولتی به‌عنوان روز پرستار گرامی داشته نمی‌شود و تنها جایی در تقویم خوش کرده است. همین بس که نه‌تنها کسی از این عزیزان در این روز قدردانی درخور زحمات آنان نمی‌کند بلکه مسئولی یافت نمی‌شود که پاسخگوی نیاز معیشتی آنان باشد و حتی گوشی برای شنیدن دردهایشان و قدمی برای آسایش این جامه پوشان سفید برداشته نمی‌شود.
پرستاران امروزه از مشکلات عدیده‌ای از قبیل عملی نشدن قوانین مصوب پرستاری بعد از گذشت چندین سال و ناکافی بودن دریافتی خود و رویگردانی از موقعیت‌های استخدامی، کمبود شدید نیروی انسانی، بحث مهاجرت از پرستاری و دیگر موارد رنج می‌برند و این موضوعات به‌دفعات و از زبان فعالان پرستاری طی مصاحبه‌ها بارها بیان‌شده است.
در جامعه ما شغل پرستاری بسیار مقدس است، چراکه بی‌نهایت پراسترس و دارای تنش‌های روحی فراوان است که اثرات روحی و روانی بسیاری را بر سلامت این عزیزان به‌جای می‌گذارد. این در حالی است که مسئولان با بی‌توجهی از این اثرات زیان‌بار شغلی، قدمی درراه حل این مشکلات برنداشته‌اند و هر بار با مصوبه‌ای جدید، اختلاف پرداختی میان پزشکان و پرستاران را نه‌تنها کم نکرده بلکه بیش‌ازپیش افزایش می‌دهند و سقف صبر پرستاران را نادیده می‌گیرند.
حال این شب‌زنده‌داران پس از وعده‌های فراوان دولت، همچنان درگیر مشکلات معیشتی و شغلی خود هستند. تا جایی که محمد شریفی مقدم، دبیر کل خانه پرستاران با اشاره به نامه‌ای که پرستاران در ۱۸ فروردین و دیگری در ۲۳ آبان ماه برای رئیس‌جمهور نوشته بودند بیان کرد: «جامعه پرستاری به چه زبانی بگوید که با وزارت بهداشت مشکل دارد و ما پرستاران دوست داریم رئیس‌جمهور شخصاً به مشکلات ما رسیدگی کند.»
عمل نکردن مسئولان به قول‌های وعده داده‌شده و رسیدگی نکردن به خواسته‌های این قشر سفیدپوش تاحدی برایشان سخت شده که تنها راه بیان خواسته‌های خود در انتقاد به شرایط کاری‌شان را، تجمع 3 اسفندماه مقابل مجلس شورای اسلامی دانستند تا شاید از این طریق به کوچک‌ترین خواسته به حقشان که قانون تعرفه گذاری است و هم چنان در کما به سر می‌برد دست یابند. دلیل دیگر این تجمع که پشت درهای بسته مجلس صورت گرفت، تلاش برای اصلاح دریافتی‌های پزشکان و پرداخت به‌روز و هفتگی آنان بود. در این خصوص وعده‌هایی از طرف محمد شریفی مقدم و علی‌رضا محجوب، نماینده مردم تهران به آن‌ها داده شد و فرصت ۱۰ روزه‌ای از این اسوره‌های صبر خواسته شد تا به مطالباتی که حق این عزیزان است رسیدگی شود.
امید است که این ۱۰ روز، تبدیل به ۱۰ ماه یا ۱۰ سال نشود و این بار مسئولان امر بر روی گفته خود بمانند.
