نگاه عمیق رایان کوپر به پدیده ترامپ و ترامپیسم

عصر تعادل – دونالد ترامپ سیاست مدار افراطی و محافظه کاری که این روزها نامش لرزه بر اندام همه جهانیان انداخته در راه ریاست جمهوری آمریکاست . عصر تعادل به این بهانه می کوشد مقالات مهم جدید و قدیمی تری که به تحلیل شخصیت و سیاست ورزی این سیاست مدار حمهوری خواه پرداخته اند را ترجمه کند . آنچه در ادامه می خوانید یادداشت خواندنی رایان کوپر درباره ترامپ است.
***

همزمان با موفقیت نگران کننده و روزافزون دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری، این سئوال برایم پیش می‌آید: آیا آمریکا با مسئلة فاشیسم روبرو است؟
این ممکن است یک پرسش جنجالی به نظر برسد؛ اما این بدین معنی نیست که ترامپ هیتلر بعدی است. پس منظور من از فاشیسم چیست؟ رابرت پاکستون، در کتاب بی‌نظیر خود دربارة این موضوع، چنین نتیجه‌گیری می‌کند:
«یک شکل از رفتار سیاسی است که به‌طور وسواسی به تحقیر، قربانی یا انحطاط جامعه تمایل دارد یا به دنبال جبران انرژی، خلوص و یکپارچه‌سازی فرهنگ‌ها زیر لوای یک حزب مبتنی بر توده همچون شبه نظامیان ناسیونالیست است؛ این رفتار تنها با الیت‌های سنتی سر سازگاری دارد، و آزادی‌های دموکراتیک را به حال خود رها می‌کند و بدون قیود اخلاقی یا شرعی، به‌دنبال پاکسازی داخلی و گسترش خارجی است.»(از کتاب «آناتومی فاشیسم»)
قسمت اول این تعریف، کاملاً با جنبش ترامپ سازگار است. شعار وی یعنی «بازسازی آمریکای بزرگ» چندان هم از اظهارات غالب سیاسی دور نیست، اما نیت آن بسیار متفاوت از «صبح در آمریکا»یی است که ریگان مطرح کرده بود. ریگان تا حدودی سهم منصفانه‌ای را به نژادهای دیگر اختصاص داده بود، اما ترامپ معتقد است که کارگران غیرسفیدپوست خارجی در حال نابودی کشور هستند.
از ادعای اینکه مهاجران غیرقانونی مکزیکی قاچاقچی مواد و متجاوز هستند تا درخواست برای اخراج 11 میلیون نفر از آنها تا بحث دربارة این که چین در حال نابودی تجارت ما است، ترامپ نشان داده که پیام سیاسی اش اگر نگوییم نژادپرستی، بلکه بیگانه ستیزی است. ترامپ همچون کسی است که هیچ وقت عقب نشینی نمی‌کند و می‌خواهد همه چیز را درست کند. فقط کافی است حمله وی به معروف ترین خبرنگار هیسپانیک کشور را مشاهده کنید.
وی با تجمع چند صد هزار نفری که پلاکاردهای تبلیغاتی وی را در دست دارند، چندین موفقیت سیاسی بزرگ به دست آورده است. به جز برنی سندرز، ترامپ بیش از هر کاندیدای دیگری توجه مردم را به خودش جلب کرده است. توده ها یکی از پایه های کلیدی فاشیسم به حساب می‌آیند؛ و براساس بررسی نیویورکر، بسیاری از حامیان وی ناسیونالیست های مغرور سفیدپوست هستند.
بنابراین ما با یک پدیدة پیچیده روبه‌رو هستیم که دارای ویژگی های کیش شخصیت، حمایت گسترده ناسیونالیست‌ها و یک نوع وسواس و تصفیه است. نشانه این موضوع بحثی است که طرفداران ترامپ می‌کنند مبنی بر این که دولت برای کشته شدن هر کسی که از مرز عبور می کند، باید پاداشی 50 دلاری تعیین کند.
اما قسمت دوم تعریف، چندان شامل ترامپ نمی شود. پاکستون نشان داده بود که فاشیست ها هیچ وقت با تکیه بر خودشان به قدرت نمی رسند بلکه با استفاده از حمایت الیت‌ها(نخبگان) محافظه کار که از جنبش های پوپولیست چپ می ترسیدند، روی کار می آمدند. اما امروز، هیچ نشانه ای مبنی بر این که بدنة اصلی حزب جمهوری خواه آمادة همکاری با ترامپ باشد وجود ندارد. در مقابل، جمهوری خواهان به دنبال خلاص شدن از شر ترامپ هستند.
با این حال ترامپ هیچ گونه جنگ تهاجمی یا لغو اصول دموکراتیک را پیشنهاد نداده است. پاکسازی و تحقیر و تمسخر دموکراسی هر دو از نشانه های ایده های فاشیستی هستند.
اما در حالی که من فکر می کنم ترامپیسم یک جنبش فاشیستی است، اما وی شبیه هیتلر نیست، بلکه بیشتر شبیه بنیتو موسولینی است که جلودار فاشیسم اروپایی بود. قبل از نازی ها، وی یک دیکتاتور لوده بود که حمایت توده ای غیرمعمولی از وی به عمل می آمد. وی یک نژادپرست، جنگ طلب اقتدارگرا بود اما به نسل کشی دیوانه وار هیتلر نزدیک نشد.
چه کسی می گوید شرایط ما متفاوت است؟ اگر اقتصاد آمریکا به بدی منطقه یورو بود و اگر برنی سندرز به آسانی می توانست در انتخابات مقدماتی حزب دموکرات پیروز شود، نرخ مالیات افزایش شدیدی می یافت، ترامپ ممکن بود یک چهره واقعاً وحشتناک از خودش نشان دهد.
به‌نقل از: ویک http://theweek.com/articles/574097/donald-trump-leading-protofascist-movement