امیرسرتیپ شاهین‌راد: براي عراق برنامه داشتيم
تاریخ انتشار
شنبه ۳۱ شهريور ۱۳۹۷ ساعت ۰۹:۱۸
در واقع نقشه اولیه صدام، کسب پیروزی سریع در حداکثر یک هفته بود. همان روزها بسیاری هرگز پیش‌بینی شکست عراق در دستیابی به این اهداف و آغاز یک جنگ فرسایشی طولانی را نمی‌کردند اما صدام روز هفتم بعد از آغاز جنگ یعنی همان روزی که وعده کرده بود در تهران به سئوالات خبرنگاران پاسخ دهد، پشت رودخانه کرخه و کارون اعلام آتش بس کرد.
چرایی این اتفاق را با امیرسرتیپ بازنشسته فرض الله شاهین‌راد گفتگو نشستیم. او که میهمان کافه خبر خبرآنلاین بود، گفت: وقتی ارتش صدام مرز را شکست، نیرویی مقابلش نبود اما بعد در عرض شش روز ضمن ورود چندین برابر نیروی مردمی، صدام متوجه اشتباه بزرگش درباره برآورد توان نیروی هوایی و نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران شد.
رئیس اداره عملیات ستاد نیروهای مسلح در سال های 71 تا 79 اظهار کرد: در شمال استان خوزستان در مسیر دهلران به دزفول نیروهایش نتوانستند از پل آهنین روی کرخه عبور کنند، البته دو سه مرتبه تلاش کردند. در منطقه میانی از سوسنگرد و در منطقه جنوبی از شلمچه، آبادان و خرمشهر نتوانستند عبور کنند بنابراین در روز ششم از آغاز جنگ، صدام به این ارزیابی و نتیجه رسید که وقتی تاکنون نتوانست پیش روی کند دیگر نخواهد توانست لذا بهترین کار را آن دید که آتش بس اعلام کند.
مشروح گفتگوی خبرآنلاین با فرض الله شاهین راد را در ادامه بخوانید.
****
*ارتش از چه زمانی متوجه تحرکات تهدیدآمیز و آرایش جنگی ارتش عراق علیه ایران شد؟
از نیمه دوم سال 1358، به طور آشکار تجاوزات ارتش عراق در مرزها دیده شد. عوامل در مرز مثل نیروهای ژاندارمری و یگان های سرزمینی هر نیرو وظیفه داشتند که اطلاعات حرکات مرزی و فرامرزی را روزانه گزارش کنند، پس در نتیجه می توانیم بگوییم عوامل مسئول متعدد بودند. اداره دوم ارتش حتما باید گزارشات را به عرض مقامات می رساند و تجزیه و تحلیل می کرد. برهمین اساس اداره مسئولیت سرزمینی لشکر 81، 92 و 64 از نیمه دوم 58 تا شروع جنگ به تدریج و به ترتیب اطلاعات لازم را در مورد آمادگی ارتش عراق برای شروع یک جنگ گزارش کردند.
*چرا این هشدارهای مکرر جدی گرفته نشد؟
حق تقدم داخل بود و نه خارج. باید به وضعیت سیاسی کشور بعد از پیروزی انقلاب توجه کنید. وضعیت طوری بود که این مسئله در خط تقدم یکم قرار نداشت. چون در داخل کشور استانهای کردستان، آذربایجان غربی، خوزستان و تا حتی گنبد ناآرامی هایی را شاهد بودند که خواه ناخواه باعث می شد از نظر داخلی نگرانی بیشتری داشته باشیم. علاوه بر این، آزادی سیاسی که بعد از پیروزی انقلاب داده شد انواع و اقسام گروه ها با نظریات مختلف هر روز مثل قارچ بیرون می آمدند و در داخل کشور مشکلاتی ایجاد کرده بودند. خواه ناخواه به نظرم مسئولین امر حق تقدم را به برقراری آرامش در داخل کشور دادند. البته این نظر من است و من اینگونه احساس می کنم.
چرایی این اتفاق را با امیرسرتیپ بازنشسته فرض الله شاهین‌راد گفتگو نشستیم. او که میهمان کافه خبر خبرآنلاین بود، گفت: وقتی ارتش صدام مرز را شکست، نیرویی مقابلش نبود اما بعد در عرض شش روز ضمن ورود چندین برابر نیروی مردمی، صدام متوجه اشتباه بزرگش درباره برآورد توان نیروی هوایی و نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران شد.
رئیس اداره عملیات ستاد نیروهای مسلح در سال های 71 تا 79 اظهار کرد: در شمال استان خوزستان در مسیر دهلران به دزفول نیروهایش نتوانستند از پل آهنین روی کرخه عبور کنند، البته دو سه مرتبه تلاش کردند. در منطقه میانی از سوسنگرد و در منطقه جنوبی از شلمچه، آبادان و خرمشهر نتوانستند عبور کنند بنابراین در روز ششم از آغاز جنگ، صدام به این ارزیابی و نتیجه رسید که وقتی تاکنون نتوانست پیش روی کند دیگر نخواهد توانست لذا بهترین کار را آن دید که آتش بس اعلام کند.
مشروح گفتگوی خبرآنلاین با فرض الله شاهین راد را در ادامه بخوانید.
****
*ارتش از چه زمانی متوجه تحرکات تهدیدآمیز و آرایش جنگی ارتش عراق علیه ایران شد؟
از نیمه دوم سال 1358، به طور آشکار تجاوزات ارتش عراق در مرزها دیده شد. عوامل در مرز مثل نیروهای ژاندارمری و یگان های سرزمینی هر نیرو وظیفه داشتند که اطلاعات حرکات مرزی و فرامرزی را روزانه گزارش کنند، پس در نتیجه می توانیم بگوییم عوامل مسئول متعدد بودند. اداره دوم ارتش حتما باید گزارشات را به عرض مقامات می رساند و تجزیه و تحلیل می کرد. برهمین اساس اداره مسئولیت سرزمینی لشکر 81، 92 و 64 از نیمه دوم 58 تا شروع جنگ به تدریج و به ترتیب اطلاعات لازم را در مورد آمادگی ارتش عراق برای شروع یک جنگ گزارش کردند.
*چرا این هشدارهای مکرر جدی گرفته نشد؟
حق تقدم داخل بود و نه خارج. باید به وضعیت سیاسی کشور بعد از پیروزی انقلاب توجه کنید. وضعیت طوری بود که این مسئله در خط تقدم یکم قرار نداشت. چون در داخل کشور استانهای کردستان، آذربایجان غربی، خوزستان و تا حتی گنبد ناآرامی هایی را شاهد بودند که خواه ناخواه باعث می شد از نظر داخلی نگرانی بیشتری داشته باشیم. علاوه بر این، آزادی سیاسی که بعد از پیروزی انقلاب داده شد انواع و اقسام گروه ها با نظریات مختلف هر روز مثل قارچ بیرون می آمدند و در داخل کشور مشکلاتی ایجاد کرده بودند. خواه ناخواه به نظرم مسئولین امر حق تقدم را به برقراری آرامش در داخل کشور دادند. البته این نظر من است و من اینگونه احساس می کنم.
